Geweldige momenten in computerspellen Dit zijn hapklare vieringen van enkele van onze favoriete gameherinneringen.
Gevaarlijke Elite
jaar 2014
Ontwikkeld door: Frontier
Of je nu een premiejager, een ontdekkingsreiziger of een verheerlijkte chauffeur van een ruimtevrachtwagen bent, in Elite Dangerous kun je bijna alles doen als je tussen systemen springt. Het is een van de meest elementaire interacties van het spel – iets wat je meerdere keren zult doen om een missie te voltooien. Als zodanig zijn de mechanica vrij eenvoudig: je tekent je pad op een galactische kaart, oriënteert je op het doelsysteem en je drukt op een enkele knop om de reeks te starten.
Maar eenvoud betekent niet alledaags. Dit is een van de meest populaire interacties in het spel, maar het is vol verrassing en feest. Het begint wanneer de sprong voor het eerst wordt geactiveerd, de boordcomputer geeft een signaal om “Frame Change Engine Charge” aan te kondigen. Drive Wraps – Een intense, krachtige brom die zich opbouwt in bereik en diepte in plaats van volume. Dan wordt het aftellen geactiveerd – uw computer geeft opnieuw een overzicht van het proces en eindigt met een eerlijke “engage” die aangeeft dat u weggaat.
De Elite-versie van hyperspace staat bekend als ‘heksenruimte’, het soort mysterieuze en angstaanjagende alternatieve dimensie die schepen gebruiken om tussen systemen te bewegen. Dit is niet alleen een op kennis gebaseerde handleiding om ruimtevaart uit te leggen – dat is het in ieder geval niet Zojuist welke welke. Terwijl je door de hyperruimte reist, hoor je het geluid van de wind, of misschien spookachtig gefluister – hints dat er hier iets is dat je begrip van het universum te boven gaat. Dan wordt de rust verbroken.
Een groot deel van de Elite-sfeer wordt gedragen door een weergaloos geluidsontwerp, maar je vertrek uit de hyperspace – de plotselinge, gewelddadige aankomst – is ook een visuele schok. De ster van je doelsysteem komt snel in beeld en dwingt je om onmiddellijk actie te ondernemen om weg te manoeuvreren. Zelfs na honderden uren te hebben gedaan wat uiteindelijk een karwei is, is het een onaangename ervaring – gewoon verbazingwekkend genoeg dat het me nog steeds op scherp zet.
Er zijn ook andere zeldzame hyperspace-ervaringen in het spel – fluctuaties in de kerninteractie die een aantal echt gedenkwaardige momenten opleveren. Het is ongetwijfeld indrukwekkend om een grote ruimte uit een groot schip te zien komen – het kunstmatige gebrul van een enorm schip ervaren Dimensionale scheuren scheuren in de ruimte. Dan is er de pure angst van Thargodische hypercognitie, die de verontrustende vertrouwde ervaring op zijn kop zet – waardoor je kunt ervaren wat er gebeurt wanneer Alles gaat fout.
Elite Dangerous heeft de laatste tijd niet de beste tijd gehad. De Odyssey-uitbreiding is alom bekritiseerd vanwege bugs en slechte prestaties, en zelfs na verschillende patches heeft deze nog steeds een overwegend negatieve beoordeling op Steam. Uiteindelijk heb ik me niet bezig gehouden met de nieuwe functies van de uitbreiding – voetgevechten zijn niet wat ik uit het spel wil. Als ik speel, is het voor een eenvoudige galactische reisontsnapping, genietend van het eenvoudigere plezier terwijl ik een pad naar de volgende bestelling uitstippel en me voorbereid om te springen.
“Tv-goeroe. Bekroonde student. Webliefhebber. Slechte reisnerd. Beeraholic.”