In deze lijst met de beste games van 2020 somt ondergetekende de tien games op waar hij dit jaar geen genoeg van kon krijgen. Hoewel ik weet dat sommige titels gebreken vertonen, kon ik ze gewoon niet neerleggen. Iedereen heeft dit jaar zeker titels waar ze na tientallen uren nog steeds van genieten. Laat me in de comments weten welke games jouw favorieten van het jaar zijn!
Voor mij begint de lijst met beste games van 2020 met Astro’s Playroom. Dit korte platformavontuur is de eerste game die ik op de PlayStation 5 heb gespeeld en laat me echt ervaren wat next-gen is. Het is niet alleen een mooiere verflaag of een hogere frame rate.
Astro’s unieke levels maakten duidelijk dat de DualSense echt een revolutie voor de handpalmen kan zijn en blies me weg. Sommigen zien het als een veredelde technische demo, maar ik beschouw het als de eerste game die je moet spelen op de PS5. Team Asobi weet precies hoe ze PlayStation-fans blij moeten maken en dat hebben ze op een meesterlijke manier gedaan.
Marvel’s Avengers is allesbehalve perfect. In feite zit de game vol met bugs, heeft Square Enix veel gekost en zit het nog steeds vol problemen als het gaat om bugs, repetitief levelontwerp en dus kan ik maar doorgaan. Toch is het absoluut een van mijn favoriete spellen van het jaar.
Als een Marvel-fan in hart en nieren, kan ik de charme ervan gewoon niet ontkennen voortgaande Het Marvel-spel trekt me echt aan. Ik haat natuurlijk alle problemen, maar ik zie ook dat de game veel goede kanten heeft. De gameplay per Avenger zelf is erg leuk, net alsof je met vrienden op avontuur gaat in een compleet team. Het verhaal is ook geweldig (en had meer potentie) en na zestig uur heb ik nog genoeg redenen om terug te keren.
In een jaar waarin velen soms in de put zaten, toverde Fall Guys: Ultimate Knockout een glimlach op je gezicht. Ook voor mij vrolijkte de coole battle royale die draait om minigames me op. Het is het gezelschapsspel van 2020.
In een groot huishouden was dit de titel die elke zomeravond werd uitgegeven. Geef de controller door en elke keer dat de gelei bonen Door het een nieuwe look te geven, ontstaat een gevoel van broederschap, terwijl elke minigame je billen op de bank geklemd houdt. Ik denk niet dat er een spel is waarin ik zo hard schreeuwde en juichte.
Ghost of Tsushima is een prachtig avontuur in een wereld die mij enorm aantrekt. Toch moet ik toegeven dat ik de game nog niet heb uitgespeeld. Keer op keer kwam er iets op mijn pad waardoor ik niet meer naar Tsushima kon terugkeren en nu, dit opnieuw te schrijven, heb ik weer zin om te spelen.
Het is logisch, want de gameplay is echt gaaf. Vechten is fantastisch, de wereld is mooi en vol geheimen die ik wil ontdekken. Aan de andere kant, van de open-wereldgames die ik in 2020 speelde (en er zijn er veel), is het de meest traditionele en daarom enigszins statische. Ik moet en zal absoluut het spel spelen, maar of het me dit jaar gaat lukken is een vraag waar ik geen antwoord op heb.
Waar je zou denken dat Assassin’s Creed de titel zou zijn die de meest statische open wereld zou hebben, kreeg ik dat gevoel de eerste twaalf uur helemaal niet. Ik heb net zoveel tijd in Valhalla doorgebracht als in Ghost of Tsushima, maar ik moet toegeven dat Valhalla momenteel wat meer trekt.
Het zou de Viking-setting kunnen zijn, maar ik denk dat het vooral te maken heeft met de geheimen van de nieuwe mechanica. Nadat ik eerder dit jaar meer dan 50 uur in Assassin’s Creed Odyssey had gestoken (voordat alle open-wereldgames uitkwamen), verwachtte ik vergelijkbare mechanica van Valhalla.
Een aangename verrassing wachtte mij toen bleek dat onderdelen gereviseerd waren. De manier waarop mysteries, waardevolle plaatsen en visa over de hele wereld zijn verspreid, trekt me tot nu toe. Hetzelfde geldt voor het verhaal en Eivor die me als Vikingheld blijft verbazen door de coole gevechten.
Halverwege mijn lijst met de beste games van 2020 staat Cyberpunk 2077. De nieuwste game van Cyberpunk 2077 was voor mij reden om het schrijven van dit artikel uit te stellen. Na twintig uur op de klok, hoewel ik de game nog niet heb uitgespeeld, kan ik nu al zeggen dat ik de game erg leuk vind.
Als niet alle vervelende bugs waren geweest, had de game zelfs de nummer 1 positie kunnen bereiken. De realiteit is alleen anders, want de game wordt nog steeds geplaagd door problemen van alle kanten. Desondanks geniet ik er met volle teugen van.
Ik verlies mezelf helemaal in de wereld en als ik niet speel, wil ik eigenlijk gewoon terug naar Night City. Na 15 uur spelen had ik het personage Johnny Silverhand van Keanu Reeves nog niet eens ontmoet! Ik hou van ronddwalen in de wereld en alle zijmissies die ik tegenkom.
De vierde plaats in mijn lijst gaat naar Final Fantasy VII Remake. Als een grote fan van het origineel uit 1997 keek ik enorm uit naar deze remake, maar in mijn wildste dromen kon ik niet geloven dat de game mijn verwachtingen zou overtreffen. Hoewel de game verre van perfect is, doet de remake zoveel goeds dat de onvolkomenheden gemakkelijk worden vergeven.
