Android 11 – The Ars Technica Review

Android 11 is eindelijk gearriveerd na een langdurig bètaproces dat ongeveer drie jaar geleden in februari 2020 begon. Dit is de 30e release van Android, als we tellen op API-niveaus, en in een jaar waarin het lijkt alsof bijna alles is vertraagd of geannuleerd, is Google erin geslaagd een van de kleinere Android-releases in te leveren.

Vorig jaar was Android 10 een enorme release, gebarennavigatie, een donkere modus, Project Mainline, een dual-boot-systeem, scoped-opslag, opvouwbare smartphone-ondersteuning en een miljoen andere dingen toevoegen. Ter vergelijking: Android 11 is beperkter. Omdat dit de jaarlijkse Ars Technica-recensie is, zijn er natuurlijk nog genoeg dingen om over te praten, zoals weer een nieuwe update van het meldingspaneel, een nieuwe mediaspeler, chatballonnen, slimme bedieningselementen voor thuisgebruik en meer.

Inhoudsopgave

Het meldingspaneel

Het meldingspaneel is een van de grootste sterke punten van Android en het lijkt erop dat Google een grote release niet voorbij kan laten gaan zonder erop te herhalen. Dit jaar lijkt het thema te gaan over organisatie en het creëren van wat Google een “speciale permanente ruimte” noemt voor bepaalde soorten meldingen.

Meldingen zijn nu onderverdeeld in vijf categorieën, sommige met grote kopteksten bovenaan elke sectie. ‘Gesprekken’, ‘Meldingen’ en ‘Stille’ meldingen krijgen de grote koptekstlabels in het meldingspaneel, terwijl doorlopende meldingen van zaken als Google Maps-navigatie geen label krijgen maar aan de bovenkant van het paneel worden vastgemaakt. Het vijfde type is voor mediameldingen, die nu binnen staan het paneel Snelle instellingen. Dit is een wilde verandering.

De aanhoudende mediacarrousel

De mediaspeler kan eigenlijk op twee plekken terechtkomen, afhankelijk van wanneer je voor het laatst een stukje media hebt afgespeeld. Als u een mediasessie die momenteel wordt afgespeeld of onlangs onderbroken heeft, wordt de mediaspeler weergegeven boven het meldingenpaneel. Als je de mediaspeler wegveegt of al een tijdje niets hebt afgespeeld, wordt deze onder aan de uitgevouwen Snelle instellingen weergegeven. Aangezien u de uitgebreide Snelle instellingen opent vanuit het meldingspaneel, lijkt het alsof de mediaspeler op “Pagina 1” of “Pagina 2” terecht kan komen, afhankelijk van hoe recent deze is gebruikt.

Om ruimte te maken voor de mediaspeler, zijn de pictogrammen voor Snelle instellingen nu beperkt tot zes pictogrammen per pagina, waar er voorheen negen pictogrammen per pagina waren. Dus je veegt het meldingenpaneel naar beneden en ziet zes items bovenaan, en als je het paneel Snelle instellingen uitvouwt, zie je … dezelfde zes pictogrammen. Het slaat nergens op.

De mediaberichtingsruimte ondersteunt meerdere spelers. Als je onlangs meer dan één media-app hebt opgestart, kun je horizontaal door meerdere mediaspelers vegen, wat geweldig is om te schakelen tussen een muziekspeler en een podcast-app. Het is aan elke app om een ​​plek voor zichzelf vast te houden in de carrousel van de mediaspeler, die plaats biedt aan maximaal vijf apps.

Apps kunnen zogenaamd een blijvende plek in de mediaspeler beveiligen door de nieuwe “MediaBrowserService” API aan te roepen. Ik denk echter niet dat apps dit nu echt doen, dus het is moeilijk om te weten hoe het werkt. Google beweert dat apps die de nieuwe API pingen, voor altijd in de carrousel van de mediaspeler blijven hangen (gesorteerd op wanneer je ze voor het laatst hebt gebruikt), zelfs na opnieuw opstarten. Als een app het hardnekkige gedrag daadwerkelijk heeft geïmplementeerd, zou je het kunnen uitschakelen door over de mediaspeler te vegen, op het kleine tandwieltje te drukken dat eronder verschijnt en de optie ‘speler verbergen wanneer de mediasessie is beëindigd’ in te schakelen.

