De relatie is nu echter, vooral als Trump later dit jaar wordt herkozen, in vrije val, bestemming onbekend.
Zijn beslissing, als zijn tweets correct zijn geïnterpreteerd, lijkt Duitsland te straffen.
‘Duitsland betaalt Rusland miljarden dollars per jaar voor energie, en we moeten Duitsland beschermen tegen Rusland. Waar gaat dat allemaal over?’ Trump schreef in één post.
“Duitsland is ook zeer achterstallig wat betreft hun bijdrage van 2% aan de NAVO. We verplaatsen daarom enkele troepen uit Duitsland!”
Het hoofd van de commissie buitenlandse betrekkingen van het Duitse parlement, Norbert Roettgen, antwoordde woensdag op Twitter: “In plaats van #NATO te versterken, zal het de alliantie verzwakken. De militaire invloed van de VS zal niet toenemen, maar afnemen ten opzichte van Rusland en de Nabije en Midden-Oosten. “
De gouverneur van Beieren, Markus Soeder, wiens regio verschillende Amerikaanse bases herbergt, bekritiseerde ook Trump: “Helaas schaadt dit de Duits-Amerikaanse betrekkingen ernstig. Een militair voordeel is niet te zien. Het verzwakt de NAVO en de Verenigde Staten zelf.”
Het verbaast dan ook niet dat het Kremlin de consternatie van Europa vrolijk uitbuit, terwijl woordvoerder Dmitry Peskov CNN vertelt: “We hebben dat nooit verborgen [we think] hoe minder Amerikaanse soldaten er op het Europese continent zijn, hoe rustiger het is in Europa. “
Trump is het geschenk dat blijft geven voor het Kremlin: zijn onvoorspelbaarheid, hoewel vaak lastig, is voor hen een voortdurend korenveld voor hun propagandamolen.
Roosevelt en andere leiders van zijn generatie waren getuige van de ergste tijden toen de grote mogendheden in botsing kwamen, voortgedreven door een paar kwaadaardige, zichzelf bezittende mannen; in de veronderstelling dat Trump niet volledig onwetend is, heeft hij ervoor gekozen dit voor de hand liggende feit te negeren.
Het probleem voor de NAVO en de andere bondgenoten van Amerika is dat er weinig lijkt dat Trump kan weerhouden van zijn impulsen. Minister van Defensie Mark Esper herhaalde de woorden van de president en zei: “Duitsland is het rijkste land van Europa. Duitsland kan en moet meer betalen voor zijn verdediging.”
Esper had het over een “strategische lay-out”, aangezien sommige troepen naar Polen zouden kunnen verhuizen en anderen in de kleine Baltische staten terecht zouden kunnen komen. En Jens Stoltenberg, de eeuwig optimistische secretaris-generaal van de NAVO, zei “de VS hadden voorafgaand aan de aankondiging van vandaag nauw overleg gepleegd met alle NAVO-bondgenoten”, hoewel Duitse functionarissen hun verbazing uitten toen ze een maand geleden voor het eerst hoorden over de mogelijke terugtrekking.
Stoltenberg heeft een aanhoudende achterhoedegevecht gevoerd tegen de impulsen van Trump om zich los te maken van de NAVO sinds de aantreden van de Amerikaanse president in januari 2017. Onlangs, als laatste NAVO-bijeenkomst van leiders in Luton, Engeland, liet Stoltenberg in december 2019 Trump zijn eigen trompet blazen door aan te kondigen het verhogen van de BBP-verplichtingen voor defensie-uitgaven die hij uit de leden van de alliantie had geperst.
Hij probeert nu nog steeds de dag te redden en beweert nogal hopelijk dat het besluit van Trump “de voortdurende inzet van de Verenigde Staten voor de NAVO en de Europese veiligheid onderstreept”.
De realiteit is dat Trump de Duitse bondskanselier Angela Merkel vanaf het begin heeft gepest, en niet alleen voor de Duitse defensie-uitgavenverplichting van 1,38% van het BBP, maar over de export van BMW-auto’s en de handel in het algemeen. Tijdens hun eerste ontmoeting in het Witte Huis in het voorjaar van 2017 keek de president Merkel nauwelijks in de ogen en weigerde haar de hand te schudden; op een NAVO-top in 2018 hekelde hij haar tijdens het ontbijt. En nu dit.
Ironisch genoeg verplaatsen de generaals van Trump het EU-commando van het Amerikaanse leger, EUCOM, van Duitsland naar Brussel, de thuisbasis van de NAVO, om “de operationele flexibiliteit van EUCOM te verbeteren”, aldus EUCOM-commandant Tom Wolters – ondanks het flagrante NAVO-premietekort in België; met 0,93% is het zelfs lager dan in Duitsland.
Wat het motief van Trump ook is, of het nu petulance is of zelfs een strategische spil naar Azië, zoals Esper de afgelopen weken heeft uitgelegd, de realiteit laat bondgenoten rammelen en druist in tegen het langetermijnvoordeel van de VS; nu moeten die Europese landen naar zichzelf kijken voor defensie – niet voor een snelle oplossing, maar als een grote strategische verschuiving.
De Duitse minister van Defensie, Annegret Kramp-Karrenbauer, zei dat het “jammer” was dat Trump troepen uit Duitsland trok, en voegde eraan toe: “Ik wil dat we eindelijk sneller vooruitgang boeken in de richting van een gemeenschappelijk Europees veiligheids- en defensiebeleid.”
Trump heeft er niet voor gezorgd dat er van de ene op de andere dag een gemeenschappelijke Europese defensieovereenkomst tot stand komt, maar hij heeft het wachten tot er een is korter gemaakt, en niets van dit alles is nu goed voor Amerika.
Terwijl Trump op zoek is naar vrienden om zijn sancties tegen China en Iran te versterken, zal een minder vastgebonden en wispelturiger Europa op zoek gaan naar relaties die passen bij zijn nationale veiligheids- en handelsbelangen. En die komen misschien niet altijd overeen met die van Amerika.
Hij maakt tegelijkertijd de Russische president Vladimir Poetin, een strategische vijand die al in de aanval is, mogelijk, terwijl hij bondgenoten die essentieel zijn in diezelfde strijd, uitschakelt. Het is een dubbel eigen doel, typerend voor een Amerikaanse president die erop staat om volgens zijn eigen regels te spelen.
Als de Covid-19-pandemie, die de klok lijkt te draaien op zijn presidentschap, hem niet kan leren dat de conventie soms de antwoorden heeft, is de kans klein dat hij de koers van de 12.000 troepen zal omkeren.
Misschien wordt in november een nieuwe Amerikaanse president gekozen met voldoende tijd en overtuigingskracht om de breuk te herstellen die Trump heeft veroorzaakt met de bondgenoten van zijn land. Het zal niet gemakkelijk zijn, aangezien het vertrouwenstekort van Trump wordt verergerd door al diegenen die aan zijn zijde stonden.
Vanaf deze kant van de Atlantische Oceaan lijkt Trump op weg te gaan voor een reis naar onbekende wateren en negeert het veel gepubliceerde stormweerwaarschuwingen.
“Tvaholic. Zombie-geek. Toegewijde reisbeoefenaar. Introvert. Gecertificeerde communicator.”
