Exclusief: hoe The Falconeer voor Xbox Series X / S en pc gameplay van Star Fox en Sea of ​​Thieves combineert

Toen The Falconeer voor het eerst werd onthuld op XO19, was ik meteen geïntrigeerd door het concept en gefascineerd door de art direction. Gestileerde cel-shading introduceerde ons in een fascinerende wereld waarin mensen gigantische vogels als gevechtsvliegtuigen gebruiken. De humeurige trailer gaf ons een snelle glimp van verschillende locaties en zelfs wezens die we tegenkwamen tijdens onze reis in dit wilde, nieuwe land.

Wired Productions heeft zeker de aandacht van veel mensen getrokken na deze onthulling en sindsdien wilden veel vluchtfans graag meer van de game in actie zien, vooral nu we weten dat het wordt gelanceerd naast de Xbox Series X en Xbox Series S, evenals Pc. Ik heb verschillende uren besteed aan het spelen van hoofdstuk 1 en 2 van een bètaversie voor The Falconeer en van wat ik tot nu toe heb gezien, bestaat dit unieke vliegspel uit gelijke delen intense luchtgevechten en atmosferische verkenning.

Een uitgebalanceerde gameplay-loop

De meeste spellen met vluchtgevechten, richten zich meestal op vlieggevechten. Als je games als Star Fox of Crimson Skies hebt gespeeld, weet je in wezen wat je van elke missie kunt verwachten. Ga naar binnen, schiet wat vijanden neer en vecht misschien tegen een baas. Ik ging aanvankelijk naar The Falconeer en verwachtte een vergelijkbare ervaring en de snelle tutorial diende alleen om die verwachtingen voor mij te versterken. Toen de game echter volledig openging in hoofdstuk 1, realiseerde ik me dat dit avontuur veel opener en vloeiender zou zijn dan de traditionele missie-gebaseerde structuur van zoiets als Star Fox. Het is zeker geen open-wereldgame in moderne zin, maar elk van de zones voelt redelijk omvangrijk en uitgebreid aan.

Tussen de gedefinieerde gevechts- of zoekgebieden zijn prachtige oriëntatiepunten en locaties om te verkennen. Er is een echt intrigerende balans tussen up- en downtime die de meeste actiegames eenvoudigweg niet bieden. Het deed me op deze manier sterk aan Sea of ​​Thieves denken. De secties met vijandelijke ontmoetingen waren hectisch en intens, terwijl de segmenten die ernaartoe leidden prachtig en ontspannend waren. Het komt zelden voor dat een game met succes opwinding en rust kan bieden in hetzelfde pakket.

Een verscheidenheid aan missietypen

Een ander belangrijk ontwerpdetail dat indruk op me maakte tijdens mijn tijd bij The Falconeer was de enorme reikwijdte van de verschillende missies. Al in het begin maakte ik kennis met een breed scala aan verschillende doelstellingen. Terwijl sommigen van hen meer rechttoe rechtaan waren, zoals het neerhalen van een bemanning van piratenovervallers met mijn wingman, hadden anderen doelen als het ophalen van kostbare lading uit het wrak en het veilig afleveren of het begeleiden van een bondgenootschip door vijandig gebied. Deze missievariatie hield het tempo van de ervaring interessant en evenwichtig.

In een langzamer, sfeervoller spel is er altijd de zorg dat de gameplay-loop uiteindelijk eentonig of repetitief wordt, maar met The Falconeer genoot ik echt van de manier waarop ik geleidelijk kennis maakte met nieuwe missietypen en spelmechanica. Dus hoewel niet elk moment noodzakelijkerwijs boordevol actie was, was ik altijd geïnteresseerd om te zien waar mijn missies me zouden brengen en wat ik zou kunnen tegenkomen tijdens mijn reizen. Er lijkt hier veel meer te zijn dan alleen luchtgevechten.

De kracht van vluchten

Terwijl de meeste moderne vluchtgerichte spellen machines bevatten zoals futuristische ruimteschepen of traditionele vliegtuigen, maakt The Falconeer op een aantal echt interessante manieren gebruik van een meer primitieve vorm van transport. Vogels, vooral valken, zijn sterke, gracieuze wezens, maar in vergelijking met een F18 of andere gevechtsvliegtuigen zijn ze aanzienlijk langzamer. De mobiliteit in dit spel is sterk verbonden met de zwaartekracht en moeder natuur. Dramatische luchtduiken zijn je gemakkelijkste truc om snelheid en vaart te krijgen terwijl je je een weg baant door deze uitgestrekte oceaanlandschappen. Er zijn ook kleine luchtwervelingen die zich net boven de golven vormen en die helpen je in de lucht te lanceren, naast krachtige windtunnels die je maximale snelheid geven.

Het kennen van deze handige hulpmiddelen is cruciaal om de snelheid en mobiliteit van uw vogel te behouden. Deze unieke gameplay-mechanica heeft echt bijgedragen aan het creëren van een boeiende en meeslepende ervaring. Er is zeker een eerste leercurve om deze natuurkrachten te begrijpen, maar zodra deze elementen klikken, wordt de beweging zoveel bevredigender dan simpelweg vliegen met een ander vliegtuig.

Een merkwaardige, kleurrijke wereld

Om spoilers te voorkomen, zullen we in deze preview geen belangrijke verhaalgerelateerde details bespreken, maar ik wilde wat tijd besteden aan het bespreken hoe echt boeiend deze wereld is. Niet om spelvergelijkingen te blijven recyclen, maar veel van mijn favoriete aspecten van het omgevingsontwerp van Sea of ​​Thieves zijn te vinden in The Falconeer. De nautische vergelijkingen zijn wat duidelijker, maar zelfs de manier waarop dit spel omgaat met oriëntatiepunten kan worden vergeleken met Rare’s swash-buckling sandbox-spel.

Dynamisch weer en dag / nacht-cycli zorgen ervoor dat deze wereld levendig en levend aanvoelt. Extra omgevingsdetails, zoals walvissen die uit de golven barsten, groepen vissen die uit het water spatten en stuiteren en zelfs vreemde wezens die door de lucht vliegen, geven The Falconeer een heerlijk karakter. Ik ben opgewonden dat spelers het merkwaardige en cryptische verhaal zelf kunnen ervaren, maar voor nu kan ik vol vertrouwen zeggen dat ik niet kan wachten om de mysteries van de diepte en de oorsprong van de falconeers te ontdekken.