Street Fighter 6 review – De zesde keer is magisch

De kritische ontvangst van de lancering van de barebones van Street Fighter 5 was waarschijnlijk het beste wat Capcom is overkomen. Voor het eerst in de geschiedenis van de serie bevat Street Fighter 6 alles waar fans van vechtgames om hebben gevraagd in één compleet pakket. Van de langlopende World Tour-modus voor één speler tot de door de community aangestuurde Battle Hub, zoals we ontdekten tijdens het spelen voor ons Straatvechter 6 recensieDe game is niet bang om voet aan wal te zetten in de nieuwe game om spelers iets anders te bieden.

In de World Tour-modus kruipen spelers in de schoenen van een toegewijde vechter op een reis om hun ware kracht te ontdekken. Je hebt een rivaal ongeveer tien minuten, maar hij ontspoort op zoek naar macht, waardoor je op wereldreis gaat om hem te redden. Het spel begint als een leerling van Luke, die zijn normale bewegingen en enkele van zijn speciale aanvallen uitvoert. Je avatar kan leren van elk lanceringspersonage, waardoor je de kans krijgt om speciale moves en superkunsten te mixen en matchen om de perfecte vechter te creëren.

Terwijl je doorgaat met vechten, wordt je band met je meester sterker, waardoor de rest van hun moveset wordt ontgrendeld. De relaties zien groeien met elk Street Fighter 6-rooster was zonder meer het beste deel van World Tour. Met Ryu als je meester vertelt hij hoe hij dagelijks leeft, welke outfit Chun-Li draagt ​​tijdens zijn frequente reizen naar het vliegveld en hoe Ken met zijn financiën omgaat. Elk personage heeft zijn eigen unieke eigenaardigheden, maar als je niet van meester verandert, mis je misschien de onthulling van hun achtergrond.

De gameplay-lus tijdens de hoofdmissie bestaat er over het algemeen uit dat je wordt gevraagd ergens op de kaart te reizen om iemand te verslaan. Je kunt bijna iedereen uitdagen en NPC’s met rode tekst op hun hoofd zullen je actief opzoeken. Door tegen willekeurige vijanden te vechten, verdien je ervaringspunten die je kunt uitgeven om vaardigheden te kopen, waardoor je meer speciale bewegingen, extra statistieken en extra Super Art- en Drive-meters krijgt.

Hoewel ik het leuk vond om alle diepe Street Fighter-referenties te zien die verborgen zijn in World Tour, bedierven de RPG-elementen het grootste deel van de campagne voor mij. Het grootste deel van de verhaalmodus wordt besteed aan vechten tegen de AI, maar het is niet zo leuk als je personage van een laag niveau is en slecht uitgerust. Het gevecht lijkt in niets op het 8e CPU-niveau in de demo waar de AI erg goed is; Het is meer dat je combo’s heel weinig schade aanrichten in vergelijking met je tegenstanders. Er zijn manieren om het speelveld gelijk te trekken, zoals het gebruik van in-game items om je aanval en verdediging te versterken, maar gevechten tegen het einde van het spel voelden als een zware strijd, ongeacht welke exotische combo je bedacht.

Ik bleef tijdens de World Tour bij de hoofdzoektocht en als gevolg daarvan merkte ik dat ik constant ervaringspunten moest verzamelen. Er zijn tal van zijmissies om door te nemen, maar net als de hoofdmissie zijn deze niet zo leuk. Op een bepaald moment in het verhaal moet je vechten tegen een vagebond koelkast om een ​​speciale spijker op te sporen. Dit klinkt misschien leuk (de ontwikkelaars hebben zelfs de koelkast in een rode hoofdband gekleed zoals Ryu), maar deze gevechten kunnen erg frustrerend zijn als je geen genezende items hebt om je te redden.

Zelfs als grote fan van Street Fighter heb ik altijd moeite gehad om de complexe verhaalelementen van de game in elkaar te passen. World Tour nam iets meer dan 15 uur in beslag, en hoewel er een aantal interessante beats waren over de nieuwe schurk, JP, voelde ik dat deze modus schittert op de gebeurtenissen die worden beschreven in het stripboek Street Fighter 6. Voorafgaand aan de gebeurtenissen in de game, JP slaagde erin om Kane te casten als het brein van een terroristische aanslag, waardoor hij gedwongen werd onder te duiken.

