deNet als de triomf van ontwikkelaar Sidebar in 2017 in Golf Story, voelt Sport Story aan als een uitzonderlijke titel uit het Super Nintendo-tijdperk. Je bent op vakantie op een helder eiland met een retro-smaak en cut met je golfinstructeur en je vrienden. De esthetiek is niet ver van de handheld Pokemon of Zelda, aantrekkelijk en direct ontspannend om mee te spelen.
In deze kleurrijke en slimme RPG gebruiken we geen zwaarden en tovenarij om ons een weg te banen door een fantasiewereld, maar spelen we in vakantieoorden die worden bevolkt door atleten die ons nieuwe sporten kunnen leren: tennis, BMX, cricket en voetbal. Er zijn natuurlijk kwaadaardige krachten aan het werk: een dreigend bedrijf dat lokale groene wegen opkoopt, en een soort sportmaffia die de reis van de speler in de weg staat. Wat begint als een ontspannende vakantie met zonnige stranden en schilderachtige winkelcentra, brengt ons al snel naar donkere zilvermijnen vol mysteries om op te lossen en inboorlingen om te helpen.
Het schrijven is het echte hoogtepunt. De toon van elke uitwisseling is scherp en licht, de vorm en grootte van de tekst veranderen om te benadrukken, een eenvoudige visuele ontwerpkeuze die een echt gevoel van geluid geeft. Ondanks de charmante personages en kleurrijke, weelderige werelden, heeft de game echter last van enkele bugs en ontwerpfouten. Er waren momenten – vooral tijdens een leuke tenniswedstrijd met een paar kinderen – dat de wedstrijd stopte en ik op een rustige plek was. Het questlogboek is onbetrouwbaar, en in een game waarin je voor heel veel personages heel veel dingen moet meenemen, is dat frustrerend.
Maar technisch wiebelen duidt niet altijd op een slecht spel. Pure schrijfcharme, geweldig golfen en de warmte van de wereld maken de ruwe kantjes goed. Het is ook een genereus groot spel – onvolmaakt, maar toch speciaal.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”