Meer dan alleen plezier en spelletjes

White (1871-1925), een selfmade fotograaf uit Newark, Ohio, had hogere ambities voor het medium. Fotografie werd beschouwd als een kunstvorm die vergelijkbaar was met schilderen. In de jaren 1890 werd hij vroeg wakker en voordat hij als accountant aan de slag ging, besteedde hij enige tijd aan het choreograferen en fotograferen van zijn portretten, waarbij hij vaak vrienden en familie modelleerde en kleedde als zijn modellen. Er waren geen details die te klein waren om rekening mee te houden, anders zou het weinige geld dat hij aan dit werk kon besteden zijn loon verkwisten. Later, in de donkere kamer, verspreidde hij verschillende ontwikkelings- en drukprocessen om effecten te bereiken die geen puur mechanisch proces kon bereiken.

Al snel werd White gevierd in Ohio, en in 1898 nam hij deel aan de Philadelphia Salon of Photography, waar hij brede bijval kreeg. Toen hij het jaar daarop werd gevraagd om de salon te beoordelen, ontmoette hij andere belangrijke fotografen, waaronder Alfred Stiglitz, Gertrude Casper en Edward Stitchin, die gelijkgestemd waren, door middel van fotografie. Tegen 1902 had White zich bij hen gevoegd in een groep die aanvankelijk de “Fotograafseparatisten” en later de “Fotografen” heette. Ze creëerden vaak exquise en mooie composities en gebruikten handgemaakte technieken om foto’s gevuld met licht, schaduw en sfeer te ontwikkelen en af ​​te drukken – net als schilderijen.

“The Ring Toss” in de collectie van het George Eastman Museum in Rochester, New York, is een voorbeeld van hun doelen. Om het te maken, werkte White hard als schilder of beeldhouwer om een ​​dynamisch en modern portret te creëren dat zich onderscheidde van de meeste andere afbeeldingen uit die tijd. Hij regelde zijn drie dochters in de “vitrine” van zijn huis, om de oudste van hen op te halen die klaar waren om de ring te werpen, terwijl haar zussen toekeken vanaf een bank achter haar. Licht, verspreid door een wit gordijn, stroomt door de achterruit (een veelgebruikt apparaat voor wit); Een bijgesneden raam aan de rechterkant draagt ​​bij aan de prominente gloed van de linkerkant van het grote meisje. Op de rechter achtergrond is een Japans scherm.

In de linker voorhoek staan ​​de pilaren van het spel rechtop, en in het midden is een kleine gemiste ring, overspoeld met licht. De rest van de voorgrond, ongeveer de helft van het beeld – precies waar fotograaf Howe zijn onderwerp plaatste – is blanco. Ook in de compositie van White is de vloer op een moderne manier een beetje gedraaid, zoals Edgar Degas ‘schilderij “In Rehearsal” (circa 1873-1878) in het Harvard Museum of Art.

White nam de foto met een 8 x 10 inch camera en drukte deze af op platinapapier, wat resulteerde in afbeeldingen die rijker, warmer, scherper en helderder zijn dan de gelatinezilverafdrukken die toen gebruikelijk waren. In de donkere kamer heeft hij misschien glycerine gebruikt om het proces te vertragen, waardoor hij licht en schaduw kon manipuleren om een ​​sfeereffect te creëren, en het beeld handmatig kon manipuleren om sommige delen van het beeld te markeren en andere te verduisteren, aldus Eastman-coördinatoren. Museum.

Bij het maken van zijn foto’s gebruikte White lange belichtingstijden om het gladde uiterlijk te krijgen, en de meisjes moesten een paar minuten in hun positie blijven. De persoon rechts bewoog, maar White verzachtte de dubbele onscherpte die werd veroorzaakt door het verfijnen van het negatief, waardoor de aandacht van de kijker weer op haar gezicht en beweging werd gericht.

Op het eerste gezicht doet White’s foto denken aan het schilderij ‘The Daughters of Edward Darley Poyt’ van John Singer Sargent in het Museum of Fine Arts in Boston (dat op zichzelf verwijst naar ‘Las Meninas’ door de Velakoise. Geschilderd in 1882 , het is een ongebruikelijk arrangement van vier spelende meisjes, gekleed in witte of gegolfde jurken te midden van twee grote Japanse bloemen. Het heeft ook een niet-gecentreerde compositie – een groot deel van de voorkant is blanco. De achtergrond is donker, behalve een raam dat doorlaat Of White de sergeant nu ziet, in persoon of in reproductie, het wordt mogelijk geacht, maar zonder papieren.

Maar er was een meer geschikte, zij het minder bekende, officiële inspiratie voor White, door William Merritt Chase. Hij ontmoette White Chase op de Philadelphia Photography Salon, vond hem leuk en wist zeker van zijn schilderij “Ring Toss” (1896), waarop drie voornamelijk blanke meisjes te zien zijn die het spel spelen. De Chase-configuratie is traditioneler: een meisje en een paal nemen meer centrale posities in, hoewel een groot deel van de voorste verdieping ook leeg is. White’s is duidelijk een meer levendige versie van de scène.

White stopte uiteindelijk met zijn baan als accountant, verhuisde naar New York om dicht bij andere kunstenaars te zijn en vond een fotografieschool met studenten Margaret Bourke-White, Carl Strauss, Dorothea Lange en anderen die beroemd werden. Nog steeds een van zijn meest iconische afbeeldingen, “The Ring Toss” is in meer dan één afdruk. De Library of Congress heeft nog een platinabibliotheek. Het Metropolitan Museum of Art heeft een kopie gemaakt met dichromaatgom, een ander arbeidsintensief proces dat resulteert in een afbeelding die lijkt op tekeningen met rood krijt. Princeton University Museum of Art bezit er een van elk.

Tegenwoordig heeft het Eastman Museum, dat eigendom is van de beroemde uitvinder, miljoenen foto’s, films, archieven en kortstondige objecten die de geschiedenis van de fotografie vertellen. “The Ring Toss” is echter een van haar schatten.

-mevrouw. Dobrzynski schrijft over kunst voor het tijdschrift en andere publicaties.