In plaats van de gevolgen van deze gebeurtenissen te volgen, zou het beter zijn geweest om het verhaal van de strip te zien spelen. Zonder iets te bederven, beantwoordt het verhaal van Street Fighter 6 geen van de grote vragen. World Tour heeft het potentieel om een ​​geweldig verhaal samen te vlechten, maar in plaats daarvan blijven we achter met een enorm voorspelbaar plot over een jager die zijn op macht beluste rivaal probeert te redden.

Opgemerkt moet worden dat er een aparte arcade-modus is in de Fighters Hub met klassieke stripfilmpjes aan het einde van elke playthrough. Als je alle launch-personages buiten de World Tour wilt leren kennen, is dit de enige manier om dat te doen. Als je op zoek bent naar antwoorden op de grote vragen die het verhaal van JP en Ken heeft opgeworpen, moet je helaas wachten tot DLC-personages aan de lijst zijn toegevoegd.

Gezien de lengte van de campagne en de diepte van de mechanica in Street Fighter 6, was ik verrast om te ontdekken dat World Tour spelers niet voorbereidt op gevechten. World Tour moedigt je aan om aangepaste movesets te maken die je niet kunt gebruiken buiten de Avatar Battle-modus, en stelt je in staat items te gebruiken tijdens gevechten om te herstellen van machtige vijanden. Capcom gebruikt deze modus om de kloof tussen gewone en ervaren spelers te overbruggen, en ze hebben nog een ander kenmerk in petto dat een game-wisselaar zou kunnen zijn: moderne bedieningselementen.

Moderne besturing maakt het gemakkelijk om Street Fighter 6 te leren spelen zonder urenlang combo’s te hoeven leren in Training-modus. De belangrijkste aanvalsknoppen zijn teruggebracht van zes naar drie, speciale aanvallen kunnen worden uitgevoerd met een enkele knop en spelers hebben toegang tot drie automatische combo’s door een trekker ingedrukt te houden en op de gezichtsknop te drukken. Het grootste nadeel van dit type besturing is dat je automatische combo’s 20% minder schade aanrichten en dat je geen volledige controle hebt over je personage. Heeft u echter volledige controle nodig als u consistente automatische combinaties kunt hebben? Het is aan jou om te beslissen.

Als je niet de tijd hebt genomen om een ​​vechtgame serieus te leren, is er geen reden om de moderne besturing niet eens te proberen. Ze geven beginners een kans tegen veel betere tegenstanders en zijn een leuke manier om spelers op weg te helpen in het spel voordat ze verder gaan met de klassieke besturing. Bovendien zijn de moderne bedieningselementen legaal voor Capcom Pro Tour 2023 – dat klopt, je kunt $ 1.000.000 winnen zonder een enkele combo te leren. Spelers op Esports-niveau zijn dat wel bezorgd Dat moderne bedieningselementen behoorlijk krachtig kunnen zijn in verkeerde handen, dus dit zou u een indicatie moeten geven van hoe goed ze zijn.

Het innovatieve nieuwe besturingssysteem van Capcom had niet op een beter moment kunnen komen, want Street Fighter 6 is de moeilijkste game om te leren sinds 3rd Strike. Terugkerende mechanics zoals Ultra Combo’s en de V-Trigger zijn vervangen door het Drive System, een meter gevuld met zes pijlen die spelers toegang geeft tot vijf technieken. Hoewel sommige van deze technieken, zoals Overdrive Art, Drive Reversal en Drive Parry, terugkerende spelers misschien bekend in de oren klinken, hebben Drive Impact en Drive Rush uren aan ervaring nodig om zich eraan aan te passen.

Het leiderschapssysteem zorgt ervoor dat wedstrijden er vanaf het begin spannend uitzien, omdat spelers vanaf het begin kunnen profiteren van krachtige combo’s. Er is ook een element van risico en beloning aan deze monteur, omdat het spelers dwingt om hun rijmeter in de gaten te houden. Het is mogelijk om je energie te verhogen door een lange set te gebruiken die je in een uitgeputte toestand zal dwingen. Zodra u zich in deze staat bevindt, is uw toegang tot de Drive Gauge volledig afgesloten, wordt deze langzamer en zwakker en is deze kwetsbaar voor chipschade. Ten slotte zal je worden verdoofd door een verhuizerseffect terwijl je in een hoek staat, waardoor je tegenstander de kans krijgt om een ​​gratis combo te landen.

