Twintig jaar geleden maakten de Azteken van de eerste wedstrijd in Petco Park een ‘avond om nooit te vergeten’.

De Padres vertonen regelmatig trivia-vragen op televisie-uitzendingen en op het videobord van het stadion bij thuiswedstrijden.

Het enige wat Landon Burt kan doen is geen schoen naar de tv gooien als hij dit ziet:

S. Wie scoorde de eerste ronde in Petco Park?

A: Padres korte stop Khalil Green

'Het is Khalil Green niet, man,' schreeuwde Burt naar het scherm. 'Dat ben ik. Ik heb de eerste ronde gescoord. Dat is heel onnauwkeurig.'

En Burt stuurt een sms naar Padres-omroep Mark Grant.

‘Mudcat, we moeten dit rechtzetten,’ zegt Burt. “Kom op. Het is het enige mooie moment in mijn leven, en jullie begrijpen het verkeerd.

Laten we het in perspectief plaatsen.

Burt, een voormalige outfielder uit de staat San Diego, raakte de plaat ongeveer een maand voor Green.

Dit jaar viert Petco Park zijn 20e verjaardag en biedt de gelegenheid om terug te kijken op twee decennia aan memorabele momenten.

De eerste wedstrijd daar werd twintig jaar geleden gespeeld op deze dag – 11 maart 2004 – toen SDSU Houston met 4-0 versloeg voor een publiek van 40.106 mensen.

Aanwezigheidsregistratie

De opkomst brak het vorige universiteitshonkbalrecord van 27.673 uit 2002 toen LSU en Tulane in de Superdome in New Orleans speelden. De Petco-rally blijft het grootste publiek ooit bij een honkbalwedstrijd op de universiteit.

“Af en toe, als ik naar een honkbalwedstrijd op de universiteit kijk en er zijn veel fans, denk ik daaraan,” zei Burt. “Als je naar een LSU-wedstrijd, een Mississippi State-wedstrijd of de College World Series in Omaha kijkt, konden ze de stoelen nog steeds niet vullen zoals wij die avond deden.”

De kop van de Union-Tribune de volgende dag was: “Een nacht om nooit te vergeten.”

Was het ooit.

Het organiseren van een universiteitsevenement bij Petco was het geesteskind van Tony Gwynn, die een jaar geleden hoofdcoach van de Azteken werd.

Het was logisch om een ​​paar wedstrijden te spelen voordat het seizoen van de Padres begon, om de problemen vóór de grote opening op te lossen.

Op de uitnodiging van de Azteken waren onder meer gastheer SDSU, Houston, Long Beach State, Nebraska, UCLA en de Universiteit van San Diego aanwezig.

Ook UC San Diego en Point Loma Nazarene betraden het veld om een ​​wedstrijd te spelen. In feite zouden UCSD en PLNU elkaar ontmoeten in de eerste game, maar die eer ging naar Gwynn en de Azteken.

De tegenstander, Houston, ontving een uitnodiging als alma mater van de toenmalige Padres-eigenaar John Morris.

Voormalig Padres-president en CEO Larry Lucchino, die een belangrijke rol speelde bij het realiseren van het stadion in de binnenstad, gooide de ceremoniële eerste bal.

Lucchino maakte een korte sprong voor Gwynn met de worp, maar de Azteken-coach schoof naar rechts terwijl hij behendig zijn handschoen aantrok.

“kijk hiernaar?” Gwynn vertelde SDSU-catcher Jordan Soueidan toen Gwynn terugkeerde naar de dug-out. Suwaidan knikte en glimlachte.

Borden op het gras voor de dug-outs met de tekst “Blijf alsjeblieft buiten” werden 45 minuten voor de wedstrijd verwijderd, waardoor teams voor de eerste keer het veld konden betreden om zich uit te strekken en te rennen.

Kort voor de wedstrijd werd Gwynn achter de thuisplaat geroepen om een ​​cheque van $ 1 miljoen van Morris aan de SDSU-atletiekafdeling te accepteren.

Na een paar minuten pakte Gwen de microfoon om het publiek te bedanken voor hun komst.

Een fan riep: “Het is jouw huis Tony!”

