De Nintendo Switch was qua prestaties niet zo ver vooruit toen hij in 2017 werd gelanceerd met de bescheiden Tegra X1-chip, maar dankzij de relatief recente graphics kan het systeem moderne titels draaien zonder enorme ontwikkelingsinspanningen. Aan de andere kant vergen magere computerprestaties – een noodzakelijk compromis voor een mobiel apparaat met beperkte stroom – vaak aanzienlijke opofferingen om betrouwbaarheid te leveren. Nu de Switch binnenkort een opvolger meldt, dachten we dat we een aantal van die inspanningen zouden onderzoeken om te zien hoeveel lagere resolutie de meest veeleisende titels kregen – hoe laag is de Nintendo Switch?
Eerst wat basisregels. We hebben deze games beoordeeld op hun laagste typische resolutie, in draagbare modus, met volledige 3D-graphics – maar houd er rekening mee dat dit een voorbeeld is in plaats van een definitieve lijst.
De eerste game die ik bekeek, was opgelost in het standaarddefinitiebereik. Crash Team Racing: Nitro Fueled weergegeven in 854×480 resolutie in mobiele gameplay, zonder anti-aliasing. Als je zo’n lage resolutie hebt, doet AA soms meer pijn dan helpt, dus je zult merken dat veel van deze titels de technologie helemaal laten vallen. In de praktijk ziet Crash Team Racing er behoorlijk rommelig uit in actie op de Switch – het scherm is doordrenkt van gekartelde randen. Aan de positieve kant ziet het er een beetje scherp uit, maar het leidt zeker af van wat anders een solide versie van een remake van kartraces is.
Niet zo scherp is een van de technologisch meest indrukwekkende onmogelijke poorten – overdrachten die erin slaagden een high-end titel op Nintendo’s hybride console met beperkte kracht te persen. De meeste visuele instellingen zijn vrij netjes verkleind – maar er is geen maskering van de snijnauwkeurigheid, die daalt tot 810 x 456. The Witcher 3 is een langzamer spel dat details tot op grote afstand blootlegt, en echt een hogere nauwkeurigheid in mijn ogen. Post-process AA is standaard redelijk gemiddeld ingeschakeld, wat een behoorlijke klus is om het beeld op te schonen ten koste van wat ruis. Interessant is dat veel spelinstellingen kunnen worden uitgeschakeld, waaronder AA. Met alles verlaagd, voelt 576p als een meer typische resolutie, en de game kan in sommige scènes zelfs tot volledige 720p gaan – een enorme verbetering ten opzichte van de standaard, zij het ten koste van enkele belangrijke functies. Welke opties je ook kiest, dit is geen bijzonder schone ervaring – open-wereldtitels maken veel gebruik van pixel-voor-pixel details, en de Nintendo-console is gewoon niet opgewassen tegen de taak.
We kunnen echter veel lager gaan dan dat. Op papier is Mortal Kombat 11 een van de meest ambitieuze afleidingen van de Switch. Het is een volwaardige afleiding van een high-end vechtspel met 60 fps, en cruciaal houdt het 60 fps-doel vast, zelfs op de Switch. Er zijn natuurlijk veel lagere instellingen, maar de schuine resolutie is het meest visueel voor de hand liggende probleem. MK11 rendert slechts minimaal 682×384, wat je meestal zult zien tijdens filmscènes en deathmatches. Redelijkerwijs is AA hier ook weggelaten, waardoor de titel een stevige maar edgy uitstraling heeft. Dit is een titel die gepaard gaat met duidelijke compromissen, maar hij weet iets speciaals te leveren: een moderne vechtgame met 60 fps op mobiele apparaten. Ik heb de neiging om titels te vinden die ‘neigen’ naar de esthetische schaal met lage resolutie vrij goed op het kleine draagbare scherm van de Switch. Wanneer games het lage aantal pixels proberen te verbergen, door middel van technieken als TAA, valt de lage resolutie soms meer op, paradoxaal genoeg. Moderne AA heeft moeite om heldere details op te lossen bij zeer lage pixelaantallen, een probleem dat in onze volgende titel wordt benadrukt.
