Game Exchange heeft als doel studenten uit deze vier landen samen te brengen om langdurige relaties te onderhouden en hen te leren hoe ze videogames kunnen maken. Om dit te doen, heeft Game Exchange een subsidie ontvangen van Stevens-initiatief, die wordt gefinancierd door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de Bezos Family Foundation, samen met andere regeringen en stichtingen, en wordt uitgevoerd door het Aspen Institute. (Jackie Bezos, president en mede-oprichter van de Bezos Family Foundation, is de moeder van Jeff Bezos, eigenaar van The Washington Post.)
De opleiding wil het aantal studenten komend studiejaar verdubbelen.
Hoewel er nog steeds een kwantitatieve analyse van het programma wordt gepland, blijft het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken optimistisch over de Spelen als een manier om “people-to-people-diplomatie” te vergemakkelijken over kwesties als klimaatverandering, gendergelijkheid en voedselzekerheid, vooral onder jongeren mensen.
“Deze virtuele uitwisseling is slechts het begin van wat we hopen een duurzame relatie te zijn die gaming overstijgt”, zegt Chris Miner, plaatsvervangend adjunct-secretaris voor professionele en culturele uitwisseling bij het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.
Studenten die na twee van de sessies met The Post spraken, rapporteerden zeer positieve ervaringen met het spelcreatie-aspect van het programma. Sommigen wensten dat ze tijdens het programma meer mogelijkheden hadden om met medestudenten in het buitenland om te gaan, terwijl velen nog steeds het gevoel hadden dat ze zinvolle interacties hadden.
“Ik heb niemand buiten het land ontmoet [except] “Misschien Canada”, zegt Eden Hinton (16), een student aan de Martin Luther King Jr. High School in Detroit. Henton werd betrokken bij het programma nadat hij tijdens de pandemie in “Fortnite” was gekomen. Ze was geïnteresseerd in de mogelijkheid om haar eigen videogame te maken, maar was sceptisch over het multiculturele aspect.
“Persoonlijk dacht ik niet dat het zou werken. Ik kan me niet voorstellen dat we iemand uit Israël zouden ontmoeten,” zei ze.
Dat veranderde voor haar en haar klasgenoten na een openhartig moment waarop een Israëlische studente “s—” zei tijdens een videoconferentie.
“Hallo meneer Williams, ze praten zoals wij!” Silas Williams, een Martin Luther King Jr. High School-leraar en facilitator van het programma, herinnert zich dat een van zijn studenten zei: Velen vroegen zich af of hun Israëlische tegenhangers dezelfde films keken en dezelfde videogames speelden als zij.
Hij antwoordde: “Het zijn tieners, net als jij.”
Williams, die zijn 24e jaar als leraar in het openbare schoolsysteem van Detroit voltooide en de programmeertaal Scratch leerde tijdens zijn masterprogramma in 2008, zei dat hij ervoor koos om lid te worden van de Game Exchange nadat hij had gezien hoe zijn zoon ontmoette zijn vrienden Via online videogameplatforms tijdens de pandemie.
Hij hielp ook bij het ondersteunen van een van zijn belangrijkste initiatieven en moedigde zijn studenten aan om creatief te zijn.
“Voor Afro-Amerikaanse kinderen gaat het niet alleen om het consumeren van technologie, het gaat erom technologiemakers te zijn”, zei hij, eraan toevoegend dat hij hen uitdaagt te denken als makers en niet alleen als consumenten van technologie. Alle studenten van de Martin Luther King Jr. High School zijn zwart.
“Het was leuk om games te kunnen ontwerpen en met anderen te kunnen spelen en werken”, zegt Timothy Parker (15), een student van Williams. Parker zei dat hij zijn eerste game in de achtste klas ontwierp en hoopte op zijn vaardigheden voort te bouwen. Hij wilde zijn personages op specifieke manieren laten bewegen, zoals strutting.
Milana Kelisa (17) nam met haar klas deel aan het programma op de Tottenville High School op Staten Island, die werd bijgewoond door de Air Conditioner Alf High School in Ashdod, Israël. Ze zei dat ze altijd al nieuwsgierig was naar de code achter videogames.
“Voor mij hou ik er gewoon van om problemen op te lossen en uit te zoeken hoe dingen werken. Ik heb het gevoel dat het maken van games en het vinden van bugs iets is wat ik graag doe”, zei ze.
Aan Israëlische kant waren de studenten op dezelfde manier geïnteresseerd in het maken van games en het ontmoeten van mensen uit een ander land.
