Als je een East Coast-lezer bent die meestal late night games aan de West Coast mist en ’s ochtends terugkomt, wees dan heel blij dat je deze game niet live hebt gezien. Wat begon als een ongelooflijk bowlersduel tussen azen Gerrit Cole en Luis Castillo veranderde in een angstaanjagende reeks blunders in aanvullende rollen. Ongelooflijk, het spel eindigde gewoon niet na een van die overtredingen en ging de dertiende inning in voordat de Mariners het doelpuntloze gelijkspel eindelijk naar bed brachten.
Laten we beginnen met het juiste deel van deze wedstrijd. Gerrit Cole en Luis Castillo stonden voor de tweede keer in een week tegenover elkaar en in de herkansing zag het er heel anders uit. Cole werd dit keer niet gehinderd door zes runs in de eerste helft en werkte in plaats daarvan een effectief 1-2-3-run. Cole was aan het cruisen tijdens het hersteluitje en schoot zeven innings van de stressvrije bal, meestal met slechts vier slagen en niet lopen tegen acht slagen.
Dit klinkt als een leuke avond gooien, maar het was op de rand van de spanning dankzij Castillo die zijn nul-voor-nul matchte. Castillo mocht lopen, maar verder gesloten Yankees Voor acht innings van dominantie in zijn derde start van het seizoen tegen hen. De enige keer dat ze hem bijna bedreigden, kwam aan het einde van zijn run, toen ze erin slaagden de lopers als eerste en tweede te laten eindigen met één exit. Castillo slaagde er echter in om resultaten te krijgen van Jose Trevino en Isaiah Keener-Valiva om het probleem te neutraliseren.
De twee dominante optredens vanaf het begin gaven beide partijen de vrijheid om de stieren te dumpen in een zoektocht om de lockdown te handhaven. De Yankees kozen ervoor om naar Aroldis Chapman te gaan in de 2e8 en werden beloond met drie ongevaarlijke vangballen, stuurden Clay Holmes vervolgens naar de negende en vernietigden een voorsprong per slag met een prachtige dubbelspelbal. Andres Muñoz had al in de voorste helft van de negende inning de zijkant tegen de kop van het klassement geraakt, wat betekent dat we uit zijn op de extra’s.
Vanaf hier betreden we een compleet andere gamewereld, en een die totaal verbijsterend is vanuit een Yankees-gericht oogpunt.
De Yankees kregen niet veel startende spelers tegen Castillo en Munoz, maar toen ze eenmaal een vrije loper kregen om de 10e inning te beginnen, leek er iets te veranderen. De eerste slip kwam nadat Josh Donaldson viel om de 10e te starten. De spookachtige sprinter Andrew Benintendi werd tweede voor Donaldson (upped voor snelle coureur Tim Lucastro), maar Benintendi werd uit de zak gehaald voordat Paul Sewald de volgende worp raakte en verstrikt raakte in de rundown.
Deze mentale fout deed de rest van de pauze teniet en Jleber Torres en Miguel Andujar konden Locastro al niet scoren vanaf de tweede plaats.
Momentum was zeker in het voordeel van Seattle, maar Scott Evros werd ingeschakeld om te proberen te voorkomen dat de Mariners profiteerden. Hij deed precies dat en kreeg meteen een hit voordat hij een paar ballen naar Aaron Judge stuurde om het spel levend te houden.
De elfde inning begon met Andújar als ghostrunner, en opnieuw zullen er onbedoelde fouten op de kerntracks zijn. Dit keer lineeerde Aaron Hicks de bal naar het tweede honk en Meiji’s eerste stap bracht hem te ver van de zak:
Andújar was niet in staat om op tijd terug te keren naar de tweede plaats, een verdubbeling om Seattle nog een vrije pass door de helft te geven. Wandy Peralta had deze keer de taak om het onvermijdelijke uit te stellen en dat deed hij ook, hij greep een rechte stoot in het laatste dubbelspel.
Nu tot dag 12, waar je het niet kunt raden, was er nog een fundamentele fout. Hij opende de helft met Trevino op de tweede plaats met freerunner en Keener Valeva op het bord, en IKF sloeg de bal hard in het midden. Mariners-loyalist Matt Brach maakte een ongelooflijke vangst om de bal meteen te vangen, en Trevino kwam vast te zitten in de rundown nadat de catcher begon te rennen bij contact. De matrozen hielden hem op de derde plaats en slaagden er op de een of andere manier in om ook Kiner-Falefa in de rundown te vangen nadat de korte onderbreking zich in verwarring probeerde op te werken naar de tweede plaats. IKF had uiteindelijk geen basisbanen meer en werd opgeroepen, waardoor Seattle nog twee vrije plaatsen kreeg.
Deze opeenvolging van incompetentie betekende dat de Yankees slechts zes spelers naar het bord stuurden in drie ronden, iets wat nog nooit eerder was gebeurd in de MLB-geschiedenis – een product van de regel van de ghost runner, maar afgezien van een lelijke markering. Het betekende ook dat de rechter de kans werd ontzegd om in een van die rollen te komen, en in plaats daarvan moest wachten tot de dertiende inning om waarschijnlijk expres te lopen.
De Yankees hadden de 13e inning al geforceerd, dankzij een combinatie van Peralta en Lou Trevino om de kansen van de Mariners opnieuw af te sluiten, en de rechter liep expres weg om de 13e ronde te starten. Er was geen basisgekte meer op deze tour, hoewel New York zich aan de regels hield en erin slaagde niet te scoren. Zowel Torres als Andegar hadden een scheur in het oversteken van de run, maar Torres sloeg met een lelijk uitziende knuppel en Andegar stopte een bal naar de derde plaats.
De put brak uiteindelijk in het onderste deel van de 13e eeuw. Jonathan Loisiga was de volgende bowler, de zesde verlosser die werd gebruikt na Cole’s dominante start, en dat bowlersduel in het verleden was op dat moment beslissend. Loáisiga bracht een honkslag uit en landde toen een honkslag die de late loper naar de tweede plaats bracht, wat aanleiding gaf tot een opzettelijke vrije loop om dubbelspel op te zetten. Maar ze zullen het deze keer niet krijgen, want Louis Torrens slaat de bal naar rechts om naar huis te rijden in de winnende race en deze marathon van onwaarschijnlijk weerbarstige besluitvorming te beëindigen.
De Yankees hadden behoorlijk wat kansen om die kans te winnen, maar ze deden er ook alles aan om het een tijdje weg te geven. Haar voortzetten tot de dertiende inning is een geweldige prestatie, maar tegelijkertijd een verlies. Ze zullen zichzelf moeten oppakken en morgen (vandaag) om 16.10 uur ET proberen de rubberwedstrijd te winnen, waarbij Nestor Cortes het opneemt tegen Robbie Ray.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”