Hier is nog een ontwerp uit de jaren 60 dat misschien voorbestemd was voor grootsheid: linebacker Nelson Toburn, die in 1961 in de 14e ronde werd gekozen en tragisch zijn carrière beëindigde met een nekblessure bij zijn eerste professionele start in zijn tweede seizoen. Een getuige vertelde me eens in de kleedkamer dat Toburin mentaal en fysiek zo hard was dat hij voor Ray Nitschke ging staan en achteruit ging in het kleedkamerincident dat door Nitschke was begonnen.
Nogmaals, als herinnering, bij het beoordelen van concepten of over een ander historisch onderwerp, is het belangrijk om rekening te houden met het tijdsbestek van gebeurtenissen. In de jaren zestig hadden bijna alle spelers de mogelijkheid om voor minstens twee teams te tekenen en niet veel van hen zagen een toekomst in Green Bay of wilden drie of vier jaar niet op de bank zitten vanwege overbevolking in de crew. Tegen het einde van zijn decoratiecarrière legde Morris uit waarom hij tekende bij de Patriots en niet bij de Packers, die net een kans van een halve wedstrijd hadden gemist om een ongekende derde opeenvolgende NFL Championship-wedstrijd te winnen. “Jim Ringo was het centrum in Green Bay en ik dacht dat ik nooit zou spelen”, zei Morris.
Ik vroeg me af of er een verhaal was over de Phil Bengtson-jaren, 1968-1970, en in het bijzonder over het team van 1968. Afgezien van problemen met het schoppen van velddoelpunten, had hij misschien een kans gehad om een vierde kampioenschap te winnen. Natuurlijk, het was een ouder wordend team, maar het leek de vuurkracht te hebben om een betere 6-7-1 prestatie neer te zetten.
Ik behandel Bengsons jaren in detail in ons komende definitieve historische boek, maar Bengson schreef ook een boek dat in 1969 werd gepubliceerd. De titel was: “The Packer Dynasty: The Saga of the Green Bay Teams” door Bengson met Todd Hunt. Ik heb het boek jaren geleden gelezen en er staat misschien meer over de Lombardische teams in, maar misschien krijg je wat inzicht.
Maar hier is iets waar je in de tussentijd waarschijnlijk op kunt kauwen. Hoe goed presteerde het volgende team in 1968 volgens jou? onder Lombardije of onder Bengtson.
Aanval: LE – Boyd Dowler, 31, is uit zijn eerste Pro Bowl-seizoen; LT – Paul Costa, 27, al twee keer een AFL-ster in TE met nog maar een jaar om de factureringsaanpak te worden; LG – Joe O’Donnell, 27, een rookie van twee jaar voor rekeningen met één all-star keuze; C – John Morris, 26, begint aan wat zijn vijfde seizoen als AFL All-Star zou worden; RG – Jill Gillingham, 24, gaat een seizoen in waarin NFL-spelers stemmen op het tweede profteam, gevolgd door vier selecties van het eerste team; RT – Forrest Gregg, 35, gaat een seizoen in waarin hij voor de zesde keer in zeven jaar Pro Bowl-speler wordt genoemd; TE – Marv Fleming, 26; QB – Daryl Lamonica, 27, AFL MVP-doelman; Naast het invoeren van zijn tweede seizoen in drie jaar toen hij een 36-4-1 record vergaarde als QB-starter; HB — Donnie Anderson, 25, gaat een seizoen in waarin hij meer dan 1.000 yards verzamelt, rent, ontvangt en een ligplaats verdient in de Pro Bowl; FB – Ernie Green, 30, verliet het seizoen toen hij als negende eindigde in de NFL in een sprint op 710 yards en een gemiddelde had van 4,9, ondanks het feit dat hij naast landskampioen Leroy Kelly speelde; F – Carroll Dale, 30, begint aan wat zijn eerste Pro Bowl-seizoen zou zijn, met een gemiddelde van 19,5 yards per vangst.
Verdediging: LE – Willie Davis, 34, is uit zijn vierde opeenvolgende seizoen als Pro Bowl-starter; LT-Ron Kostelnik, 28; RT – Buck Buchanan, 29, betreedt wat zijn vijfde opeenvolgende jaar als AFL-superster zal zijn; Re-Lionel Aldridge, 27; LLB – Dave Robinson, 27, is al een tweevoudig Pro Bowler die voor het tweede jaar op rij door alle Pro’s zal worden gekozen door NFL-spelers die stemmen; MLB – Ray Nitschke, 32; RLB-Nelson Toburn, 30; LCB – Herb Adderley, 29, beëindigt zijn derde opeenvolgende seizoen als Pro Bowl-rookie; RCB – Bob Jeter, 31, gaat een seizoen in waarin NFL-spelers stemmen op het tweede profteam; LS-Tom Brown, 28; RS – Willie Wood, 32, begint aan wat zijn vijfde opeenvolgende jaar als Pro Bowl-rookie zal zijn.