Doom Eternal, samen met Panic Button’s andere Tech 6-games – Doom 2016, Wolfenstein 2, Wolfenstein: Youngblood – zijn enkele van de meest indrukwekkende inspanningen op het mobiele apparaat van Nintendo. Over het algemeen behouden deze poorten de meeste visuele basisfuncties van de engine, maar offeren ze de framesnelheid op. Doom Eternal is misschien wel de minst complete, met bezuinigingen op belangrijke nabewerkingsfuncties zoals scherptediepte en bewegingsonscherpte. Bovendien staat het dynamische resolutiesysteem behoorlijk onder druk en daalt het tot slechts 360p op zijn laagst in draagbare modus – en met TAA dat een vloeiend, rommelig beeld produceert. Die poort is nog steeds indrukwekkend, maar je voelt dat dit waarschijnlijk ongeveer net zoveel is als het naar de switch kan worden geduwd voordat de beeldkwaliteit volledig vervaagt.
Om dit te bewijzen, kijk maar eens naar WRC 8. WRC-games zijn enigszins berucht op de Switch dankzij de enorme compromissen met betrekking tot hun vlaggenschipconsole-tegenhangers. WRC 8 bevat meer achtergronddetails dan latere inzendingen, maar misschien wordt daardoor de beeldkwaliteit aangetast. Nogmaals, deze titel zakt naar minimaal 360px, waarbij de hover-resolutie vaak niet veel hoger is. Om het nog erger te maken, is er een sterke verscherping in de gameplay, die dient om de beeldkwaliteitsfouten van de game te benadrukken. Met een subtielere bewerking, stel ik me voor dat de beeldkwaliteit kan worden verbeterd – misschien zou het opnieuw implementeren van de sleutelbreedtes om beter op de switch te passen de game voldoende ruimte geven om een hogere resolutie te leveren.
Toen ik mijn grote Switch-bibliotheek scande, die meer dan 400 titels bevat, vond ik het moeilijk om iets minder dan 360p te vinden. Misschien is dat niet voor niets: met de helft van de resolutie op elke as leveren games die in 360p worden weergegeven in feite een kwart van het totale aantal pixels van het ingebouwde scherm van de Switch. Het is inderdaad een zeer lage resolutie en lijkt een redelijke basis te zijn voor dynamische precisieschalen. Ik kon echter drie titels vinden die een sub-360p-breedte bieden.
A Short Hike is een van die games, een betoverend avontuur met een resolutie van 426×240, of slechts 11% van 720p. De ultrascherpe maar lage resolutie benadering grijpt terug op de 3D-weergave die populair is op systemen zoals de Nintendo DS. Stilistische zorgen zijn hier de sleutel – ik kan me niet voorstellen dat de Switch bijzonder wordt belast door deze titel, en andere platforms geven de game weer met een vergelijkbare lage resolutie.
De volgende game is net zo low-fidelity, maar misschien om minder nobele redenen. Ark: Survival Evolved is notoir van lage kwaliteit, met een verschrikkelijke beeldkwaliteit en ellendige frames. Ik heb in ieder geval een resolutie van 384×216 berekend, wat slechts 9 procent van 720p is – hoewel het kan dalen, afhankelijk van de inhoud. TAA wordt gebruikt om te proberen de rommel op te ruimen, maar het maakt het spel er slechter uit – dat zijn gewoon te weinig pixels om mee te werken. Het schip lijkt meer op een plank dan op een stuk speelgoed. Ook hier zijn vreemde beslissingen genomen, zoals het opnemen van vereiste post-process technieken zoals schermruimtereflecties en schermruimteomtreksluitingen – de eerste effecten van een switchpoort worden meestal verwijderd.
Gelukkig is er goed nieuws: Studio Wildcard heeft de bijna ongekende stap genomen om de gloednieuwe poort van de game terug te brengen naar de Switch. Vroege off-screen shots zien er veelbelovend uit en laten aanzienlijke verbeteringen zien in de plotafstand en framesnelheid. We zullen natuurlijk moeten afwachten hoe de definitieve versie er precies uitziet, maar het voelt echt als een grote upgrade.
