We zullen het pas zeker weten tijdens het Microsoft-evenement van volgende week. Maar als de exclusiviteit van Xbox niet langer bestaat, en Game Pass op de lange termijn niet langer houdbaar is, zou dit kunnen betekenen dat Microsoft volledig uit de consolegame stapt, of dat het zichzelf een nieuwe naam geeft als externe ontwikkelaar, of beide. Dat is wat Sega deed na het mislukken van de Dreamcast in 2001. Als Microsoft besluit dat het te ver achterloopt op het gebied van hardwareverkoop om Sony in te halen met de volgende generatie consoles, heeft het misschien geen keus.
Niets van dit alles is goed voor de consument. PlayStation-fans mogen hierover opscheppen, maar dat mogen ze niet, concurrentie is tenslotte gezond. Wanneer Sony en Microsoft strijden om het geld en de aandacht van consumenten, hebben ze betere keuzes. Als Sony alleen maar met zichzelf zou concurreren, zou het gemakkelijker voor het bedrijf zijn om zelfgenoegzaam te worden, de prijzen te verhogen of zich met roofzuchtige praktijken bezig te houden. Fans zullen moeten zien wat Microsoft volgende week zegt, en dan afwachten hoe Sony reageert.
En wat betreft Nintendo? Ze zijn erin geslaagd om volledig buiten de consoleoorlogen te blijven, door hun eigen plek te creëren die zich richt op gameplay en toegankelijkheid voor het hele gezin via ultramoderne beelden en audio. Nintendo realiseerde zich rond 2004 dat de grafische wapenwedloop zou eindigen met slechts één winnaar, dus gingen ze een andere kant op en vermeden een confrontatie. Twintig jaar later zien we hoe vooruitziend deze beslissing was.
“Organisator. Denker. Schepper. Communicator. Twitter-liefhebber. Vriendelijke koffiemedewerker. Wannabe-analist. Tv-evangelist.”