Het duurt even voordat de drive-meter volledig is hersteld, wat zorgt voor spannende momenten waarin de ene speler veel zwakker is dan de andere. Dit is wat deze monteur zo interessant maakt; Ondanks alle negatieve effecten die het met zich meebrengt, is een burn-out geen doodvonnis. In sommige scenario’s is het zinvol om al je commandometer uit te geven als je je tegenstander in een hoek kunt dwingen om aanvalsopties te beperken.

Hoewel de rijmechanismen een radicale nieuwe verbetering zijn, heeft Capcom het redelijk veilig gespeeld met de gamecrew, voornamelijk vasthoudend aan terugkerende personages uit Street Fighter 2, die de meeste fans kennen en waar ze van houden. Street Fighter 6 voegt echter ook zes nieuwe personages toe aan de mix, met enkele opnieuw geïntroduceerde vechtstijlen die we eerder hebben gezien, waaronder Guy’s Kimberly’s Bushinryu Ninjutsu-invloed en T Hawk’s Thunderfoot-tribe Lily. We krijgen ook een nieuwe slechterik die niet M. Bison is om JP, een sluwe zakenman die vecht met Psycho Power, van gedaante te veranderen.

Als het gaat om de competitieve kant van Street Fighter 6, kunnen we stellen dat Capcom zichzelf echt heeft overtroffen. Met ongedaan maken van netcodes, multiplayer-multiplayer en een van de meest geavanceerde trainingsmodi ooit in een vechtgame, hebben spelers alles wat ze nodig hebben om hun handschoenen aan te trekken en aan hun zoektocht naar kracht te beginnen. Ze hebben moeite gedaan om strategieën voor elk personage op te nemen, evenals handige combo-proeven om je te helpen de selectie te leren kennen.

Capcom pusht de Battle Hub sinds de eerste bèta in 2022, een ruimte waar spelers rond kunnen lopen met hun avatars van de World Tour om te communiceren met andere vechters. Zodra je de dichtstbijzijnde server hebt gekozen, word je in een hub geplaatst vol met vechters van alle vaardigheidsklassen. Vanaf hier kun je bijna elke modus spelen die Street Fighter 6 te bieden heeft, inclusief Extreme Battle, dat voor elk gevecht nieuwe regels en trucs introduceert.

Eerst dacht ik dat Battle Hub de zaken onnodig ingewikkeld maakte, maar dat is gewoon niet het geval. Je hebt eenvoudig toegang tot gerangschikte, informele en aangepaste kamers in het Fighting Ground-menu waar je tegen maximaal 16 spelers kunt strijden in een privélobby, maar je hebt ook een Battle Hub voor zowel informele wedstrijden als toernooi-evenementen. Over losse wedstrijden gesproken, Street Fighter 6 is niet de enige game die je in de Battle Hub kunt spelen. Ga naar Game Center om een ​​wisselende verzameling arcadekasten te vinden met klassiekers van Street Fighter 2 tot Final Fight.

Het hele idee om in de oefenmodus in een willekeurige arcadekast te zitten totdat iemand besluit je uit te dagen, lijkt tegenwoordig archaïsch, maar dit systeem heeft veel plezier in zich. Je weet nooit tegen wat voor soort tegenstander je zult vechten, en het kan zijn dat je wat vrienden maakt als je toevallig een groep games in de buurt tegenkomt. Spelen op pc maakte de Battle Hub-ervaring veel beter voor mij omdat ik toegang had tot een toetsenbord. Het feit dat ik mijn tegenstander na een groep een bericht kon sturen, maakte de hele ervaring veel leuker.

Street Fighter 6 bouwt voort op lessen die zijn geleerd uit eerdere games in de serie om het perfecte pakket te creëren voor elk type vechtgame-speler. Als de meest ambitieuze release in de serie tot nu toe, doet het zijn best om volledig nieuwe spelers te ondersteunen met solide trainingstools, besturingsschema’s en leuke modi, terwijl het ervoor zorgt dat de complexe gevechtsmechanismen voldoende diepgang hebben voor veteranen om zich jarenlang mee bezig te houden. .