Scarlett Hollow Het is een ongelooflijke prestatie. Het is een van de beste verhalende games die ik heb gespeeld. Deze interactieve fictie is niet alleen een meeslepend en interessant verhaal, maar ook een verhaal op Engels niveau Een vertakkende verhaalmogelijkheid waarbij uw keuzes op lange termijn en significante implicaties hebben voor het verteld verhaal. Oh, en het is prachtig geschreven en geïllustreerd door graphic novelist Abby Howard.
begraven schat
begraven schat Het is een site die zoekt naar uitstekende, weinig bekende spellen die nergens anders worden opgemerkt. U kunt het project steunen Via zijn Patreon.
Je tante is overleden en je reist naar een klein stadje aan de rand van de kaart in South Carolina voor haar begrafenis. Je tante en haar overlevende dochter, Tabitha, zijn gescheiden na een incident waarvan je niets weet over je overleden moeder. Nu moet je proberen je te verzoenen met Tabitha terwijl je in haar ellendige en verontrustende landhuis verblijft, terwijl je bevriend raakt met de lokale bevolking in de stad, en verstrikt raakt in een mysterie rond enkele vreemde geluiden in het bos.
Black Tabby Games heeft tot nu toe de eerste twee van de zeven beoogde seizoenen uitgebracht, die dit enge verhaal met zoveel vertrouwen en competentie vertellen. In eerste instantie kies je twee attributen uit een selectie van zeven, en zelfs dit zal een sterke impact hebben op het spel dat je speelt. Ik meed de sterke, mystieke, zorgvuldig gebouwde, slimme en hete (aantrekkelijke) reservering om met dieren en Street Smart te praten, en eerlijk gezegd kan ik me niet eens voorstellen hoe de game zonder hen goed zou functioneren: een enorm teken van hoe belangrijk die keuzes zijn afhankelijk van het verhaal waar je voor staat. Ik wil ook graag weten hoe sterker, heter of bovennatuurlijke neigingen het verhaal zouden kunnen herschrijven, en ik zal zeker opnieuw beginnen met de gekozenen. Maar oh mijn god, het idee om niet te kunnen chatten met katten, muizen en vele andere dieren in het spel lijkt nu onmogelijk!
Hoewel gepresenteerd als een visuele roman, Scarlett Hollow Veel dichter bij geïllustreerde interactieve fictie. Tijdens het lezen van het verhaal krijg je veel opties, sommige sluiten andere, of openen meer – bovendien kun je tijdens gesprekken kiezen hoe je je met verschillende mensen gedraagt, variërend van overdreven enthousiasme tot regelrechte onbeschoftheid, maar gelukkig met meer gematigde keuzes daartussenin.
Wat me verder opviel, naast het prachtige schrijven en het verbazingwekkende aantal ongelooflijk getekende scènes, was hoe impactvol deze keuzes waren. Ik voelde me genoodzaakt om te weigeren na te denken over de complexiteit van de achtergrond, om me in staat te stellen de hoofdpersonen te zien leven of sterven in hoofdstuk één, wanneer zeven hoofdstukken zijn gepland en het gebrek daaraan dramatisch overgaat in hoofdstuk twee. Om nog maar te zwijgen van de talloze kleinere gespreksopties, die eerlijk doorgaan hoe bepaalde personages met je omgaan.
G/O Media krijgt mogelijk commissie
Dat gesprek dat ik had met een opossum in het eerste trimester dat werd herinnerd en voortgezet in het tweede trimester, terwijl ik weet hoe heel anders het zou kunnen zijn, was overweldigend als je er te lang over nadenkt. Op een gegeven moment dacht ik zelfs niet echt dat takken zich zo wijd konden verspreiden, dus ik herlaadde een eerder punt om de tegenovergestelde beslissing te nemen – ervan uitgaande dat het naar hetzelfde resultaat zou gaan – en het was helemaal verkeerd.
