Mijn enige blootstelling aan monster Jager Het was een onlangs uitgebrachte franchise Monster Hunter World. Van de eerste wist ik niet eens verhalen over monsterjagers De game is in 2017 exclusief uitgebracht voor de Nintendo 3DS. Monster Hunter 2: Wings of Ruin-verhalenNet als zijn voorganger vervangt het actiegevechten door traditionele Japanse RPG-achtige gevechten.
Spelers beginnen als jonge beginnende visser op het eiland Hakulu, onder toezicht van ervaren visser Kaina. Over de hele wereld zijn monsters, bekend als Rathalos, verdwenen en hebben ze chaos veroorzaakt voor de monsterpopulatie. Het personage van de speler ontmoet een meisje genaamd Ina, die bevriend was met de grootvader van de beroemde beginnende jager Red. Het koppel krijgt de opdracht om samen met Felyne Navirou een speciaal Rathalos-ei te maken om het eiland te verlaten en op avontuur te gaan.
Zoals bij de meeste JRPG’s, is het verhaal een belangrijk onderdeel van het spel. Wings of Ruin heeft dat zoete, leuke gevoel voor anime-verhalen.
Het spel bestaat voor het grootste deel uit het verkennen van verschillende locaties en het aangaan van missies die meestal eindigen met een baasgevecht en een nieuw monsterei als beloning. Eieren zijn ook te vinden in de nesten van die regio die verspreid zijn over de spelwereld. In het monsternest kan één ei worden geselecteerd, met de hulp van een Navirous-expert om het beste ei te krijgen. Eieren kunnen in de stallen worden uitgebroed en als standplaats worden toegevoegd.
Het morele dilemma dat wordt veroorzaakt door de acties van de personages wordt volledig genegeerd door het spel, dat verder een bijna onschuldige toon heeft die lijkt op Pokemon. De game geeft het gevoel dat onze helden ernaar streven om een soort algemeen evenwicht te bewaren in de groep monsters (die de game walgelijk ‘monsters’ noemt). Dit staat in schril contrast met het basisspelmechanisme van het doden van monsters, het stelen van hun eieren en het grootbrengen van hun jongen als hun eigen. Om het nog erger te maken, gaan deze gedomesticeerde monsters een gevecht aan om meer monsters te doden. Maar ik kan er over nadenken.
Het celschaduwpatroon van het personage en de monsterontwerpen zijn schattig. Evenzo is de karakteranimatie ook erg goed. De game-omgevingen zijn een beetje schaars in vergelijking met de belangrijkste Monster Hunter-games. De beelden lijken meer op die op de Nintendo Switch dan op een pc met een RTX 3090 grafische kaart.
Net als bij het aanpassen van RPG’s, is dit een groot deel van het spel. Het vinden van materialen en het maken van nieuwe wapens en bepantsering om een uniek en krachtig personage te maken is erg leuk en zeer de moeite waard.
Naast het upgraden van je spelerspersonage, kun je ook de vaardigheden van monsters veranderen met behulp van een begeleidingsritueel om genen van het ene monster naar het andere over te dragen. Dit kan unieke monsters creëren met vaardigheden die je van nature niet hebt.
Met schaalbare monsters kunnen spelers de wereld sneller doorkruisen dan ze kunnen lopen. Sommige monsters hebben extra vaardigheden waarmee ze kunnen klimmen, zwemmen, vliegen, enz. om verre plaatsen te bereiken.
Het gevecht is een relatief eenvoudige turn-based affaire waarbij elk team van je groep en de monsters een aanvalsronde maken. Er zijn drie basistypen aanvallen om uit te kiezen: snelheid, kracht en techniek. Ze werken op een soort steen, papier en schaar wanneer ze frontaal aanvallen. Snelheid overtreft kracht, enz.
Er is ook wat er gebeurt als inpakken speciale verwantschapsaanvallen ontgrendelt die worden uitgevoerd op de berg. Het kan worden verdubbeld als iemand anders in je groep dezelfde aanval uitvoert.
Het valt niet te vermijden dat de game eruitziet als een Nintendo Switch-game die naar de pc is geport. De camera flikkert erg. Ondanks mijn beste inspanningen kon ik de gevoeligheid niet zo aanpassen dat het soepel zou aanvoelen. Er is echter een klein probleem dat ik gewend ben. De game wordt vaak geladen als je naar verschillende regio’s gaat, waarschijnlijk vanwege de geheugenbeperkingen van de switch.
Het duurt niet lang om te laden, maar het is merkbaar en volledig onnodig op een pc.
Monster Hunter 2: Wings of Ruin-verhalen Het is een charmante show van de main monster Jager een reeks. Het is ook een beetje lichter en gemakkelijker om te spelen. Het lijkt meer op een mobiel spel dan op een pc-spel. Ik kan me voorstellen dat het een goede Switch-game is die je onderweg kunt spelen. Ik heb echter meer genoten van mijn tijd met de game dan met Monster Hunter World vanwege het informele gevoel. De gevechten zijn leuk zonder overweldigend te zijn en het verhaal is ook geweldig.
Oordeel: 7,5/10
“Tv-goeroe. Bekroonde student. Webliefhebber. Slechte reisnerd. Beeraholic.”