Life is Strange heeft een van de meest realistische gezichten in games

Terwijl ik een laatste poging doe om een ​​aantal geliefde games in 2021 in te halen, is er geen gebrek aan scènes om me te inspireren. oneindige uitstralingEen open wereld van boeiende natuurlijke schoonheid. de Kleurrijke planeten en aliens Marvel’s Guardians of the Galaxy Het is verfrissend fantasierijk en onconventioneel en laat zien hoe beperkt de visies van veel andere sci-fi-games zijn. Maar die ene videogamescène waar ik steeds naar terugkom, die me meer introduceert dan welke andere dan ook, is niet zoiets groots als die. Het is iets subtieler en, naar mijn mening, wonderbaarlijker. Het is de schattige emoji van Alex Chen, de hoofdpersoon Het leven is vreemd: ware kleuren.

Wat ik zo fascinerend vind aan het gezicht van Alex Chen, is hoe het een venster biedt op de complexiteit van de emotie die Alex doormaakt. Het verbergt en onthult tegelijkertijd dingen. Er is een regel in de roman van David Mitchell orthopedische horloges, waarbij het ene personage aan het andere aangeeft dat “haar gezicht zich verbergt en haar innerlijke weer wordt onthuld.” Het gezicht van Alex Chen doet me aan deze regel denken.

Ze is een zeer voorzichtig persoon, uit noodzaak – haar unieke vaardigheden betekenen dat er een risico bestaat dat ze wordt meegesleurd in de gevoelens van andere mensen, en haar ervaring in het pleegzorgsysteem heeft haar op haar hoede gemaakt. Maar als het gezicht van Alex Chen een strikte muur van bewaking was, dan zouden geen spelers ons toegang geven. En hoewel ze op haar hoede is, wil ze natuurlijk met andere mensen communiceren.

Je bent net aangekomen in een nieuwe stad die een beter leven lijkt in te luiden, een plek waar je deel kunt uitmaken van de gemeenschap en een echte verbinding met anderen kunt voelen. Met andere woorden, ze heeft intern veel te doen, om het zacht uit te drukken, ze heeft de neiging om voorzichtig te zijn, maar ze heeft een echt verlangen om dicht bij anderen te zijn. En hoewel ik tot nu toe slechts twee van de vijf hoofdstukken van de game heb gespeeld, ben ik absoluut verbaasd over hoe de gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal van Alex boekdelen spreken in elke scène van wat er in haar omgaat.

G/O Media krijgt mogelijk commissie

Up to 39% off

Samsung Gaming Monitors

Such monitors, so game
Samsung’s selling a bunch of their best gaming monitors at some fantastic prices right now at Amazon. Get your high refresh rate, low latency fix right now for up to $400 less.

True Colors is the first game in the series to be made with Volledige bewegingsopnameEn het is net zo duidelijk in de subtiliteit van Alex’ reacties. Op een gegeven moment vroeg Alex’ personage naar haar toestand en haar ogen flikkerden even naar links, alsof ze snel aan het berekenen was hoe eerlijk ze was over hoe ze zich voelde met die persoon die ze nog niet echt kende. Zulke dingen gebeuren de hele tijd, en ze voelen altijd zo origineel en onthullend. Ze zorgen ervoor dat Alex zich een echt persoon voelt. Haar expressieve gezicht geeft haar veel diepte en ik voel me met haar verbonden op een manier waarop ik me zelden verbonden voel met een personage uit een videogame. En dat gevoel van verbondenheid is wat ik nu nodig heb.

Tijdens deze pandemie heb ik, net als veel mensen, veel tijd alleen doorgebracht. Een neveneffect hiervan is dat ik in mijn beperkte vrije tijd vaak meer aangetrokken ben tot films en minder tot games, omdat in films de mensheid altijd aan de oppervlakte is. Natuurlijk kunnen veel games dat ook, maar ze komen ermee weg of hebben het bij het verkeerde eind. In de films heb je altijd gezichten om naar te kijken, menselijke interacties om naar te kijken. Het leven is vreemd: ware kleuren Het is niet de eerste game die indruk op me maakt met de gezichten van de personages, maar wat onderscheidt het van games zoals Ons laatste deel 2 is dat elke scène en elk moment gaat over de personages die met elkaar omgaan. Menselijke momenten worden niet opgesplitst in langere gevechtsperioden of andere soorten spel.

Ik merk dat ik het gezicht van Alex in dit spel op precies dezelfde manier zie als het optreden van een geweldige acteur in een film die zijn hele personage belichaamt. Ik heb het gevoel dat ik voor de kost zit te kijken, en ik heb het gevoel dat de persoon in realtime op dingen reageert. Met een optreden als dit kunnen de kleine momenten net zo mooi en onthullend zijn als de grote. Dit is wat elk moment erin maakt ware kleuren meeslepend. Ook al is het maar een rustig gesprek, Alex’ gezicht en lichaamstaal zijn net zo geweldig om naar te kijken als je zou kunnen zijn in een zeer serieuze scène met grote emoties.

Iedereen die heeft gewerkt om de uitvoering van Alex Chen voor deze game tot leven te brengen – van acteur Erika Mori tot de artiesten en animators die Mori’s werk in de game zelf hebben vertaald – was absoluut toegewijd aan elk moment. Ze begrepen dat een lichte druk op de lippen, een kleine kanteling van het hoofd of een snelle blik in de ogen boekdelen kunnen spreken. Voor mij is performance een van die kleine wonderen van videogames, een herinnering aan wat dit medium kan doen en hoe het net zo menselijk kan aanvoelen als elke andere kunstvorm. Uitgestrekte werelden om te verkennen en complexe gameplay-systemen om mee te werken zijn allemaal goed en wel, en ik ben soms helemaal weg van deze dingen. Maar op dit moment is voor mij het meest indrukwekkende wat er in videogames gebeurt, het gezicht van Alex Chen.