“Ik speel veel videogames en ik wilde de achtergrond van de games weten”, zegt Tomer Malka, een student aan de zusterschool in Ashdod die drie programmeertalen kent. Net als de Amerikanen Henton, Parker en Keliza voelde hij zich aangetrokken tot game-ontwikkeling en de Game Exchange uit nieuwsgierigheid naar hoe games worden gemaakt.
Malka maakt contact met zijn Amerikaanse tegenhangers door middel van games, sport en muziek.
“Ik ben een grote fan van basketbal. Ik ken de Detroit Pistons. Ik ken ook het Kiss-nummer “Detroit Rock City”… Ik had niet veel verwachtingen over [Detroit] de studenten. Ik wilde dat ze samenwerkten en plezier hadden, net als ik.”
Terwijl de studenten zich verbonden voelden, stuitten ze op enkele culturele hiaten. Williams zei dat sommige van zijn studenten ontroerd waren door de persoonlijke aard van de vragen van sommige Israëlische studenten – over de gezinnen van studenten en wat hun ouders op het werk doen – iets wat de Israëlische studenten zeiden te doen als bewijs van hun interesse in het ontwikkelen van zinvolle vriendschappen. .
“Als iemand die ze niet kennen op deze manier met hen communiceert, denken ze dat het oplichterij is”, zei Williams over zijn studenten.
Technologische problemen belemmerden ook interacties. Sessies gezien door The Post bevatten pieptonen, voorspelbare crackers en bevroren teleconferentieschermen. De sessies die na slechts ongeveer 10 minuten werden waargenomen, waren gewijd aan oefeningen van het type ijsbreker, terwijl de rest van de tijd aan de studenten werd toegewezen om hun spellen snel uit te leggen.
Susanna Pollack, president van Games for Change (G4C), zei dat de komende rondes van het programma meer gericht zullen zijn op het aantal interacties dat studenten in verschillende landen zullen hebben. Ze voegde eraan toe dat interacties ook zullen worden vergemakkelijkt door te leren van de technische expertise van G4C in het afgelopen jaar.
“We hadden een aantal veronderstellingen over het feit dat sommige platforms wereldwijd zijn, en we hebben pas problemen vastgesteld nadat we in het programma waren gestapt”, zei Pollack, waarbij hij opmerkte dat bijvoorbeeld Game-gericht chatplatform, Discord Verboden in de VAE. Ze voegde eraan toe dat sommige schooldistricten slechte breedbandverbindingen hebben. Williams zei dat sommige studenten bepaalde communicatieplatforms niet op hun laptop konden installeren; Hij vroeg zich af of gezamenlijke sessies in het algemeen veel waarde hadden.
Volgend jaar, zei Pollack, zullen G4C en opvoeders binnenkomen “met meer duidelijkheid over wat we kunnen bereiken.” Zij verwacht dat de huidige instroom van docenten bereid is te begrijpen wat werkt en wat niet.
Pollack zei dat G4C van plan is om volgend jaar samen te werken met een expert op het gebied van interculturele dialoog, die studenten zal helpen zich voor te bereiden op het werken met leeftijdsgenoten in een ander land. Maar de belangrijkste verbindende elementen zijn volgens haar de Spelen en de duurzaamheidsdoelstellingen van de Verenigde Naties.
“We denken dat deze twee onderwerpen gesprekken op gang kunnen brengen. Het is niet alleen een onbeschreven blad van waarover we moeten praten”, zei ze.
De games zijn een mengelmoes van stijlen, maar ze kunnen allemaal als casual games worden beschouwd. Williams beschreef ze als “zoals Donkey Kong in de jaren ’80, maar hem ertoe aanzetten om vaten water te sparen.” De winnende spellen in de eindejaarscompetitie draaien om een pinguïn die door een veld van smeltend ijs navigeert, regenwater en flessen verzamelt voor recycling en gewassen verzamelt voor donatie.
Hoewel ze trots waren op de games die ze maakten, zeiden de studenten dat ze net zoveel, zo niet meer, van het sociale aspect genoten.
“Het programma stelt ons in staat om te leren hoe we games kunnen maken, maar ik denk dat het belangrijkste is om vrienden te maken met mensen van over de hele wereld”, zegt Malka uit Ashdod, Israël.
“Aanvankelijk was het onrealistisch om met studenten uit andere landen over de hele wereld samen te werken, maar het heeft iets geweldigs om nieuwe mensen te leren kennen”, zegt Hinton uit Detroit.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”