Met een briljante nieuwe benadering van het vechtsysteem, combineert Square Enix op wonderbaarlijke wijze de oude low-depth mechanica die we vandaag van actiegames verwachten. De innovatie stopt daar niet. Het verhaal voegt ook nieuwe lagen en wendingen toe die veteranen ook niet zien aankomen. Al met al is het een schitterende titel die in 2020 zeker geschaald mag worden tussen de beste titels van 2020.
De kleine indietitel Hades weet zijn weg naar de derde plaats te vinden. Deze titel van Supergiant Games had eerder een leven in Early Access op pc, maar wordt nu officieel uitgebracht in 2020. Op de Nintendo Switch en de pc die is misschien wel de beste keuze voor de game.
Switch-gebruikers waren op zoek naar een game naast Animal Crossing om in te verdwalen, terwijl de onderwegmentaliteit werkt ook uitstekend voor Hades. In de roguelike je speelt als de zoon van Hades om uit de hel te ontsnappen met alle gevolgen van dien. Slaan, trap, duiken en nog veel meer actie staan centraal in deze goedgeschreven, heerlijke actiespel die ook een van de beste soundtracks van het jaar bevat.
Mijn Spider-Man-hart begon eerder dit jaar weer te kloppen toen Marvel’s Spider-Man Miles Morales werd onthuld. Deze kleinschalige, maar nog steeds uitstekende titel van Insomniac Games herinnerde me niet alleen aan wat de titel van 2018 zo goed maakte, maar bracht ook innovatie met zich mee. Miles ‘nieuwe sterke punten en stijl druipen uit de titel en dat ook met een soundtrack die nog steeds in mijn dagelijkse circulatie op Spotify zit.
Toch moet ik zeggen dat het avontuur van Miles misschien nog beter is dan het origineel, aangezien de kortere titel een veel beter tempo heeft, minder onnodig zijmissies en voelt veel intiemer aan. Het verhaal dat de tranen verschillende keren over onze wangen stroomden, slaat beter aan, de zijmissies voel nu nog meer als een verrijking van de ervaring en de toeters en bellen van de PS5 zorgen voor een ervaring die tot nu toe bijna ongeëvenaard is voor 2020.
Eervolle vermeldingen
2020 was een geweldig jaar voor games ondanks het coronavirus en de grote teleurstellingen die sommige bedrijven veroorzaakten. Qua games was het gewoon fantastisch en naast de tien games hierboven had ik ook graag een plek willen geven aan andere titels. Met een eervolle vermelding wil ik hulde brengen aan onderstaande titels in chronologische volgorde van uitgave.
- Dragon Ball Z: Kakarot, een heerlijke hervertelling van de anime.
- Dromen, speciaal creatiespel dat niet helemaal bij mij past.
- Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DXlaat me mijn jeugd herbeleven.
- Ori en de wil van de slierten, te weinig gespeeld maar dat gaat gebeuren.
- DOOM Eeuwig, wacht nog steeds op me in het plastic.
- Persoon 5 Koninklijk, zit ook nog in de zegel wachten op mij.
- Xenoblade Chronicles: Definitive Edition, is na tien jaar nog steeds magisch.
- Paper Mario: The Origami King, moet dit coole avontuur nog spelen.
- Super Mario 3D All-Stars, bracht me ook terug naar mijn kindertijd.
- Mario Kart Live: Home Circuit, bewijst dat Nintendo nog steeds kan verrassen.
- Destiny 2: Beyond Light, slaagt erin om me elk jaar terug te krijgen.
- Fuser, geeft ritme games een nieuw leven op een prachtige manier.
- Sackboy: A Big Adventure, brengt kinderlijk plezier voor het hele gezin.
- Demon’s Souls, heeft me eindelijk een fan van Souls-games gemaakt.
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een grote fan ben van The Last of Us. Niet vanaf het eerste moment (want ik speelde pas deel 1 in 2016), maar na de aankondiging van het tweede deel pakte ik het spel op en werd ik verliefd op de wereld die Naughty Dog creëerde. Een deprimerende wereld waarin hoop en liefde centraal stonden.
Deel twee veranderde dat en zorgde ervoor dat ik weer verliefd werd op de wereld. Dit keer alleen om heel andere redenen. Ellie’s haattournee greep me vanaf het eerste moment, raakte me keer op keer emotioneel, maar deed me ook schreeuwen tegen een fictief personage om haar wraak te stoppen.
Ellie is zo gebroken dat ze niet kan stoppen, alleen haar eigen leven aan het verspillen. Haar verhaal is niet alleen het beste van 2020, maar als personage is er ook niemand die haar kan evenaren. Alleen Abby komt in de buurt, en ja, zij komt ook uit The Last of Us Part 2.
Misschien wel het mooiste deel van het spel is de gitaar en hoe deze zowel muzikaal als thematisch een rol speelt in het verhaal. Het spoor Toekomstige dagen In feite wordt Ellie’s psyche poëtisch verteld, omdat het ook Joel’s favoriete lied is en degene die hij aan het begin van het spel speelt. Ik zei het in de recensie en zeg het nog een keer: The Last of Us Part II is een meesterwerk!
Het beste van 2020 voor jou op een rij!
Nu 2020 ten einde loopt, is het tijd om terug te blikken. Dit jaar doet XGN precies dat met een reeks artikelen over het beste van 2020! Houd de site in de gaten voor nieuwe lijsten met het beste van wat 2020 ons heeft gebracht!
“Tvaholic. Zombie-geek. Toegewijde reisbeoefenaar. Introvert. Gecertificeerde communicator.”