Big East bounce-spel

SOUTH ORANGE, NJ – In de beginjaren van de Big East Conference, toen Georgetown, Syracuse, St. John, Villanova en hun broers vijandigheid tegen elkaar ontwikkelden, werden basketbalspellen voor mannen nog steeds gespeeld in gammele teamboxen met kromme vloeren, schuimventilatoren en regelmatige uitwisselingen van scherpe ellebogen.

Sfeer werd het genoemd.

In korte tijd werd de ontluikende conferentie begin jaren tachtig centraal in de basketbalwereld van de universiteit, met Pearl WashingtonPatrick Ewing en Chris Mullen zijn bekende namen geworden van Brooklyn tot Berkeley dankzij een andere beginnende entiteit, ESPN.

Het duurde niet lang of de spelen vroegen om een ​​groter podium. Dus in plaats van te spelen op plaatsen als McDonough Club, Manley Fieldhouse, Alumni Hall en Cat House, huurden scholen NBA-werven – of, in het geval van Syracuse, bouwden ze de holle koepel van Carrier – en plantten ze een cursusvlag na het seizoen op Madison Square Tuin.

Het Grote Oosten is misschien verre van die ongelooflijke hoogten – een op basketbal gerichte NBA is voorbestemd om korte metten te maken in de door voetbal gefinancierde wereld van vandaag. Maar door de noodzaak (en de pandemie van het coronavirus) kon ze maandagavond profiteren van die wortels toen het herenteam van Seton Hall St. John verwelkomde in hun oude huis op de campus met 1.316 fans die het Walsh Gymnasium bezochten.

Het was ook een terugslag op het veld, met St. John’s Setton Hall aan het stuur, 84-63, waarbij de teams hun oorspronkelijke zeven Big East-innings opnieuw speelden als een conferentie-krachtpatser en patsy.

De overwinning van de Johnnies kwam twee dagen nadat Seton Hall ze had neergezet in een dunbevolkt park, in schril contrast met de rit door de Hudson, waar de gezellige sportschool vol was met alleen studenten, docenten, vrienden en familie.

John’s Aaron Wheeler, een levendige 2 meter lange grad van Purdue, zei dat zijn vader, William, een middelbare schoolklasgenoot was van de voormalige St. John’s ster Mark Jackson voordat hij zichzelf speelde op Manhattan College.

“Er waren niet te veel mensen, maar het geluid was nog steeds te hard”, voegde Aaron Wheeler toe, die 17 punten, 10 rebounds, 3 assists en één assist bijdroeg in een zeldzame start. “Ik vond het over het algemeen een geweldige omgeving.”

De game zelf droeg veel van de kenmerken van old-school Big East – te beginnen met St. John’s intimidatie (11-7, 3-4 Big East), en een volledige verdediging op het veld waardoor Seton Hall (12-6, 3- 5), die ontbrak. De beste speler met de bal, doelman Brice Aiken (hersenschudding), verward in de aanval.

Johnny blokkeerde 11 schoten en zelfs als ze de bal niet kregen, maakten ze indruk – zoals toen drie verdedigers van Cadari Richmond die van Seton Hall’s misten, die al zijn acht schoten misten op een ellendige nacht. Mand.

Er waren een paar momenten waarop Seton Hall merkte dat het tweerichtingsverkeer was. Ike Obiagu stond op om de massale onderdompelingspoging van Joel Soriano te dwarsbomen. Kort voor de pauze zette Thérèse Samuel een maalscherm op waarop de bougie van Sint-Jan voor de point guard, Bosch Alexander, werd geplaatst, zodat het publiek kon proeven wat hij echt wilde.

Er werd veel geanticipeerd op de wedstrijd op de schilderachtige campus in Seton Hall, waar bijna de helft van de 6.000 studenten van de school woont.

De wedstrijd stond oorspronkelijk gepland voor 20 december in het gebruikelijke huis van Pirates, het Prudential Center in het centrum van Newark, maar door de uitbraak van het coronavirus in Seton Hall moest de wedstrijd worden uitgesteld. En toen het Prudential Center maandagavond niet beschikbaar was vanwege een K-popconcert, verplaatsten de Pirates de wedstrijd naar hun campus.

“Ik kan dit niet aan de wereld missen”, zei Andrew Travis, een nieuwe student diplomatie die drie uur voor de waarschuwing arriveerde om als eerste in de rij te staan ​​met zijn vrienden, JJ Misiewicz en Jerry Ford.

