Trial By Fire: Young Kings spelen betekenisvolle wedstrijden op het belangrijkste moment van het seizoen

Als je de grote namen aan de top van de line-up weglaat, test het grootste deel van de huidige L.A. Kings-selectie wat het zijn first-timers pro’s.

Maak een line-up gisteravond in Winnipeg. Je hebt het Pentagon bestaande uit Kopetar, Arvidson, Danault, Mata en Edler, die allemaal in de Stanley Cup-finale speelden. Troy Stecher heeft één playoff-run op zijn naam staan, in de Edmonton-bubbel in de zomer van 2020. Adrian Kempe en Alex Iafallo hebben één reeks van vier wedstrijden in 2018, terwijl Trevor Moore er één heeft in 2019.

Ongeacht de eerste set is dit nog steeds de eerste ervaring voor de meeste van deze spelers, in de rollen die ze spelen, in dit soort theater. We zien zeker ups en downs, maar we zien ook een groep jonge spelers samenkomen op de heetste tijd van het seizoen, in het best mogelijke vuurexperimentscenario dat je maar kunt wensen.

“We weten wat er op het spel staat”, zei verdediger Sean Dorzy. “We hebben een goede leiderschapsgroep die ons laat weten wat dit is, maar voor een man die er doorheen gaat, en met het aantal jongens dat we hebben, zijn we waarschijnlijk niet gewend aan hoe belangrijk dit is, dit kans om de games te spelen waar je nu om geeft.”

Durzi is een van de velen die onder de wildgroei in een groter dan verwachte rol zijn geduwd. In oktober was Dorzy een van de verdedigingslinies van de AHL en hij bereikte pas eind november zijn weg naar het NHL-niveau. Dorzy klokte gisteravond meer dan 26 minuten in Winnipeg. Meer dan 28 in Calgary op donderdag. Na slechts drie keer 20 minuten te hebben gebroken in zijn eerste 26 NHL-games – allemaal toen de Kings medio december opnieuw spelers verloren aan COVID – heeft Dorsey nu meer dan 20 minuten gespeeld in 13 opeenvolgende games, die teruggaat tot de noodlottige nacht in Boston toen hij ging zowel Drew Dottie als Mickey Anderson neer.

Het was niet altijd ideaal voor beginners, en het was ook niet altijd gemakkelijk, maar Dorzi ging de uitdaging aan. Hij zag de situatie als een kans om zijn volledige wedstrijd te voltooien, door onlangs penalty’s en een 5 op 5 competitie van het hoogste niveau aan zijn cv toe te voegen. Met het vangnet van Doughty en Matt Roy voor zich, reageerde Durzi op de hem toegewezen uitdaging.

“Met de ervaring dit seizoen voel ik me meer op mijn gemak, doe ik betere metingen en heb ik meer vertrouwen in de systemen”, zei hij. “Lees wat de spelers doen, hun neigingen en wen aan de snelheid van de NHL. Veel van de beste spelers zullen een extra pass geven en daar moet je op voorbereid zijn. Met ervaring en het bezitten van elke game leer ik een veel, en haal er het maximale uit.”

Hij was echter meer dan alleen Dorzi, want hij stapte desondanks in en stapte op. Zijn teamgenoten op de achtergrond, Jordan Spence en Jacob Moverer, werkten ook in het NHL-imago en speelden een belangrijke rol om de Kings in het midden van het postseizoen-beeld te houden. De onervarenheid van de bovenstaande drie doet je vergeten dat Tobias Bjornfot nog drie dagen verlegen is om hier in Los Angeles een biertje te bestellen. Bjornfot is een van de zes NHL Draft 2019-spelers die 100 wedstrijden heeft gebroken die al in hun carrière hebben gespeeld, en die na zijn jaren wijs en briljant zijn gebleken.

Moverare is een groot deel van het seizoen bij de Kings geweest, zelfs een krasje, en is een oudere rookie aangezien hij 23 is. Voor Spence is hij echter een man in het midden van zijn eerste professionele seizoen in het algemeen, tussen de NHL en de AHL. Net als Dorsey is Spence een speler die goed heeft gereageerd op de uitdaging die dit seizoen met zich meebracht, door fouten te maken en ervan te leren. Deze reactie resoneerde met het personeel.

“Je verdient het recht om het weg te gooien, dat heet ervaring en sommigen doen het sneller op dan anderen,” zei McClellan. “Sommigen hebben een beetje bedrog en moed om dingen opnieuw te proberen. Anderen zullen het verkeerde langer volhouden en hebben een beetje meer angst als het erop aankomt het te herhalen. Durz is de eerste, hij heeft het water van zijn rug af, en hij is zal doorgaan, wetende dat hij grote minuten krijgt.” , dus als hij gefrustreerd of verdrietig over zichzelf wordt, verliezen we hem voor een halve periode, we kunnen niet zo blijven en ik zou zeggen dat Spence hetzelfde is als het gaat om dat ook. Fouten gebeuren en hij gaat vooruit.”

