Waarom de Maple Leafs zich op een goede plek bevinden op weg naar Game 3 – Sportsnet.ca

Na een scheef verlies in de play-offs kan het moeilijk zijn om je team en jezelf te verkopen met het idee dat je als reactie daarop je spelplan niet dramatisch hoeft te veranderen. Maar dat is zeker hoe Sheldon Keefe zich voelde na het 5-1 verlies van de Toronto Maple Leafs in Game 1 tegen Boston. In die wedstrijd controleerden de Leafs goede stukken spel, en de doelverdediger van Boston was ongelooflijk en deed alles wat maar mis kon gaan.

In Game 2, met dezelfde opstelling, hetzelfde spelplan en een vergelijkbare hoeveelheid spel, behaalden de Leafs het resultaat waarnaar ze op zoek waren. Plotseling bevond de technische staf zich in het vliegtuig terug naar Toronto na een breuk in Boston en dacht: “Jongen, deze serie is hier om van te genieten.”

De Bruins hebben over het algemeen een paar dingen voor hen in petto. Zij zijn verantwoordelijk en geven veel van de vreemde impulsen van de mens niet op. Ze beschermen hun voornet goed en hebben twee van de tien beste doelmannen in de competitie. Maar na David Pastrnak gingen ze iets lichter op de aanval met een hoog octaangehalte en eindigden ze als 14e^j in doelpunten voor het seizoen – waardoor ze niet helemaal kunnen profiteren van Toronto's zwakkere D-team.

De Leafs hebben echter niet veel tijd in hun eigen zone doorgebracht, en grotendeels dankzij Auston Matthews zijn de cijfers verbeterd. In Game 2 leidden de Leafs het schotgevecht met 20-9, beperkten de kans op scoren met 22-13 en leidden in verwachte doelpunten van 4,86 ​​tot 2,46. Wederom veranderden ze nauwelijks hun plan, maar de hockeygoden waren minder wreed en wisten genoeg te scoren om Boston met een breuk te verlaten.

Daarom moet de technische staf van de Leafs het gevoel hebben dat de serie nu beter te winnen is dan een paar dagen geleden. De context is dat ze de splitsing kregen zonder William Nylander, die een belangrijk onderdeel is van het aanvallende arsenaal van de Leafs en waarschijnlijk in ieder geval geschikt zal zijn voor Game 4. Ze deden het ook zonder dat Mitch Marner een punt scoorde en een speler was. Een imperfecte speler, en Morgan Rielly speelt meer als Clark Kent dan als Superman, een look waarvan bekend is dat hij deze in het naseizoen aanneemt. Jake McCabe draait de puck normaal gesproken niet vaak om.

Eerlijk gezegd kun je naar veel van de line-up van Toronto kijken en zeggen: “Ik weet dat deze man een betere speler is dan hij, hij heeft meer te bieden.” Denk aan je hele D-team en vraag jezelf af of iemand opmerkelijk goed is. Ik vermoed dat je 0 versus 6 zou kiezen om daar naar “ja” te zoeken. Ze hebben zeker een aantal goede spelers die nog beter kunnen.

Ik zou dit bemoedigend vinden als ik coach was. De dingen zijn de afgelopen twee games goed gegaan, en er is reden om aan te nemen dat de zaken zouden moeten verbeteren als een groot aantal van hun belangrijke spelers betere versies van zichzelf kunnen vinden.

Enkele aanvullende ideeën:

1. Calle Jarnkrok is een vreemd belangrijke aanwinst voor de Leafs, omdat hij elke eenheid waarmee hij werkt betrouwbaarder maakt. Zijn lijn was goed in de tweede game (de arme Nick Robertson werd voor hen van een doelpunt beroofd), maar hij was ook geweldig als onderdeel van een achterlijn die alleen Keefe gebruikte in belangrijke D-zone-situaties, waarbij Jarnkrok op pad ging met David Kampf. in het midden en Connor Dewar op de vleugel. Je kunt zien dat Keefe dat gebruikt om potentiële klanten te beschermen tijdens de play-offs.

Jarnkrok scoort bijna 60 procent van de verwachte doelpunten in twee wedstrijden, en dat is geen appel tegen appel met de andere aanvallers van de Leafs. Hij speelde bij Robertson, Pontus Holmberg, Kampf en Dewar en heeft een laag O-zone startpercentage van 7,7 procent. Jarnkrok neemt strafschoppen beter, speelt de F3-rol perfect en is over het algemeen belangrijk voor Toronto.

