Sinds de oprichting bijna drie decennia geleden hebben de beste Need for Speed-inzendingen stijl en inhoud gecombineerd tot een opwindend eerbetoon aan de straatrace-scene. Need for Speed Unbound voelt als de ultieme realisatie van die filosofie, het creëren van een van de beste in de franchise in jaren.
Achter het stuur kruipen van bijna 150 auto’s in Need for Speed Unbound voelt geweldig. De directe ontploffing van de McLaren geeft een fijn gevoel van snelheid, maar het driften door de bochten in de Mitsubishi geeft een fijn gevoel. Acties zoals driften en opstellen vullen je boostmeter, waardoor een bevredigend ritme ontstaat in de kortstondige race terwijl je van de ene stap naar de andere stroomt.
Opvallende visuele effecten accentueren bijna elk moment van Need for Speed Unbound, waardoor het een van de meest stijlvolle racegames is die ik heb gespeeld. Hoewel de stad en voertuigen hun realistische uiterlijk van de vorige games behouden, zijn de personages cel-shaded animaties. Deze twee ongelijksoortige stijlen lijken tegenpolen, maar ze werken samen om een verfrissende fusie te creëren. Ongeremd neigt naar stijl door op straatkunst geïnspireerde versieringen aan de auto toe te voegen terwijl deze afdrijft, opjaagt en van hellingen springt. Ik waardeerde de neonkleurige rook tijdens een krappe bocht, maar het bord dat opduikt als je boost vol is, blokkeerde soms mijn zicht tijdens kritieke punten in de race.
Wanneer je de open straten van het fictieve stadje Lakeshore betreedt, heb je een groot aantal evenementen om uit te kiezen. Je kunt deelnemen aan lineaire races, op rondes gebaseerde circuits, onderlinge wedstrijden en driftevenementen – om nog maar te zwijgen van de verschillende verzamelobjecten en uitdagingen verspreid over de stad. Elk van deze biedt spannende uitdagingen, maar mijn favoriete evenement is de overname, die je op een smal pad brengt en je beloont voor afdrijven, boosten, hellingen raken en tegen doelen botsen.
Het singleplayer-verhaal van Need for Speed Unbound draait om het verraad en de daaropvolgende opkomst van de underground racescene van de stad. Hoewel het overkoepelende verhaal gemakkelijk te negeren is, brengt het constante gebabbel tussen de personages hun irritante persoonlijkheden naar voren. Concurrenten herhalen clichés tijdens elke race, terwijl de verkenning van de open wereld vaak wordt onderbroken door telefoontjes van je irritante baas of radiofragmenten met karikaturen van politici. Na mijn eerste paar uur weigerde ik de dialoog op het menu. Ik heb er echter actief van genoten om naar Rydell te luisteren, de garagehouder en vaderfiguur bij het creëren van je personage, aangezien zijn gesprekken ondanks de onstuimige stijl van deze game een aantal echt serieuze momenten opleveren.
Het achtervolgen van agenten is altijd een cruciaal onderdeel geweest van de Need for Speed-formule, en Unbound voert het op een effectieve manier uit. Elk evenement en elke achtervolging waaraan je deelneemt, verhoogt de hitte voor de dag, waarbij de hitte meedogenloos stijgt, wat leidt tot meer agenten met betere auto’s tot hun beschikking. Politieauto’s van het basismodel werden vaak op één hitteniveau in het stof gelaten, maar naarmate de hitte steeg en de politie in meer capabele auto’s inbrak, kroop de spanning over mijn hele lichaam terwijl ik mijn controller wat steviger vastgreep.
Haar terugbrengen naar een veilige schuilplaats met hoge hitte kan een gedoe zijn; Ik veranderde vaak de loop van mijn route om een lange achtervolging te vermijden. Hoewel ik meestal wegloop, zal het risico dat ik weet dat het geld dat ik in die sessie heb verdiend, verloren gaan als ik gepakt word, waardoor zaken vol adrenaline ontstaan. Hoewel de weinige keren dat ik gepakt ben ervoor zorgde dat ik gefrustreerd weg wilde rennen, is het moeilijk om de opwinding van een gevaarlijke ontsnapping te evenaren.
Helaas ontbreken politieachtervolgingen in de online collectie van de game. Het zou niet zo’n teleurstelling zijn als je op betrouwbare wijze complete evenementen zou kunnen vinden. Omdat het online aspect je echter in een Lakeshore-instantie plaatst met 15 andere spelers die meer geïnteresseerd lijken in het verkennen van de stad dan in racen, zijn de online races zelf vaak dunbevolkt. Als je eenmaal in een race zit, zijn de servers stabiel en werkt cross-play goed, maar ik was teleurgesteld dat mijn garagevoortgang in het verhaal niet werd overgedragen, waardoor ik niet voorbereid was op mijn vroege races. Gelukkig kon ik dankzij het genereuze beloningssysteem snel bijbenen, maar ik miste de opgewaardeerde auto’s waaraan het verhaal gewend was.
Need for Speed Unbound voelt als een essentiële ingang voor waar de serie vanaf hier naartoe kan gaan. Meedoen aan de vele evenementen van de titel is geweldig, en ik ben dol op de naast elkaar geplaatste visuele esthetiek. Hoewel sommige elementen me te wensen overlieten, is Unbound ongeveer net zo leuk als jaren geleden met een Need for Speed-titel.
“Tvaholic. Zombie-geek. Toegewijde reisbeoefenaar. Introvert. Gecertificeerde communicator.”