“Nee, dit is niet mijn huis,” antwoordde Gwen. “Het is jouw thuis.”

Gwen wilde weglopen, maar werd teruggeroepen naar de microfoon voor een andere taak.

'Voetbal spelen!'

“Voetbal spelen!” hij schreeuwde. tweemaal. De microfoon was niet de eerste keer.

Toen betraden de Azteken het veld. De selectie van SDSU bevatte 15 lokale spelers. Vier van hen – eerste honkman Rielly Embry (Poway High School), DH Brock Ungricht (Mission Bay High), rechtshandige Jake McClintock (Bonita Vista High) en rechtshandige Scott Shoemaker (Granite Hills High) – stonden in de basisopstelling. .

“Ze zullen zich deze nacht voor altijd herinneren”, zei Gwen destijds.

Burt, Embry en Shoemaker namen deze week contact op om enkele van hun herinneringen te delen.

“Ik begreep de omvang ervan pas toen we de bus namen vanuit het centrum van San Diego State”, zegt Shoemaker, die in El Cajon woont en als verkoopmanager voor een plaatselijk bouwbedrijf werkt. “Toen ik het verkeer zag. Er kwamen zoveel mensen binnen toen ik me realiseerde: 'O, er zullen hier veel mensen zijn.'”

Het grootste publiek waar Embry ooit voor optrad, waren de 6.000 mensen die kwamen opdagen voor een luchtgitaarbandwedstrijd toen hij student was aan Poway High.

“Ik denk dat ik 40.000 mensen heb ontmoet die daar waren”, zegt Embry, een leraar en honkbalcoach aan de Del Norte High School. 'Ik ontmoet allerlei mensen die zeggen: 'Ik was erbij die avond!'Ik weet het nog!' “

Hoewel het SDSU-publiek meestal in de honderden liep, soms in vier cijfers, trok Shoemaker niet veel van het moment.

“Mijn vader was gevechtspiloot bij de marine en dit idee kwam al op jonge leeftijd bij mij op, omdat hij altijd zei: 'Kalm, kalm, beheerst.' Lichaamstaal is alles. Maak je geen zorgen over de dingen om je heen. Beheers de elementen die je kunt controleren.” op haar.

Shoemaker kwam aan de wedstrijd met een record van 1-5, nadat hij vijf opeenvolgende beslissingen had verloren, en een ERA van 5,85.

“Ik had niets te verliezen”, voegde hij eraan toe. “Ik dacht dat ik alleen maar de aanvalszone ging bombarderen, en ik wist dat ik een goed team had dat mij steunde.”

Het eerste schot was zeker een schot in de roos.

“De thuisplaatscheidsrechter was Ron Reed”, zei Burt, die nu vastgoedmakelaar is en in Texas woont. “Hij vertelde me jaren later: 'Ik was zo nerveus in die eerste wedstrijd, het maakte niet uit waar het heen ging, ik noemde het een aanval.'

“Dus Scott gooide een fastball op de eerste worp. Ik denk dat het een beetje hoog was, en Ron zei: 'Hit one!'”

Shoemaker bleef de zijkant raken in de eerste inning, waarna de Aztecs hem naar een 2-0 voorsprong trapten met een paar runs in de tweede helft van de inning.

eerste ronde

Trivia-liefhebbers zullen opmerken dat Bert het eerste doelpunt scoorde.

Hij maakte vier wijd en stal daarna het tweede honk, dat hij omschreef als “het coolste honk ooit gestolen”.

“Het was een geweldig toneelstuk voor 40.000 mensen”, zei Burt. “Ik vertrok en ging van de eerste naar de tweede plaats, en het publiek werd gek.”

SDSU tweede honkman Lance Zawadzki sloeg vervolgens een tweehonkslag en zorgde voor de eerste hit in Petco Park.

(Hoe dan ook, dit zou niet Zawadzki's enige optreden bij Petco zijn. Hij bereikte de grote competities in 2010 met de Padres en speelde in 20 wedstrijden.)

Peart scoorde op een opofferingsslag van SDSU-kortstop James Guerrero, en de Aztecs voegden nog een punt toe na een fout van Cougars.