Ja, ik realiseer me dat O’Donnell aan het einde van het seizoen in de voorbereiding een knieblessure heeft opgelopen. Green blesseerde ook zijn knie in Brown’s pre-season, waarin hij acht wedstrijden speelde en daarna stopte. Borrell brak zijn enkel in de seizoensopener van Oilers en speelde niet meer. Maar de Packers uit 1968 zullen de diepte hebben om die verwondingen te overwinnen. Dit was het laatste seizoen voor zowel Jerry Kramer als Bob Skoronsky, en ze kunnen nog steeds spelen. Kramer was pas tweeëndertig jaar oud. Hij had de rechter guard kunnen spelen terwijl Gillingham terugkeerde naar de linker guard om O’Donnell te vervangen. Of misschien ging Ken Bowman, 26, of Maurice naar de wacht. Jim Grabowski, 24, herstelde vorig seizoen van een seizoenseinde knieblessure in Lombardije en beleefde zijn beste jaar van het jaar, hij haastte zich voor 518 yards. Hij had kunnen ingrijpen in het belang van Greene. Elijah Bates en Travis Williams waren beschikbaar om Anderson te spellen. Lee Rui Kavei was slechts 27 jaar oud en een starter van vier jaar. Hij was beschikbaar als Toburn’s carrière niet tot een einde kwam. Rowser en Bass konden in de coulissen wachten om Adderley en Jeter te vervangen.
Hoe goed zijn NFL-spelers? Denk aan de woorden van Ron Wolfe, die in zijn zesde jaar als verkenner bij de Oakland Raiders was. Hoe zit het met de vier nieuwelingen in de aanval? “Morris was echt goed. Costa was echt goed. O’Donnell was echt goed. Lamonica was nummer 2 (onder de middenvelders achter Joe Namath).” Hoe goed is de linkerkant van de lijn met Costa en O’Donnell? “De stoere vent (O’Donnell)… hij was perfect geschikt voor wat ze hier met Lombardije deden. (Costa), hij zou beter zijn dan O’Donnell.” En Morris? “Ik weet zeker dat hij had kunnen verslaan (Bowman), maar Bowman was erg sterk. Dat zou een interessante wedstrijd zijn geweest.” Sint Jan? “Hij was een goede speler, maar je zou hem een gezel noemen.”
Ik ben een fervent Packer-fan sinds 1965. Er was een prominente lokale speler van hier die een seizoen bij de Packers speelde. Zijn naam was Charlie Lee. Kun je me iets vertellen over zijn acquisitie en zijn interactie met het team? Ik weet dat hij maar één zero-yard carry had. Hij was een goede comeback om de Miami Dolphins te schoppen. Er is een kort stuk op NFL Films over hem. Na zijn laatste seizoen werkte hij op mijn middelbare school Albany High School.
Lee, 1.75 meter lang, 206 pond, speelde in 10 wedstrijden voor de Packers in 1974 en droeg, zoals u opmerkte, één lading. Maar voor iemand die geen college football heeft gespeeld, heeft hij zes jaar in de NFL gespeeld. won twee Super Bowl-afleveringen, waaronder één met de ongeslagen Miami Dolphins uit 1972; Hij bereikte nog vier keer de play-offs. In totaal speelde hij 80 wedstrijden in het reguliere seizoen, hoewel hij er slechts twee begon. Hij speelde twee jaar in Cleveland en Brown won beide jaren de titel. Daarna, na vijf wedstrijden te hebben gespeeld in 1970 voor Ottawa Rogue Raiders van de Canadian Football League, tekende Don Shula een contract met Lee in Miami. Daar speelde hij met twee Super Bowl-kampioenen, hoewel hij niet verscheen in Game VIII na het scheiden van zijn schouder bij het AFC Championship. Na de openingswedstrijd van The Dolphins in 1974 speelde Lee uiteindelijk Dan Devine.
De Packers verwierven Leigh op de concessies op 25 september 1974, ter ere van wat een optiejaar in zijn contract was. Hij speelde meestal in speciale teams en scoorde gemiddeld 22,3 yards in negen aftrapwedstrijden. Er is mij verteld dat hij tijdens de vakantieperiode instemde met een nieuw contract met de Packers, maar ik denk niet dat hij dat heeft gemeld. “Charlie Lee is een mysterie voor mij”, gaf Bart Starr twee weken na zijn eerste kamp als hoofdtrainer toe.
Interessant genoeg was het de knieblessure van Ernie Greene in Cleveland in 1968 die hielp om een plaats op Lee’s selectie te veroveren, die op dat moment minstens twee jaar in de Continental Football League speelde met de Orlando Panthers, Philadelphia Bulldogs en Norfolk Neptunes na zijn stint in het Albanees. . hoog.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”