De mediaspeler heeft linksboven een nieuwe uitvoerkiezer en als je erop tikt, krijg je een pop-upkaart met audioapparaten. Op dit moment bevat dit de neiging om dingen te vermelden als “Telefoonluidspreker”, “Bedrade hoofdtelefoon” en de namen van alle verbonden Bluetooth-apparaten. Aangezien dit op dit moment alle knoppen zijn die ooit worden vermeld, is het niet erg handig.

Google’s ontwikkelaarsdocumenten laat Google Cast-apparaten, zoals Google Home-luidsprekers en Chromecasts, opduiken in deze lijst, wat ongelooflijk zou zijn. De documenten zeggen: “Standaard worden alleen lokale mediaroutes weergegeven. Als uw app andere mediaroutes ondersteunt, zoals afspelen op afstand, moet u het systeem hiervan op de hoogte stellen.” “Remote Playback” betekent hier Google Cast-apparaten, met een “Google Home” en verschillende andere luidsprekers die opduiken in de bijgevoegde afbeelding. Dus of Google Home-luidsprekers in deze lijst verschijnen, is aan elke afzonderlijke app. Dus dat zal moeten worden bijgewerkt.

Voor ontwikkelaars is de aanbevolen manier om Google Cast-luidsprekers in de audiokiezer voor uw app te krijgen, versie 1.2.0 van het MediaRouter jetpack-bibliotheek en schakel een paar vlaggen voor afspelen op afstand in. Het probleem is dat deze versie van de bibliotheek nog in bèta is. Dat betekent – en dit wordt waarschijnlijk een doorlopend thema in dit artikel – dat, voor zover ik weet, nog geen apps deze Android 11-functie ondersteunen.

Ik denk dat de bijzonderheden over hoe de nieuwe audiokiezer zal werken met Google Cast-apparaten een groot probleem zijn, omdat de huidige Google Cast-interface (toegankelijk via de “cast” -knop in een app) waarschijnlijk de slechtste interface is die wordt verzonden op een modern Android telefoon. Het doet me denken aan de share-sheet problemen die bestond vóór Android 10. De Google Cast-lijst in een app is gebouwd tijdens runtime, dus als je op de cast-knop drukt, krijg je eerst een leeg vel, en dat vult zich langzaam terwijl de app sprekers op je netwerk pingt alsof het aanwezig is voor een klaslokaal. Niet alle sprekers komen tegelijk opdagen, dus de lijst verspringt en verschuift naarmate de aanwezigen aanwezig zijn. Het is gebruikelijk om de gewenste luidspreker te zien, erop te tikken en precies 1 milliseconde voordat je het scherm aanraakt, wordt de lijst bijgewerkt en wordt het verkeerde item naar de plek onder je vinger verschoven.

De lijst is ook alfabetisch gesorteerd, niet op iets nuttigers zoals “laatst gebruikt” of “meest algemeen gebruikt.” Het is ook een mengelmoes van luidsprekers en luidsprekergroepen, en er is geen manier om luidsprekers te verbergen die u nooit individueel start of om bepaalde lijstitems als belangrijk te markeren. Dit is gek, want als je een speakergroep maakt, wil je waarschijnlijk de speakergroep starten en nooit een individuele speaker. Voorlopig is de lijst niet eens slim genoeg om speakergroepen bovenaan te plaatsen.

Ik hou echt van de idee van de nieuwe mediabediening. Schakelen tussen apps met een snelle horizontale veegbeweging is handig. Meestal wil ik alleen maar de laatste media hervatten die ik aan het spelen was, en een lijst van mijn laatste paar mediasessies zou een supergemakkelijke manier zijn om het te doen. Als iemand die normaal gesproken een paar mediaspeler-widgets op mijn startscherm heeft staan ​​om gemakkelijk op te starten, lijkt een persistente mediaspeler een ideale functie. Het probleem op dit moment is dat niets echt persistent is. Er zijn geen apps die de permanente modus inschakelen, dus je gaat vaak op zoek naar de mediaspeler en die is er gewoon … niet. Het is behoorlijk teleurstellend om de Snelle instellingen te openen in de verwachting dat je je favoriete media-app gebruikt en dat deze ontbreekt. Na een paar gemiste verbindingen, gaf ik het gewoon op om de Quick Settings-speler te gebruiken. Zonder persistente modus is het min of meer identiek aan de oude media-melding, alleen met de coole ondersteuning voor meerdere spelers.