Shoemaker gooide gedurende de volgende vier innings en gaf slechts vier wijd in de derde en een solo homerun in de vierde.

Homerus I

Embree's grote moment kwam met twee uit in de 2e5.

Guerrero stond op het eerste honk na een honkslag. Brett Coley uit Houston startte Embrey met een 2-0-slag en miste net een inside fastball op de tweede worp. Toen was er een verandering, een beetje hoog, toen Embree vertrok en langs de rechterveldlijn sloeg.

‘Ik wist dat ik het had,’ zei Embry. ‘Ik wist dat hij over het hek ging. Ik wist niet of het eerlijk zou blijven. Ik kon hem niet echt zien. Ik probeerde hem in het licht te vinden.

“Het geluid van het publiek was elektrisch, toen zag ik de scheidsrechter een signaal geven voor een goede bal en de zaal werd gek.

“Ik kan me niet herinneren dat ik van de eerste naar de derde plaats ging. Ik zweefde gewoon. Toen herinner ik me dat ik onze derde honk-coach, Jay Martell, die een grote glimlach op zijn gezicht had, een klap gaf en zei: 'Oh, dat gebeurde gewoon.' “

“Destijds vond ik het cool”, voegde Embree eraan toe. “Nu, omdat het de sprong heeft gewaagd, zullen mensen mij gekscherend voorstellen als de man die de eerste homerun sloeg bij Petco, omdat ze weten dat dit me een beetje in verlegenheid brengt.

Embry was tien jaar geleden met een groep vrienden in Petco Park toen hij, net als Bert, een triviaal moment beleefde.

Op een bepaald moment tijdens het spel keken ze op en op het videobord stond:

S: Wie sloeg de eerste homerun in Petco Park?

A: Giants-outfielder Marquis Grissom.

'Nee, nee, nee,' riepen Embry's vrienden. 'Hij is hier. Waar heb je het over?'

'Jongens, kalm aan. Collegewedstrijden met rackets tellen niet mee,' zei Embry.

De avond telde, want Shoemaker nam een ​​4-0 voorsprong.

Meesterlijke werpprestaties

Hij stond honkslagen toe in de zesde en zevende en vier wijd in de negende, en gooide een three-hit triple met een career-high 14 strikeouts.

De zwaarste treffer van de Shoemaker de hele avond kwam in de negende inning, toen SDSU derde honkman Ryan Wilson in botsing kwam met de werper terwijl hij een hoge bal achter de heuvel speelde voor de laatste nul.

Hij omhelsde Gwen Shoemaker stevig nadat hij van de heuvel afkwam en zei: 'Weet je wat je net hebt gedaan?'

‘Nee,’ zei Schoenmaker. “Ik heb geen idee.”

Hij weet het nu.

“Het was de kans van mijn leven, en ik had het geluk dat ik op het juiste moment op de juiste plek was”, aldus Shoemaker. “Tot op de dag van vandaag blijf ik Little League-bal spelen tot en met Triple-A, en dat was de beste wedstrijd waar ik ooit deel van heb uitgemaakt. Dat was het echt.”

Gwynn had verschillende kopieën van een overheadfoto van Petco Park van die avond opgesteld en ingelijst met zijn handtekening in de rechter benedenhoek. Eind 2004 gaf Gwen er één aan elke senior in het team.

Bert hangt aan de muur in zijn thuiskantoor.

'Het is elke dag een herinnering,' zei Burt. “Coach Gwynn zei het het beste. We zullen dit de rest van ons leven onthouden.”

Embry en Shoemaker hebben allebei een 12-jarige zoon en tonen de afbeelding in hun slaapkamers.

“Omdat ik er zo ver vandaan zit, is een van de dingen die voor mij echt resoneert, dat ik in dat scenario met Tony Gwynn op het veld kan staan. Meneer Padre, wat het betekende voor de mensen van San Diego , genietend van het moment en wat het voor hem betekende.” …Deel uitmaken van de festiviteiten van de eerste avond bezorgt me nog steeds kippenvel.

Schoenmaker zei: “Het is nostalgisch. Als ik nu naar Petco ga, denk ik er even aan, en dan is het weg.”