Van buitenaf, Stadsbezoek Het lijkt erop dat het een nuttig recept voor succes zou moeten zijn. Het heeft een geweldige visuele stijl, schattige personages en biedt tal van arcade-spellen om jezelf in te verliezen. Dit alles zal worden verpakt in een prachtig verteld verhaal dat de nostalgische akkoorden trekt van het zitten in gangen toen ik jonger was. Ondanks hoe Button City tot stand kwam, duurde het helaas niet lang voordat je je realiseerde dat er weinig was dat ze bij elkaar hield.
Het is jammer, want de vertelling in de plaats is eigenlijk best charmant. Je speelt als Venkel, een teruggetrokken persoon die wordt aangemoedigd om uit zijn comfortzone te komen en vrienden te maken. Nadat je door de lokale paden bent gestruikeld, maak je kennis met een groep mede-videogame-enthousiastelingen, die samenwerken om ervoor te zorgen dat de paden niet voorgoed sluiten. Het gaat gepaard met een aantal leuke gesprekken en momenten, zoals je vriend die ’s ochtends heavy metal voor je huis blaast terwijl hij yoga doet. Ze heeft ook prachtig acteerwerk in haar personages, met name door fysieke handicaps.
Hoewel het verhaal dun genoeg is om je geïnteresseerd te houden, voelt al het andere in Button City als ontmoedigend. Aangezien het spel is gebaseerd op een speelhal, wordt er van je verwacht dat je een verscheidenheid aan spellen krijgt, maar er zijn er maar een paar, die geen van alle geweldig voelen om te spelen. In de multiplayer-geïnspireerde modus verzamel je fruit om mee terug te nemen naar je basis terwijl je vecht tegen andere tegenstanders, maar je beweegt in een slakkengang. Andere spellen zijn een ritmespel met een complexe set knopinvoer en een gemakkelijk te winnen racespel, zoals het ingedrukt houden van de versnellings- en boost-knop. Voor een game die de arcade-scene viert, is het jammer dat geen van de speelbare titels leuk is om te proberen.
Buiten dit, besteed je je tijd aan het voltooien van een obscene hoeveelheid ophaalmissies, allemaal terwijl je met belachelijk lage snelheden loopt. Het is een hele klus om je een weg te banen door de wereld van het ene personage naar het andere, waarbij je je speelduur kunstmatig langer sleept dan zou moeten. Een paar in een heleboel side-quests en verzamelobjecten over de hele wereld, het doet niet veel om je interesse in arcade-games te houden.
Er is een mooi verhaal dat alle kleine onderdelen bij elkaar houdt, maar uiteindelijk lijkt het alsof het met plakband en lijm in elkaar is gezet. Je plezier zal voortkomen uit hoeveel je verdient door het te vertellen, maar om eerlijk te zijn, andere games nemen een soortgelijk concept en werken er veel beter mee. arcade geesten Het komt in me op, en hoewel je niet direct titels kunt spelen, is het een prachtige visuele roman die de energie van de arcades van de jaren 80 perfect samenvat. Het spijt ons te moeten zeggen, maar Button City is een arcade-garderobe die niet veel doet om zijn bestaan te rechtvaardigen.
“Organisator. Denker. Schepper. Communicator. Twitter-liefhebber. Vriendelijke koffiemedewerker. Wannabe-analist. Tv-evangelist.”