Er is nog een laatste titel om te bespreken: de minst nauwkeurige 3D-game die ik ooit op de Switch heb kunnen vinden. De retro shooter dusk in 720p wordt standaard weergegeven op het Switch-scherm, wat een perfecte match is voor een paneel met een zeer goede beeldkwaliteit. Als je je echter verdiept in de geavanceerde weergave-instellingen van de game, kun je een resolutie van slechts 1/8 op elke as instellen. Op het 720p-scherm van de Switch betekent dat slechts een resolutie van 160×90, of een verbazingwekkende 1,6 procent lager dan 720p.
Met een nauwkeurigheid die lager is dan die van de meeste grafische rekenmachines, kan het spel zelf niet in deze modus worden gespeeld. Er is geen AA en de dichtstbijzijnde buurmeter lijkt hier te worden gebruikt, net als bij A Short Hike, om het beeld gelijkmatig te schalen door elke virtuele pixel met 64 pixels breed weer te geven. Het is een merkwaardige en leuke optie die het waard is om een paar minuten aan te prutsen als het in je bibliotheek staat. Het is echter de moeite waard om te benadrukken dat de standaard een uitstekende 720p is – deze modus maakt de lijst alleen dankzij de lagere resolutie-opties. Het is hier op een bijna technische basis, dus.
In termen van weergave met een lage resolutie die beperkt is tot echte prestaties, moet de winnaar van deze oefening Ark: Survival Evolved zijn. Ik kon geen andere grafisch complexe titels vinden die in de buurt kwamen van het sombere aantal pixels van de Ark. Met een mand met ultramoderne weergavefuncties, prestatieverlagende open-wereldsimulatie en misschien minder aandacht en interesse van het ontwikkelingsteam dan het waard is, laat Ark zien dat de Switch behoorlijk is gepusht – en we kan eerlijk gezegd niet wachten om binnenkort een sterk verbeterde opknapbeurt te zien.
Dit zette me aan het denken: hoe kan een toekomstige transformator soortgelijke uitdagingen aan? Ik vermoed dat geavanceerde reconstructietechnologieën, zoals AMD’s FSR 2.0, de sleutel zullen zijn. Deze technologieën produceren meer gedetailleerde beelden met een lagere invoerresolutie. De olifant in de kamer is Nvidia’s DLSS. Nu Nvidia sterk neigt naar toekomstige Switch-chips, is de release van Nvidia’s AI-resampling-technologie een verleidelijk vooruitzicht. We zullen moeten afwachten, maar als Nvidia een op DLSS afgestemde versie kan aanbieden die geschikt is voor een SoC die misschien maar een paar watt verbruikt in draagbare gaming, zou dat het systeem genoeg ademruimte kunnen geven om complexere titels van de huidige generatie aan te kunnen. Er zullen echter waarschijnlijk veel andere downtimes zijn – opslagsnelheid, RAM en CPU-vermogen daartussen – maar misschien is er ruimte voor nieuwe “onmogelijke poorten” op toekomstige apparaten die geen flagrante compromissen sluiten in beeldkwaliteit.
Op een meer basaal niveau kan geüpgradede hardware enkele van de meer uitdagende software uit de huidige Switch-bibliotheek activeren. Moderne Microsoft- en Sony-systemen hebben oudere programma’s de mogelijkheid gegeven om met hogere kloksnelheden te draaien en hebben meer toegang tot systeembronnen. Met de standaard “Switch 2” kunnen oudere games mogelijk zo worden uitgevoerd, waardoor de framesnelheid en dynamische resolutie worden verhoogd. Natuurlijk hangt het allemaal af van Nintendo’s volgende industrieconventies, waarvoor er geen garantie is – maar uit ten minste jaren van tweaken blijkt dat de meeste games prima presteren met een systeembrede overkloktoepassing.
Voorlopig is de Switch nog steeds een geweldige hybride die onderweg nog steeds mooie graphics kan leveren – sommige software duwt de console behoorlijk hard.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”