Elk avontuur is een soort reis, maar zo vaak gaan we zo op in de bestemming dat we soms vergeten te genieten van de reis. Weg: De verandering van de getijden dwingt je om jezelf onder te dompelen in de kleine, over het hoofd geziene momenten in onze haast om de top te bereiken. Okomotive’s nieuwste zijwaarts scrollende platformgame is een contemplatieve reis vol beproevingen en beproevingen. Maar deze pelgrimstocht is zo krachtig dat ik er vaak genoegen mee heb gehad mijn uiteindelijke doel te vergeten.
De nieuwe release van Okomotive, Far: Lone Sails, treedt in de voetsporen van sfeervolle puzzelplatforms zoals Inside en Little Nightmares. Hoewel Lone Sails niet zo donker of pittig was als die andere titels, zette het een in het oog springende toon terwijl spelers door een desolaat post-apocalyptisch landschap zwierven terwijl ze op zoek waren naar een nieuw thuis. Weg: Het tij veranderen is – in veel opzichten – hetzelfde, maar dat is niet per se een slechte zaak.
In plaats van een voertuig boven de grond te besturen, zet Changing Tides je aan het hoofd van een te grote boot. De mechanica van dit schip is complex genoeg om te hanteren zonder je bezitterig te voelen. Ik vond het leuk om de zeilen te hijsen en de mast te verplaatsen om de wind op te vangen of brandstof in mijn motor te scheppen om mijn auto een mooie boost door het water te geven. Onderweg vind je scheepsupgrades, zoals een ketting om gezonken schatten op te tillen of een supercharger die een kortstondige maar opwindende snelheidsboost geeft. Ik kon niet wachten om mijn volgende upgrade te onthullen en te zien hoe het de manier veranderde waarop ik door deze ijskoude wateren navigeerde.
Je komt tijdens deze reis verschillende wegversperringen tegen en moet vaak je schip verlaten om omgevingspuzzels op te lossen. Deze momenten zijn zelden stressvol, maar ik vond het leuk om mijn benen te strekken om een roestige molen te laten draaien, de innerlijke werking van een rottende locomotief te bestuderen of naar geheimen op de oceaanbodem te duiken. Net als Lone Sails, valt Changing Tides je niet lastig met tooltips of gameplay-uitleg; In plaats daarvan leer je met vallen en opstaan over deze wereld en hoe alles werkt. Af en toe krabde ik mijn hoofd over wat een doodlopende weg leek, maar na een paar minuten gepruts met de omgeving kon ik altijd iets vinden wat een goede oplossing leek.
Tussen puzzelpauzes door zul je lange stukken ervaren terwijl je de scène met hoge snelheid ziet opstijgen. Deze sequenties deden me denken aan de beste momenten van een lange autorit, terwijl ik me onderdompel in de schoonheid van de natuur. Het helpt daarbij: veranderende getijden zijn vol verbazingwekkende landschappen en ondersteund door een schokkerig en vaak triest resultaat.
Far: Changing Tides is geen achtbaanrit boordevol actie – het is een meditatieve rit die niet bang is om te vertragen en je te vragen na te denken over je ontdekkingsreis. Natuurlijk zit dit avontuur vol uitdagingen om te overwinnen. Maar of ik nu naar wolken kijk die over een overstroomde stad glijden en wind achter mijn rug of surfen in een storm terwijl drie meter hoge golven mijn schip beuken, ik ben altijd volledig gebiologeerd door dit moment. Het is een reis die ik ooit nog eens hoop te maken.
“Tvaholic. Zombie-geek. Toegewijde reisbeoefenaar. Introvert. Gecertificeerde communicator.”