Ik heb dit jaar 633 uur besteed aan het spelen van Cookie Clicker op Steam. Nou, ik heb waarschijnlijk de eerste uren besteed aan het “spelen” van het spel. De rest van de tijd werkte het op de achtergrond van mijn computer en mijn brein, me terugsturend voor regelmatige check-ins om te zien welke nieuwe promoties beschikbaar waren en welke nieuwe gruwel de grootmoeders in mijn koekjesimperium hadden veroorzaakt.
Tjonge, is het een geluk dat dit soort verslavende gameplay beperkt is tot indiegames van vijf dollar en niet tot games met drie niveaus waarvan de inkomsten afhankelijk zijn van het regelmatig overspoelen van je met meer geld, toch? Als Assassin’s Creed bijvoorbeeld meer dan 100 uur nodig heeft om ’te voltooien’ en vol zit met prikkels om je weken en maanden nadat je credits hebt gekregen te laten spelen, kan dit een zeer winstgevende zakelijke weg zijn voor een bedrijf als Ubisoft. wachten, hoe Hoe lang is Assassin’s Creed Valhalla alweer? Oh. OhDit gebeurt al, toch?
Eeuwen geleden werd een zeer beperkt aantal games ontworpen om je tijd op deze manier te verspillen – eigenlijk alleen MMO-games. Natuurlijk kunnen PlayStation-RPG’s “50 uur aan gameplay!” Hieronder als een plekje achterin de doos, maar het waren alleen games als Everquest en World of Warcraft die hun hele bedrijfsmodel ontwierpen om je maandenlang te laten spelen. MMO-ontwikkelaars moesten de abonnementskosten blijven betalen en moesten inloggen op de game, zodat alle anderen iemand zouden hebben om mee te doen.
Nu zijn de meeste Triple-A-games ontworpen met “terugkerende consumentenuitgaven” in gedachten – en als je in opstand komt tegen die term, denk dan eens aan hoe het voelt om elk kwartaal naar de financiële rapporten van Ubisoft, EA en Take-Two te luisteren. We hebben veel tijd besteed aan klagen over microtransacties, die meestal worden verdedigd met termen als “het is gewoon cosmetisch” en “totaal optioneel”, en in de overgrote meerderheid van de gevallen zijn deze dingen volkomen waar.
Maar om u ertoe te brengen deze microtransacties te kopen, hoeven uitgevers niet alleen een spel te maken waar u van houdt – dat spel moet een belangrijk onderdeel van uw leven worden. Je kunt Assassin’s Creed II DLC in één weekend uitproberen als je de hoofdgame maandenlang hebt gespeeld, maar je zult de zieke nieuwe Eivor-skin niet in de Ubisoft Store kopen, tenzij je elke dag in Assassin’s Creed Valhalla woont.
Wanneer games met een hoog tempo worden uitgebreid om te voldoen aan de maatstaven van betrokkenheid, is het moeilijk om een emotionele investering te voelen die evenredig is met de tijd die je erin doorbrengt.
Het ontwerp van Assassin’s Creed II hoefde niet te veranderen om de DLC te rechtvaardigen. Het design van Assassin’s Creed Valhalla is al veranderd. Valhalla heeft dagelijkse missies, community-uitdagingen en seizoensgebonden evenementen. Het heeft een gigantische vaardighedenboom die op elk moment kan worden gerespecteerd, zodat je de drie nieuwe vaardigheden kunt uitproberen die in elke masterpatch zijn toegevoegd, in plaats van degenen die een bevredigende vermogenscurve bieden. Het verhaal is niet ontworpen om je een snelle bonus te geven na een paar dozijn uur gameplay – het is ontworpen om je samen te binden, zodat je jezelf kunt onderdompelen in het normale ritme van gebeurtenissen en nieuwe inhoud kunt toevoegen.
Games as a Service zijn niet inherent snode. Fortnite en Apex Legends kunnen nu hun speelbare kaarten en roosters regelmatig bijwerken, waardoor de zaken constant up-to-date blijven in wat anders stagnerende multiplayer-games zouden zijn. Uw inhoud over maanden uitstrekken is ook geen slechte zaak – tv werkt al tientallen jaren. Fortnite Hoofdstuk 3 is net uit? Cool, nu hebben jij en je vrienden een nieuw excuus om op de Discord-oproep te springen en nieuwe dingen te proberen. Het kan ook werken met games voor één speler. Hitman’s zachte reboot van 2016 gebruikte een episodische release om spelers aan te moedigen krachtige sandboxen keer op keer opnieuw te bezoeken, en tegenwoordig blijven ontwikkelaars nieuwe functies in die niveaus laten vallen.
