Special: De ultieme editie van de Spider-Man-games – Nu de PlayStation 5 moeilijk te krijgen is, is het natuurlijk interessant om te kijken welke games het nog waard zijn om te kopen op je PS4 of PS4 Pro. De PS4 (Pro) is nog lang niet afgeschreven, dus bepaalde keuzes zijn het overwegen waard. Dat geldt ook voor Spider-Man: The Ultimate Edition, die de nieuwe Spider-Man: Miles Morales (PS4- en PS5-versies) bevat, evenals een gepolijste PS5-versie van de Marvel’s Spider-Man-game, uitgebracht in 2017. Vandaag kijken we naar wat de grootste verschillen zijn en wat een motivatie zou kunnen zijn om € 80 te storten voor deze editie.
Grootste verschillen Spider-Man (PS4 en PS5)
Spider-Man heeft, net als Spider-Man: Miles Morales, twee opties om uit te kiezen. Een Fidelity-modus waarin je ray tracing hebt met 4K, maar met 30 fps, terwijl je met de prestatiemodus het spel kunt ervaren met 60 fps. Qua prestaties valt er weinig op aan te merken en in beide gevallen heb je gewoon een fijne ervaring met de game. De ray tracing zorgt voor een iets levendigere presentatie van het spel. Dit merk je vooral als je langs de gebouwen slentert die als grote spiegels op de omgeving reageren. Maar ook met de wat nattere straten waar de reflecties van het licht op ultieme wijze de charme van ray tracing laten zien (zie afbeelding hieronder).
Wel zijn we tijdens het spelen enkele opvallende dingen tegengekomen. Afgezien van de grafische upgrade zijn er bijvoorbeeld enkele verschillen tussen de PS4- en PS5-versie. Allereerst dat Peter Parker natuurlijk een ander gezicht heeft gekregen, maar dat zal veel mensen zijn ontsnapt. Het is even wennen aan zo’n nieuwe kop, vooral omdat de oude versie eigenlijk prima was. Om het bot te zeggen ben ik teleurgesteld in wat Sony heeft gekozen, want het oude gezicht had – naar mijn mening – meer karakter en kon zich mooi tussen zelfs de acteurs uit de vele films plaatsen. Sony zei toen dat de reden hiervoor is om de gezichtsanimaties te promoten, maar dit valt eigenlijk heel erg tegen.
Een ander opvallend punt is hoe de intro wordt gepresenteerd in de PS5-versie. Aangezien ik beide versies naast elkaar zette, viel het op dat de intro op de PS4 bij vol daglicht plaatsvond, terwijl het in de PS5-versie tijdens zonsopgang is. Hieronder zie je de verschillen tussen beide versies en kwam er nog iets anders naar voren. De ‘ray tracing’-versie van de PS5-editie toont Spider-Man een stuk donkerder. Beter gezegd, een stuk vlakker en saaier dan in de PS4-versie. Dit is een goed voorbeeld waarin ray tracing soms wat tekortschiet. De technologie heeft een geavanceerde manier om licht te simuleren, maar als er bijna geen licht is, heb je een saaie presentatie.
In een scene later heb je weer met daglicht te maken en daarin is de game gewoon heel mooi om te zien en zie je duidelijker de details op Spidey’s kostuum (op de PS5). De anisotrope filtering is ook een stuk beter, wat betekent dat je in de verte meer details kunt zien op de straten en gebouwen. Afgezien van het grafische aspect, heb je ook de toevoeging van snelle gebeurtenissen in de tussenfilmpjes. Als je in de PS4-versie bijvoorbeeld tegen de eerste baas vecht, zie je hier en daar een tussenfilmpje waar je eigenlijk niets doet. In de PS5-versie van Marvel’s Spider-Man zijn er op deze momenten nu QTE’s, dus je hebt wat meer interactie met de game.
Precies wat u ervan verwacht
Spider-Man: Miles Morales mag gezien worden als een technische showcase en in onze review lees je dat de game erg mooi is. De grafische kracht toont de mogelijkheden van de PS5 en vooral de toevoeging van ray tracing zorgt voor mooie grafische presentaties. Ook hier kun je kiezen uit een Fidelity-modus, waarin je het spel in 4K met 30 fps en ray tracing speelt, of een Performance-modus waarin je te maken hebt met een dynamische resolutie zonder ray tracing, maar met een vergrendelde 60 fps. De PS4-versie biedt dit niet omdat de hardware hier met zijn kracht achter schiet.
Eigenlijk zijn er meer overeenkomsten tussen de opties in Miles Morales dan in de eerste Spider-Man-game. Je hebt dus een fatsoenlijke game die draait op een vergrendelde 30 fps, maar het laat een duidelijk verschil zien in graphics vergeleken met de oude Spider-Man-game. Hoewel je de toeters en bellen van de PS5-versie mist, heb je toch te maken met een erg leuke game voor de PS4. Inhoudelijk valt er verder weinig te bekritiseren, je bent bijna met identieke versies van Miles Morales. Alleen grafisch is het grootste verschil merkbaar, zo is de anisotrope filtering op de PS4 veel minder dan op de PS5, waardoor je in de verte minder detail ziet. Niets verrassends.
De moeite waard of niet?
En dan de grote vraag: wat moet je nu doen? Hoe je het ook bekijkt, je wilt de nieuwe inhoud van Miles Morales bekijken, dus de remaster van Marvel’s Spider-Man is in elk opzicht secundair. Maar als je die game hebt en je bent in de stemming voor een nieuwe playthrough, moet je dan de PS4 aanzetten of de PS5-versie aanschaffen? Als het puur om de grafische verschillen gaat, is de vrij dure editie van Spider-Man: Miles Morales niet echt de moeite waard, inclusief deze remaster. Als je de performance mode meer waardeert, dan is precies het tegenovergestelde het geval, want de game voelt en ziet er in deze mode een stuk gelikter uit, wat het plezier ten goede komt. En dat maakt het de moeite waard.
De PS5 biedt natuurlijk veel extra features, waarbij de DualSense iets extra’s toevoegt aan de gameplay-ervaring. Maar dit is niet waarvoor je het doet. Mocht je Marvel’s Spider-Man gemist hebben, dan is de Ultimate Edition de meest geschikte editie om alles mee te maken, met of zonder ray tracing, maar in 60 fps. Wil je alleen voor Miles Morales gaan en interesseert de prestatiemodus je niet zo veel? Dan ben je bij de losse editie van Miles Morales aan het goede adres.
“Tvaholic. Zombie-geek. Toegewijde reisbeoefenaar. Introvert. Gecertificeerde communicator.”