2. Wat dat betreft moeten we bij het noemen van Kampf en Dewar ook Ryan Reaves vermelden, aangezien de Leafs de schotpogingen met 12-5 domineerden toen dat trio maandag op het ijs stond in zo'n acht minuten van 5-tegen-5-actie. Alle drie tevreden om met de puck naar het noorden te gaan, de forward check te krijgen en de penetratie te stoppen, en in de aanvalszone te leven zonder het spel te forceren. Het was een aangename verrassing voor een lijn die op papier niet de meest aantrekkelijke combinatie is.

3. Het spel van Marner is de olifant in de kamer, omdat hij meestal degene is die andere spelers motiveert, maar ik vraag me af of de Leafs een manier moeten vinden om hem op de een of andere manier een stap verder te brengen. Het probleem is dat ik niet zie hoe je Max Domi van Matthews kunt loswrikken zoals deze twee vorige maand deden.

Dus ik denk dat dit betekent dat je meer moet doen van wat Keefe in Game 2 probeerde. Zoek naar meer willekeurige positionele overgangen met Marner en Matthews wanneer je kunt, en als Nylander in Game 3 speelt, zorg er dan voor dat beide jongens tegelijkertijd op het ijs staan. De tijd waarop u kunt werken.

Je zou graag willen dat Marner kan autorijden, en op sommige avonden kan hij dat zeker. De Leafs zullen geen diepe play-offrun hebben tenzij hij uitblinkt, dus het is de moeite waard om wat aandacht te besteden aan het vinden van een manier om Marner te motiveren.

4. De Bruins hebben drie powerplay-goals gescoord in twee wedstrijden (deels dankzij een aantal ongelooflijk domme strafschoppen), en ik heb al gezegd dat geen van de verdedigers van de Leafs geweldig speelde tijdens de twee wedstrijden. TJ Brodie is een zeer belangrijke penalty killer geweest voor de Leafs – hij leidde dit jaar de blauwe lijn in PK-tijd per wedstrijd – en ze zullen hem op een gegeven moment nodig hebben in het 'postseason'.

De rest is prima, maar je wilt niet dat het gaat roesten in de perskast. Misschien is het tijd om Brody weer in het spel te krijgen, of het nu voor Ilya Lyubochkin of Timothy Liljegren is (in deze serie heeft eerstgenoemde de beste fundamentele cijfers onder Leafs-verdedigers, Liljegren is de slechtste). Ik denk niet dat ze dat in Game 3 zullen doen – coaches aarzelen om de winnende opstelling te veranderen – maar in het slechtste geval zou hij er in Game 4 moeten zijn. Brodie kan een nuttige speler zijn als hij aan het spelen is, en als de Leafs een langere play-offperiode willen hebben, denk ik dat daarbij de man moet worden betrokken die dit seizoen veel met hen heeft gespeeld. Als Brody veel speelt, hebben ze de neiging om te winnen.

5. Dit is niet kwantificeerbaar, maar vanuit mentaal oogpunt zou de manier waarop Game 2 gespeeld wordt de Leafs moeten helpen. Zo toonde hun doelman in de eerste game een echte rebound na een lastige wedstrijd, waarbij hij een aantal enorme reddingen maakte. Dit was op zichzelf een blijk van mentale kracht die Ilya Samsonov eerder dit seizoen niet bezat.

Maar deze game zou de Leafs ook nog vervelender moeten maken. Ze lagen twee keer op de weg, onderaan de ketting, en rolden niet. Ze waren geduldig, wachtten op de fouten van Boston en werden gevalideerd toen sommigen daadwerkelijk kwamen opdagen. Dat is een hoop positieve bekrachtiging voor goede gewoonten.

De neiging van The Leafs in het verleden was om gefrustreerd te raken als doelen niet werden gehaald. Duwen, vals spelen en uiteindelijk opgeven duwt je de andere kant op. De uitkomst van Game 2 zou bij de Leafs het geloof moeten wekken, dat ze niet uit het spel zullen verdwijnen als ze verliezen, en dat ze terug zullen komen zonder vals te spelen in het spel. Dat zou hen goed van pas moeten komen in een serie waarin ik verwacht dat de meeste wedstrijden ergens in de derde periode binnen een doelpunt zullen vallen.

Toronto verliet Boston met een gelijkspel van één reeks. Ze hebben een regionale voorsprong behouden en hebben nog steeds geen geweldige prestaties neergezet van veel van hun beste spelers. Dit is niet de ergste situatie waarin je zou kunnen verkeren als je terugkeert naar Toronto.