Spelunky 2: Heel zorgvuldig op zoek naar geheimen

Spelunky 2 schiet zijn voorganger op alle fronten voorbij. Het is een goed voorbeeld van een spel dat zonder woorden iets geweldigs kan overbrengen. Het spel klinkt simpel op papier. Je speelt een avonturier die diep in een mysterieuze tempel probeert door te dringen. Nu als de dochter in de hoop haar verloren ouders te vinden, de helden uit deel één.

Het verhaal wordt snel terzijde geschoven. Dit is geen spel dat afhankelijk is van dialoog en karakterontwikkeling. Spelunky communiceert in zijn puurste vorm, met zijn niveaus en zijn geheimen. De game ziet eruit als een traditionele ‘platformgame’ Mario, maar de vele gevaren in de levels dwingen je om voorzichtig te zijn. Je moet continu beoordelen of je een gevaar wilt trotseren of vermijden. Je karakter zal nooit sterker, vaardiger of veerkrachtiger worden. Tegelijkertijd werkt het na uren spelen beter om steeds verder te komen. Je hebt immers geleerd hoe je de vele gevaren in de grotten het beste kunt aanpakken. Een geweldig gevoel.

Alles in het spel werkt op verrassende manieren samen. Je gooit een bom in een gat, blaast per ongeluk een heiligdom op en krijgt spoken achter je aan. Iets dergelijks gebeurt in meer games, maar hier lijkt het meer op toeval.

Sommige elementen zijn ronduit mysterieus: de game legt nooit precies uit waarvoor iets bedoeld is, wat het experimenteren aanmoedigt. In deel één vonden spelers enkele verborgen onderdelen pas maanden na de lancering. Veel ontwikkelaars jagen zo’n spelvorm na, maar Spelunky 2-maker Derek Yu is een van de weinigen die weet hoe hij deze moet perfectioneren. Spelunky 2 spelen voelt als het leren van een taal. En als je denkt dat je met die taal mooie zinnen kunt vormen, ontdek je nieuwe letters in het alfabet.

Bastiaan Vroegop