Voorbij zijn de dagen van de vrijgevigheid van Microsoft, toen je een kleine headset kreeg bij je Xbox 360-aankoop, zodat je tegen Halo 3 spelers zonder dat ze extra geld hoeven uit te geven. Tegenwoordig moet je een headset kopen als je 3D-ruimtelijke audio wilt en de vrijheid om instructies naar je teamgenoten te schieten als een virtuele drilsergeant – en de kwaliteit van deze headsets varieert enorm van de handige set kopjes die je op het esports-team ziet chiefs to a piece of Plastic roept dezelfde scherpe goedkoopheid en echo op die je eerder gratis kreeg.
Hoewel games leuk vinden Apex-legendes Revolutionaire communicatie zonder microfoon Dankzij het ping-systeem zijn er nog steeds veel gamers die liever een microfoon gebruiken om te communiceren. Dit betekent meestal echter dat je eindigt met ten minste een of twee teamleden die hebben wat ik graag “dooky microfoons” noem.
Ik heb het over het soort microfoon dat de achtergrondgeluiden van hun huis oppikt: blaffende honden, schreeuwende baby’s, de diepe, subtiele stoten van een rokerige pop. Tot overmaat van ramp blazen ze waarschijnlijk game-audio door hun verdomde tv, die we duidelijker kunnen horen dan hun stem. Als ze iets testen en hun personage zegt er iets over, kun je er zeker van zijn dat je hun personage het nog een keer hoort zeggen als het op hun tv verschijnt.
Hoewel deze microfoon moeite heeft om alles op te pikken dat hieronder geschreeuwd wordt, en alleen in staat lijkt om roofzuchtig grommende S-, T- en P-woorden op te pikken, pikt hij graag het kletterende geluid van hun adem in hun borstholte op wanneer ze proberen een vijandige speler. Hun microfoon is zo slecht, zo akelig, dat je je uitgebreid moet verontschuldigen voordat je ze dempt.
“Tvaholic. Zombie-geek. Toegewijde reisbeoefenaar. Introvert. Gecertificeerde communicator.”