Pack racen is een bijzondere sensatie, waarbij de game praktisch agressie vereist. Strakke races kunnen worstelwedstrijden worden in hun ontknoping, paden blokkeren en verf ruilen als de finishlijn in zicht komt.
Wat ook helpt, is het feit dat al zijn cursussen absurd mooi zijn. In de Chinese sporen zou je door een pagode kunnen zweven voordat je verdwijnt in een kronkelend, skeletachtig bos, terwijl de zachte oranje gloed van hangende lantaarns je de weg wijst. Tribunes in de verte worden gemarkeerd door lasershows die zich uitstrekken tot in de nachtelijke hemel. Of de frisse winterzon weerkaatst op het gladde ijs van de East River in New York. In de verte kan regen vallen of bliksem knetteren.
Het is een opwindende technische show die hand in hand gaat met de gespierde races van Dirt 5. Het ziet er geweldig uit op basisniveau, ongeacht het platform waarop u speelt, maar het laat ook zien hoe u met de volgende generatie consoles bepaalde instellingen kunt aanpassen om de optimale prestaties voor u te krijgen. Dirt biedt drie verschillende prestatiemodi, een die de voorkeur geeft aan visuele details, een die de framerate op 60 fps lijkt te vergrendelen. En, voor compatibele tv’s, een “ultrahoge frame rate-modus” die het spel met een zinderende snelheid laat draaien.
Velen zullen weten dat er een merkbaar verschil is tussen games die op 30 fps en 60 fps draaien – of het nu om stilistische of technische redenen is – maar als je eenmaal voorbij die drempel bent, wordt het verschil minder uitgesproken. Dat gezegd hebbende, zal 120 fps voor racegames zeker de keuze van de puristen worden als ze op console spelen. Het reduceert de (toch al grotendeels onmerkbare) invoervertraging tussen controller en tv tot bijna niets, terwijl snel bewegende omgevingen worden gladgestreken. Zelfs als je Dirt 5 speelt met een vergrendelde 60 fps, zul je een lichte hapering in het landschap opmerken als je voorbij die 120 fps zoomt, alles behalve elimineert.
Dirt 5 is geen ingewikkeld spel. En hoewel racepuristen misschien een spel willen met meer vlees op de botten, is dat de eer. Het is bijna ouderwets in zijn focus op het leveren van een adembenemende parade van ruige races. En als je een console van de volgende generatie hebt om te pronken met zijn extra toeters en bellen, des te beter.
“Organisator. Denker. Schepper. Communicator. Twitter-liefhebber. Vriendelijke koffiemedewerker. Wannabe-analist. Tv-evangelist.”