Maar voor alles wat je zou kunnen maken wil Om in te checken zijn er ook genoeg redenen voor jou bezit Om in te checken, op welk punt het moeilijker wordt om tijdverspilling in te slikken. Vond ik het echt leuk om een uur in Fortnite door te brengen, zodat ik wat zwevende dingen voor mijn wekelijkse uitdaging kon oppikken en het dan meteen kon doden, zodat ik het helemaal opnieuw kon doen? Nou, ik denk dat ik er net zoveel van hield als ik van het “spelen” van Cookie Clicker genoot. Hé, deze gevechtspas verloopt over drie maanden, dus dat moest ik doen, toch?
Zinnen als “spelen om te winnen” zijn niet verschoven van investeerdersoproepen naar Triple-A-spellen, maar ze komen in de buurt
Maar wanneer de snelle, lineair verhalende games zich uitbreiden om te passen bij de betrokkenheidsstatistieken van de uitgever, is het moeilijk om een emotionele investering te voelen die evenredig is aan de tijd die je erin doorbrengt. In 2018 zorgde Assassin’s Creed Odyssey voor wat opschudding onder fans toen Ubisoft een permanente XP-booster uitverkocht had. Ik speelde Odyssey zonder Odyssey en haalde het maximale uit voordat ik alle hoofdmissies van de game voltooide, wat op dat moment bijna als de juiste voortgangscurve aanvoelde. Maar zelfs voelen kan zijn Je tijd verspillen, vooral proberen om nog een deal te sluiten, kan al het plezier dat je in het spel hebt tenietdoen.
Ongeveer 50 uur later putte ik mezelf uit in Assassin’s Creed Valhalla, nadat ik weer een prachtige berg had beklommen, ontworpen door een zeer getalenteerd team van kunstenaars en ontwerpers. Veertig uur later voelt de uitgestrekte open wereld niet meer aan als middeleeuws Engeland. Ik kon die punten op de kaart alleen herkennen als meer inhoud om te consumeren. Voelde ik me als een Viking die het platteland verkent? Nee, had ik zelfs het gevoel dat ik aan het genieten was van een grappige videogame? natuurlijk niet. Op dat moment voelde ik me een arme sapcentrifuge die misleid was om Ubisoft een half honderd uur van mijn leven te geven. $60 doet geen pijn meer.
Ik zou Ubisoft hier een beetje inkorten als de output van uitgevers niet op weg was naar steeds meer opgeblazen runtimes en overvolle open werelden. Een deel van mij hoopt dat Assassin’s Creed Infinity, als het vanaf de grond af is opgebouwd om een nooit eindigende missie mogelijk te maken, een episodisch verhaal kan bouwen dat ik graag opnieuw zal bekijken terwijl het zich ontvouwt. Maar gezien de afnemende inkomsten met drie opeenvolgende Assassin’s Creeds in hetzelfde RPG-formaat, is die hoop moeilijk vast te houden.
En NFT’s – zoals degene die worden aangeboden via Ubisoft Quartz – zijn de laatste nagel aan de doodskist. Eén set NFT’s Ghost Recon Breakpoint is alleen beschikbaar voor spelers die zich hiervoor aan het spel hebben gehouden Meer dan 600 uur Omdat kunstmatige schaarste meer waarde zou moeten creëren als je er 25 dagen van je leven aan wijdt. Zinnen als “spelen om te winnen” moeten nog worden overgedragen van telefoontjes van investeerders naar Triple-A-spellen, maar ze zijn dichtbij genoeg om van te genieten. Je tijd is waardevoller dan je geld, en zelfs game-uitgevers beginnen dit feit te beseffen.
{“schema: {“page: {“content”: {“title: “tijdbanken zoals AC Valhalla vernietigen games, geen microtransacties”, “type”: “feature”, “category”: “killins-creed.” -valhalla “},” gebruiker “: {” loginstatus”: false},” game”: {” publisher “:” Ubisoft “,” genre “:” RPG “,” title “:” Assassin’s Creed Valhalla “,” Genres “:[“RPG”]}}}}
“Tv-goeroe. Bekroonde student. Webliefhebber. Slechte reisnerd. Beeraholic.”