Biokinetische Unitron Hij heeft een slechte naam. We zouden het je vergeven als je aannam dat het verwees naar een mysterieuze powermetalband of misschien een op technologie gebaseerde anime-titel uit de jaren 90. In feite is Biomotor Unitron een mechanisch rollenspel dat oorspronkelijk werd uitgebracht voor de Neo Geo Pocket Color-methode in 1999 – wat ook erg cool is. Maar voldoet deze oude titel, nu beschikbaar in de Nintendo Switch eShop, aan het pittige imago waar de naam om vraagt?
In Biomotor Unitron kruip je in de huid van Unitron Master. Met andere woorden, een door een meteoriet aangedreven piloot in een mechanisch pak wordt een Unitron genoemd. Untron Masters over de hele wereld verzamelen zich in Rhafiace om te strijden in arenagevechten om de ultieme rang van Master of Masters (ja, je leest het goed). Een handvol personages voegt wat kleur toe aan het avontuur en er is een Big Bad te verslaan, maar dit verhaal is zeker niet memorabel.
Terwijl het verhaal licht is, is Biomotor Unitron zwaar met retro charme. De game op Switch komt tot leven wanneer het meer authentieke Neo Geo Color-schermfilter wordt uitgeschakeld. En hoewel de soundtrack niet echt indruk op ons maakte, vervulde hij ons toch met warme gevoelens en nostalgie zoals alleen een pakkende 8-bits soundtrack dat kan.
De biokinetische eenheid onderscheidt zich van de directe concurrentie waarmee ze in 1999 te maken had, namelijk: Pokemon rood en blauw En de draken krijger monsters. In plaats van monsters te verzamelen om te fokken en te vechten, kun je middelen verzamelen om betere onderdelen voor je Unitron te kopen of te upgraden. Wapens zijn hier voornamelijk van omdat ze fungeren als de wapens van je Unitron, en er is veel te onthullen – krachtige vuisten, magische handen, lineaire kanonnen, enz. Om deze middelen te verzamelen, staan vier kerkers vol monsters om te verslaan op elk moment open voor verkenning.
Hoewel we kerkers graag verontschuldigen voor hun saaie eenvoud, kunnen we dat niet doen. In 1999 zouden ze dezelfde inspanning hebben geleverd. Willekeurige schema’s helpen alleen veel als de kerkers uit niets meer bestaan dan een eenvoudig doolhof vol kisten om te ontgrendelen. Ze hebben een beetje een smaak omdat ze allemaal gepaard gaan met een elementaire affiniteit die kan worden uitgebuit door specifieke wapens uit te rusten. Een sterke vuist gerelateerd aan vuur zorgt bijvoorbeeld voor de snelle actie van monsters in het groene woud.
Helaas is er hier geen nuance – rust een arm uit die een voordeel heeft ten opzichte van het gebied dat je wilt verkennen, en heb er plezier mee, tenminste totdat de moeilijkere monsters verschijnen. Maar tot die tijd, als je eenmaal weet tot welke van de acht noemers het monster behoort, is het gewoon een kwestie van die arm gebruiken om aan te vallen totdat je wint.
Willekeurige gevechten met Mushroom Men en Kraken vinden plaats op elke handvol stappen. En hoewel de Neo Geo Pocket Color-games worden gesimuleerd op Switch en worden geleverd met een handvol welkomstfuncties, zoals skins die specifiek zijn voor Pocket Color zelf (waarvan we ervoor kozen om zonder te spelen), een geweldige authentieke digitale gids en een terugspoelfunctie, is er geen optie om deze ontmoetingen te versnellen, wat een bestelling is die standaard wordt geleverd met veel oudere RPG-adapters en poorten. We worden heel snel moe van willekeurige gevechten.
We worden echter nooit moe van het uitrusten van onze Unitron. Nadat we in de kerkers zijn gedoken op zoek naar GP en materialen, kunnen we nieuwe onderdelen kopen en wapens upgraden in onze werkplaats. Door verschillende onderdelen uit te rusten om een breed scala aan statistieken te veranderen, is het uiterlijk van de bot drastisch veranderd. Ooit had onze Unitron dinosaurusbenen en enorme bijlen als armen. Niet lang daarna leek het loopvlak veel op een tank met een armzwaard en een enorme voorhamer voor de andere arm. Dit was verreweg het hoogtepunt van onze ongeveer tien uur met de Biomotor Unitron.
Met onze Unitron was hij uit de ring. Elke rang bestaat uit een paar individuele rondes tegen de Unitron Master. Er is hier niet veel diepgang. Gevechten bestaan uit kiezen welke arm we aanvallen, een item gebruiken of opladen om de energie te herstellen die nodig is voor aanvallen, maar we hebben ontdekt dat de meest impactvolle maatstaf om te bepalen of we een ronde zullen winnen, is of we van tevoren genoeg waterpas hebben gezet. Als we zouden worden gerookt door een Unitron met een enorme tijgerkop als lichaam, zouden we een beetje malen in een van de kerkers voordat we gemakkelijk weer in de competitie zouden komen. Spoel, herhaal.
conclusie
Biomotor Unitron lijkt een geweldige RPG voor het bouwen van mechanica die is geïnspireerd op enkele van onze favoriete klassiekers, maar het is eigenlijk een oppervlakkige curiositeit met een behoorlijke dosis magie om in een middag of twee te bezinken en niet veel meer. De stukken zijn er – we zouden zelfs graag een Biomotor Unitron-achtig spel zien gemaakt met moderne sensaties – maar de motivatie om door de willekeurige, eentonige gevechten te rennen om in de arena te stijgen, hangt volledig af van hoeveel je geniet van sommige van de levendige patronen en pakkende oude deuntjes.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”