Door de pandemie keerden sommige teams vorig seizoen terug naar sportscholen op de campus toen beperkingen door het coronavirus hen verhinderden om voor het publiek te spelen. Eerder dit seizoen speelde Texas alleen voor studenten in hun eerste basketbalwedstrijd voor heren in de Gregory Gym met 3234 zitplaatsen sinds 1977. Evenzo presenteerde Seton Hall de wedstrijd van maandag als beloning voor de studenten – het Blauwbaard-leger – die sterke steun verlenen aan de Prudence Centrum.

Het Walsh Gymnasium waar de studenten maandag aankwamen, is niet het enige dat Bill Raftery, college-basketbalcommentator en voormalig Seton Hall-coach, zich herinnert – schemerig met slechte verlichting en een donkere vloer, scheef in het midden na een overstroming, als parket van een arme man.

Het schittert nu na een reeks renovaties met blauwe en witte stoelen die de meeste tribunes vervangen, gebleekte houten vloeren met het Pirate-logo in het midden, en teambureaus die de meeste stoelen achter één mand vervangen, waardoor het gebouw, gebouwd in 1939, was een schoon, eigentijds huis voor de basketbal- en balteams Damesvolleybal in Seton Hall, waar het herenbasketbalteam soms een wedstrijd speelt zonder conferenties.

Eén toneelstuk staat echter nog steeds aan het uiteinde van het stadion, hetzelfde theater dat Bruce Springsteen halverwege de jaren zeventig opzette voor twee concerten nadat hij ‘Greetings From Asbury Park’ had uitgebracht.

Don Bunch, de Rochester Royals en de Harlem Globetrotters speelden op het veld, waar ook de eerste Big East Conference-wedstrijd plaatsvond, de overwinning van Boston College op Seton Hall op 11 december 1979.

Raftery stond op dat moment aan de zijlijn.

Hij beschreef de oude gymzalen van het Grote Oosten als intiem en intens, omdat coaches wisten dat ze het voordeel hadden van thuisvelden. St John’s coach Lou Karnisca zei dat elk jaar dat hij Seton Hall bezoekt, hetzelfde raam in de kleedkamer van de bezoeker zal breken. Villanova-coach Roli Massimino had vroeger twee aalmoezeniers achter de bank in Neven Fieldhouse, de sportschool met 2.200 zitplaatsen die bekend staat als Cat House.

“Ik zei: ‘Ouders, ik hoop dat jullie voor beide teams bidden'”, zei Raftery, die de wedstrijd van maandag uitzond. Ze zeiden: wij. We bidden dat de een wint en de ander verliest.”

Eens waarschuwde de scheidsrechter Raftery dat hij op het punt stond een technische fout te melden bij een overijverige piratenspreuk. Dus Raftery wendde zich tot zijn assistent, Hody Mahone, en vroeg hem het amulet te kalmeren. Toen Mahone het amulet begon uit te schelden, zei hij tegen Mahon: ‘Pap, ik ben het.’

Het gedrag van de menigte op maandag was ingetogen maar onstuimig.

Het was op een gegeven moment luid genoeg dat St. John’s coach Mike Anderson naar het veld moest komen om tegen bewaker Steve Smith te schreeuwen, die Anderson niet kon horen roepen om een ​​time-out. “Tijdens de startopstelling, zodra ik de energie op het veld hoorde, voelde ik me heel goed en kreeg ik kippenvel”, zei Jamir Harris, een senior Seton Hall-bewaker.

Het publiek leek klaar om Seton Hall terug te brengen in de tweede helft, toen hij zijn vertraging van 21 punten terugbracht naar 8 met nog 13 minuten te gaan. Maar Montez Matisse, die een geweldig tweerichtingsspel speelde, brak door een zeldzame driepunter om het momentum te saboteren. Een paar minuten later sprintte Tariq Coburn in driepunters om de schotklok te verslaan, waardoor de voorsprong van St. John opliep tot 22 punten.

Rond die tijd zagen drie studenten boven op de bank in Seton Hall, met speedo’s, badmutsen en veiligheidsbrillen, genoeg. Ze trekken hun broek aan, trekken hun overhemd aan en binden zich vast om naar de uitgang te gaan, en misschien vinden ze onderweg een zilveren randje: het zou niet lang duren om terug in de slaapzalen te komen.