Ondanks dat het zich in een klein stadje in South Carolina bevindt, met de nadruk op hoe afgelegen de plaats is en hoe zeldzaam het is voor vreemden om te bezoeken, wordt het spel enigszins progressief. Dit is een ongelooflijk diverse crew, en je mag kiezen wie je bent. In het begin kun je je eigen voornaamwoorden kiezen, en hoewel je benadrukt dat dit het spel niet beïnvloedt, verandert het natuurlijk de manier waarop anderen je aanspreken. Sterker nog, hij is volledig onverschillig voor dit alles – zo is het.
En godzijdank, het schrijven is erg goed. Dit is mijn exacte breedtegraad, terwijl je op de tweede dag van Tabitha naar de stad loopt:
“De bergen verscheurd door de herfst, kilometers lang uitgestrekt in alle richtingen, zien er nu uit als minder mooie landschappen en meer als kooimuren.”
Het is gewoon goed schrijven en suggestief in elke situatie. Dan is er hoe het me geheimen voor mensen laat bewaren. Niet op een grote, voor de hand liggende manier – je kunt gewoon kiezen met wie je je prettig voelt bij het delen van informatie, het maken van vrienden of het op afstand houden van mensen. En dan ben je er niet doen Zeggen. Er zijn veel dingen die ik leuk vind aan deze game, maar de manier waarop ik bepaalde gespreksopties niet wil kiezen, is daar te luid. Decennia van avontuur- en rollenspellen hebben me geleerd om elke gespreksoptie uit te putten om zoveel mogelijk informatie en verhaal te verzamelen, maar in Scarlett Hollow Wat ik ervoor kies om niet te zeggen, voelt net zo belangrijk als wat ik doe.
Verschillende opties worden gepresenteerd met “(Explore)”, wat aangeeft dat het spel na dat gesprek niet verder zal gaan als je daarvoor kiest. Ze kunnen echter ongelooflijk belangrijk zijn, waardoor andere potentiële “verkenningen” of het opzetten van gesprekken later in het spel worden uitgesloten. Het is verleidelijk om erop te klikken om te zien wat er gebeurt, maar ik leerde in de eerste minuten dat er geen manier was om te spelen, omdat ik mijn neef irriteerde vlak nadat we elkaar ontmoetten. Bij het tweede bedrijf voelde ik dat wat ik losliet de belangrijkste narratieve keuze was van degene die ik had gemaakt. Wat ongelooflijk is!
Je zult merken dat ik niets heb weggegeven Scarlett Hollow Stuk. Hier zijn twee redenen voor: 1) ik heb het allemaal meegemaakt zonder enige voorkennis, en ik wil dat jij hetzelfde krijgt, en 2) ik weet niet precies wat er uniek is in mijn spel, en ik wil niet om het te verwarren. Maar geloof me, het is leuk, eng en grappig. Het is absoluut intimiderend, maar omdat het tekstgestuurd is, zijn springspellen hier niet echt te zien. Zelfs als een van de letters letterlijk “sprongen” betekent.
Ik moet de muziek ook afmaken. Er zijn nogal wat nummers, en ze zijn zo subtiel dat ik er een paar op de achtergrond heb gelaten terwijl ik schrijf of aan andere dingen werk. En hoewel ik zeg hoe goed deze kunst is, kan ik nog steeds niet zeggen hoeveel scènes er hier zijn, hoeveel ongelooflijk gedetailleerde en met de hand getekende achtergronden die zijn gebruikt voor slechts één korte reeks, en daarna nooit meer gezien. De enorme hoeveelheid hard werk die in deze baan is gestoken, verdwijnt gewoon van het scherm.
Hoofdstuk 2 beëindigen was een lijdensweg! Er komt geen hoofdstuk 3 tot het einde van dit jaar of het begin van het volgende, en dan nog eens vier in 2023. Zo is het Belachelijk Hassan! Ik ben dit volledig opnieuw aan het herstarten, waarbij ik mijn originele, basis, echte save behouden. Niet alleen omdat ik het wil onderscheiden, gewoon kijken hoe anders het zou kunnen gaan als ik andere keuzes zou maken en anders zou handelen, maar omdat ik er eerlijk gezegd niet tegen kan dat het nu zo is. Dit is een van de meest veeleisende en inspannende games die ik in lange tijd heb gespeeld. Ik kan dit gewoon niet genoeg aanbevelen.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk begraven schat. je kan Steun Patreon hier.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”