Mazar-i-Sharif (Afghanistan) (AFP) – De Afghaanse racer Sarwar Pahlawan verzachtte de pijn van nieuwe hechtingen tussen zijn ogen terwijl zijn buzkashi-team een bod deed op de overwinning in een toernooi voor een eeuwenoude sport die nog steeds vol risico's zat, maar nu moderne beloningen biedt.
Deze nationale sport, die al eeuwenlang in de noordelijke steppen van Afghanistan wordt gespeeld, is in het hart van de Afghaanse identiteit geëvolueerd van een zwaar tijdverdrijf op het platteland tot een met geld beladen professioneel fenomeen.
“Het spel is compleet veranderd”, vertelde de renner, die binnenkort 40 wordt, aan AFP nadat hij als overwinnaar thuiskwam na de finale van het toernooi dat eerder deze maand in de noordelijke stad Mazar-i-Sharif werd gehouden.
Na twintig jaar als buzkashi- of ‘shabandaz’-rijder te hebben gespeeld, verwelkomt Sarwar de veranderingen in het spel, dat in heel Centraal-Azië wordt gespeeld en elementen bevat die lijken op polo en rugby.
‘Vroeger betaalden ze ons rijst, olie, tapijt of een koe,’ zei hij, maar tegenwoordig hebben de shabandaz professionele contracten.
De topspelers kunnen nu $10.000 per jaar verdienen, terwijl de andere winnaars $35.000, drie kamelen en een auto delen die door sponsors wordt geleverd na het winnen van de titel.
Traditioneel wordt buzkashi gespeeld met het lichaam van een geit zonder kop.
Tegenwoordig is er vaker wel dan niet een leren zak van 30 kilogram in plaats van een lijk die ruiters proberen te trekken uit een paardengevecht en in de ‘cirkel van gerechtigheid’ vallen die op de grond wordt getrokken na een ronde in de strijd. arena. In volle galop met rivalen in de achtervolging.
Coaching is ook veranderd met de ontwikkeling van de grote teams in de National League.
Sterke ruiters hingen niet langer aan bomen of kloven hout om spieren op te bouwen, maar tilden gewichten op in sportscholen.
“Vroeger, als we terugkwamen van een toernooi, werd er koud water over onze schouders gegoten, en nu hebben we baden en sauna’s”, zegt Sarwar, die bekend staat onder de bijnaam “De Leeuw” vanwege zijn kracht.
Als een van de beste spelers in de competitie vulde hij ook de schatkist van Sarwar.
“Ik had niet eens een fiets, en nu heb ik een auto. Ik had bijna geen schapen en nu heb ik er heel veel. Ik had geen huis, en nu heb ik er twee.”
Maar hij zegt dat hij een ‘eenvoudige man’ blijft. Tussen de toernooien door cultiveert hij zijn land en fokt hij zijn schapen.
Nieuwe investering
Oliemagnaat Said Karim, die zijn tijd verdeelt tussen Mazar-i-Sharif, Dubai en Istanbul, is de grootste financier van de nieuwe buzkashi.
De Afghaanse zakenman vormde vijf maanden geleden het winnende team met de naam van zijn bedrijf, Yama Petroleum.
Karim heeft de twee beste shabanda's van het land verworven, waaronder Sarwar, en ongeveer 40 wedstrijdpaarden, die elk tot $ 100.000 kunnen kosten.
“In dit team hebben we ongeveer een miljoen dollar geïnvesteerd in paarden, jockeys, stallen en andere uitrusting”, vertelde hij aan AFP.
‘Ik wil gewoon mijn volk dienen’, zei hij. “Als mijn team wint, is dat een eer.”
De kosten voor de verzorging van de hengsten van het team kunnen oplopen tot ongeveer $300.000 per jaar, die gevoed worden met gerst, dadels, wortelen en visolie, naast 15 ruiters en 20 bruidegoms.
Voor het comfort van zijn mannen, die vaak last hadden van gebroken ribben, vingers en benen, creëerde Karim een boerderij van vier hectare, gebouwd voor herstel en paardenstallen.
Terwijl Karims thuisland in het noorden van Afghanistan nog steeds het buzkashi-centrum van het land is, heeft de sport onlangs zijn intrede gedaan in het zuiden – de geboorteplaats van de Taliban-autoriteiten, die de sport tussen 1996 en 2001 verboden, maar deze wel toestaan sinds hij in 2001 weer aan de macht kwam. 2021.
“Buzkashi is de passie van deze natie”, vertelde Ghulam Sarwar Jalal, voorzitter van de Buzkashi Federatie, aan AFP.
“De Taliban weten dat dit mensen blij maakt, daarom laten ze het toe.”
Ze innen ook belastingen van de profcompetitie die in 2020 van start ging en 13 teams uit 10 provincies omvat.
Op dezelfde manier werd er een systeem geïntroduceerd in gewelddadige competities, en bij een overtreding regende het gele of rode kaarten.
Meer geld, meer fans
Maar bovenal heeft de toestroom van geld de wereld van buzkashi getransformeerd.
“Er komen meer fans omdat ze weten dat er meer goede paarden zijn en dat er goede teams aan het veld zijn toegevoegd”, zei Karim.
Tienduizend man vulden het Mazar-i-Sharif-stadion voor de finale, waarbij ze elektrische schokken of slagen trotseerden van de Taliban-autoriteiten die de menigte moesten afweren.
Toeschouwers, die vrouwen misten vanwege cultureel stigma en overheidsbeperkingen, zeiden dat ze zich veiliger voelden bij het bijwonen van wedstrijden, waarbij de veiligheid verbeterde sinds de Taliban de door het Westen gesteunde regering hadden verdreven en een einde maakten aan hun twintig jaar durende opstand.
“Mensen kunnen nu zonder angst komen”, zei Muhammad Yama Razaqyar.
“De zakelijke investeringen zijn effectief voor het spel. De regelingen zijn verrassend goed voor de wedstrijden”, voegde Razzaqiyar toe, die werkt voor een van de bedrijven die het toernooi sponsoren.
Federatievoorzitter Jalal zei dat de sport sinds de terugkeer van de Taliban is gegroeid – van tussen de 100 en 200 deelnemers naar minstens 500 deelnemers in het hele land – “omdat jonge mensen erin geïnteresseerd zijn geraakt.”
“Dit jaar hebben twintig ondernemers contact met ons opgenomen”, zei hij, eraan toevoegend dat hij verwacht tussen de 4 en 5 miljoen dollar te investeren in nieuwe teams.
“We willen er een kleurrijke sport van maken, zoals voetbal of cricket”, zegt Jalal.
“Hoe commerciëler het wordt, hoe internationaler het wordt.”
© 2024 Agence France-Presse
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”