Hoewel er meer licht is op de jonge verdedigende mannen van het team, is er, gezien de uitslag van de blessures die ze de afgelopen weken in de blauwe lijn hebben gehad, ook een hele reeks in de voorste positie die tijdens de vlucht leert.

Quinton Byfield maakte zijn seizoensdebuut in de NHL op 20 januari en markeerde de langverwachte terugkeer van de speler van een gebroken enkel tijdens de voorbereiding. Al bijna twee maanden zijn zijn teamgenoten aan het rondscheuren, met een mix van nieuwelingen, veteranen en alles daartussenin. Op bepaalde avonden nam deze streak een hoge vlucht. In andere gevallen was consistentie moeilijk te bereiken.

Maar tijdens zijn laatste 11 wedstrijden werd Biefeld omringd door twee jongeren tijdens hun intrigerende nieuwe start in Rasmus Kopari en Gabi Velardi. Kobari bracht het grootste deel van de eerste seizoenshelft door in de NHL, meestal in het centrum, maar zag zichzelf voorbestemd voor de AHL om te resetten na een reeks ups en downs. Velardi opende het seizoen als een derdelijnscentrum, maar werd in november naar Ontario gestuurd om zijn verdedigende spel te verbeteren en te leren spelen op de vleugel, waar zijn toekomst op lange termijn waarschijnlijk is in de NHL.

Omdat de drie spelers bij elkaar waren, deelden ze de verantwoordelijkheid voor hun streak. Er is geen veteraan om in te berusten, en geen veteraan die verantwoordelijkheid uit de weg gaat. Het zijn drie getalenteerde jonge spelers die samenwerken. Hun optreden was een enorme opsteker voor de koningen op de voorgrond.

“Ze delen de verantwoordelijkheid, de last van de lijn”, zei McClellan. “Het gaat niet naar één jonge man of één oude man, ze delen het en dat is ook positief.”

Hoewel de initiële statistieken voor die eenheid ongeveer een gemiddelde splitsing waren, is dit de aard van de streak met drie jonge spelers. Zeven van de 13 wedstrijden waren op 50 procent of meer in termen van bezit van een puck. Een paar van de zes waren aanzienlijk lager, waardoor het totale aantal daalde.

Ze hebben hun A-spel niet elke avond gespeeld, maar we zien het de laatste tijd steeds vaker en langer. Op de avonden dat Kupari zegt dat hij niet heeft gescoord, heeft hij nog steeds een impact op het spel met een combinatie van skateboarden en fitness, het verbeteren van de voorwaartse controle en het bijdragen aan de strafschoppenserie. Het is een consistente showcase geweest van een reeks die het hele seizoen niet heeft bestaan ​​vanuit het oogpunt van singles.

Tot slot zijn er op een ander niveau leermomenten en ervaringen voor Cal Petersen in het netwerk. Het is niet nodig om te diep in de afstamming van zijn partner te duiken, aangezien Jonathan Quick’s heldendaden in zinvolle games een goed verteld verhaal zijn.

Maar voor Petersen is dit de eerste keer dat hij in betekenisvolle wedstrijden op NHL-niveau speelt, aan het einde van een heel en slopend seizoen. Terwijl Quick in de eerste helft van het seizoen agressiever was, heeft Petersen hem onlangs weer dichter bij de splitsing gebracht. Nadat Petersen half januari terugkeerde van het COVID-protocol, zijn de keepers terug in een bijna 50/50-verdeling, die onlangs is gegaan naar een benadering van “elke twee wedstrijden”, vergeleken met elkaar. De laatste twee waren voor Petersen, met overwinningen op Calgary en Winnipeg terwijl McClellan zijn vermogen aanvulde om de fluitjes op het juiste moment te krijgen wanneer het team ze nodig had, de veranderingen in momentum in elke game te begrijpen en de juiste reddingen op het juiste moment te krijgen .

Dit alles wordt door elkaar geschud terwijl de Kings zich opmaken voor hun laatste 11 wedstrijden van het seizoen, wedstrijden die betekenisvol en belangrijk zijn. McClellan kondigde voor de roadtrip aan dat er geen volledige schedel zou komen, en deze laatste drie wedstrijden waren het bewijs dat dit team zelfs zonder dit een weg zou kunnen vinden, door de doop met vuur.

Als sommige of alle spelers van het geblesseerde team terugkomen, kunnen beslissingen over of, wanneer en waar ze moeten spelen moeilijk worden vanwege de manier waarop anderen tussenbeide zijn gekomen. Het ultieme teken van diepte, versterkt door de close-up ervaring van vuur.

“Dat is wat ons team nu nodig heeft”, zei McClellan. “We moeten die momenten doormaken, zodat we er beter voor op de weg kunnen zijn. Aan het einde van de weg is het misschien maandag tegen Calgary, misschien over twee weken, misschien volgend jaar, ik weet niet weten waar het ons zal brengen. We leren de lessen terwijl we verder gaan. “.