Terwijl bordspellen gebaseerd op gevestigd intellectueel eigendom in het verleden een slechte reputatie hadden, is dat steeds vaker niet langer het geval. In de afgelopen jaren zijn er een groot aantal krachtige tafelbladontwerpen verschenen die met succes zijn aangepast in films, videogames en tv-series. Star Trek: Discovery – Black Alert is de nieuwste hit. Deze game weerspiegelt de geest van dit moderne Trek-terrein met een spannend avontuur in een uniek en slim formaat.
De game concentreert zich op de sporendrift van de USS Discovery – een belangrijk plotpunt in het eerste seizoen van de show. Dankzij de aandrijving kan het schip door het schimmelnetwerk reizen en sprongen maken naar verre locaties. Het is een afschrikwekkend stukje unieke technologie dat dit Federatieschip is gaan definiëren. Helaas functioneerde de aandrijving niet goed, waardoor het schip in een spiegelwereld terechtkwam. Het is een beetje een augurk, een die we eerder hebben gezien in verschillende tijdperken van de Star Trek-franchise, hoewel het hier zeker een duidelijke wending heeft gekregen.
In dit alternatieve universum is de Federatie vervangen door het kwaadaardige Terran-rijk. Dit is een goed bewapende en gemotiveerde kracht die de unieke eigenschappen van de ontdekking heeft onderkend en deze nu nastreeft. Deze botsing der beschavingen vormt het raamwerk van het spel. Twee spelers spelen de rol van Federatie-bemanningsleden aan boord van Discovery, en nog twee werken samen aan boord van het ISS Charon. Het team versus team-ontwerp is relatief ongebruikelijk in tabletop-spellen en is een effectieve aanpak om een unieke sfeer te creëren in Black Alert.
De doelstellingen van beide teams zijn niet hetzelfde. Tijdens de beurt van elke Federatie-speler verplaatst hij zijn personage naar een van de stations op zijn schip en voert een actie uit. Dit omvat functies zoals het navigeren door het schimmelraster via brugbediening, het verkrijgen van grondstoffen uit bestaande tegels via het vrachtruim of het roteren van rastertegels met geometrie. De bemanning probeert drie missies te voltooien door de benodigde middelen te verzamelen en de ontdekking naar een specifieke locatie op het bord te manoeuvreren.
Dit is een moeilijke onderneming, omdat het schip bij het doorkruisen van het raster langs willekeurig gelabelde paden op het bord door vierkanten moet bewegen aan het begin van het spel. Je moet helemaal bewegen totdat je een knooppunt bereikt en stopt. Het manipuleren van het bord zodat je middelen kunt verzamelen en vervolgens naar de systemen kunt gaan die nodig zijn om taken uit te voeren, kost tijd en voorbereiding. En de tijd is beperkt.
Ondertussen zijn de Terran-spelers op jacht. Ze willen de Discovery vernietigen of aan boord springen en infiltratiemissies voltooien om de controle over het ruimtevaartuig over te nemen. Dit wordt bereikt door voor elk stuk een bewuster pad te bewandelen richting ontdekking, waarbij het aangeboren netwerk volledig wordt genegeerd. Door wapensystemen te activeren kun je Discovery aanvallen, en je kunt zelfs nabijgelegen Terran-vloten oproepen om de Federatie-bemanning lastig te vallen en te vertragen.
Asymmetrie is vleiend zonder overweldigend te zijn. Het is niet zo complex als het uitstekende strategische bordspel van Root; In plaats daarvan biedt Black Alert simplistische gameplay waarvan de belangrijkste hindernis het begrijpen van de locaties en acties van de verschillende schepen is. Als je dat eenmaal onder de knie hebt, wordt de ervaring een spannende aangelegenheid van 90 minuten met concurrerende belangen en krachtige tactische beslissingspunten.
Een groot deel van het gameplay-drama is te vinden in de actiekaarten van elke factie. Ze worden elke beurt getrokken en gespeeld, waardoor er een zekere mate van onzekerheid bestaat over de capaciteiten van de tegenstander. Het dient ook als hulpmiddel bij het bieden op uitdagingen, aangezien elke partij kaarten met de afbeelding naar beneden speelt en de sterkte vergelijkt. Dit is het oplossingsmechanisme voor het beschieten van elkaar, maar ook voor het plegen van sabotagedaden of het proberen gevangen te zetten van personages die aan boord van je schip zijn gekomen. Het spelen van je sterkste kaarten tegen deze uitdagingen en het opgeven van hun krachtige invloed is een grote afweging, die de druk van Black Alert onderstreept en hoe schaars tijd is.
Een van de meest interessante elementen is het ritme. Terran-spelers aan boord van Charon dringen hard richting Discovery, terwijl de Federatie een evenwicht moet vinden tussen het afweren van hun achtervolgers en het bevorderen van hun doelen. Het streven om de doelen van de vakbond te bereiken is de algemene timing van het spel, omdat het het bereiken van doelen in de gegeven ruimte vergemakkelijkt. Dit maakt het spel actief en zorgt voor een hoge mate van concentratie.
De game slaagt er goed in de toon van Star Trek: Discovery vast te leggen. Het schip staat onder constante druk, waardoor de bemanning gedwongen wordt in beweging te blijven en voortdurend branden te blussen. Er heerst een algemeen gevoel van onbehagen en mysterie, en het wetenschappelijke element wordt omarmd door details zoals het manipuleren van het schimmelweb en zijn beweging, maar ook het verzamelen van hulpbronnen en het voltooien van technische speurtochten. De concurrerende nadruk tussen externe en interne druk is algemeen erkend.
Hoewel de teamindeling het meest effectieve en plezierige aspect van het spel is, zorgt het af en toe voor een dip in het tempo. Teams wisselen elkaar af, waardoor er kleine vooruitgang kan worden geboekt als resultaat van hun acties. Deze winsten kunnen echter onmiddellijk ongedaan worden gemaakt, waardoor de vooruitgang stagneert. Wanneer Charons schip bijvoorbeeld Discovery inhaalt en zijn wapens in een Federatieschip begint te laden, kan de Federatiespeler de schade onmiddellijk herstellen. Onverwachte beslissingen en willekeurige invloeden kunnen deze onderlinge stroom soms verstoren, maar er zijn momenten waarop de vooruitgang lijkt te stagneren. Het is het grootste minpunt van de game, hoewel zulke momenten gelukkig zeldzaam zijn.
Een van de meest gewaagde toevoegingen is het corruptiesysteem. Corruptiefiches maken kans om op het bord te worden geplaatst wanneer spelers bepaalde kaarten uit hun stapel gebruiken. Het zijn kosten die moeten worden afgewogen, omdat corruptie in het bestuur inherente risico's met zich meebrengt. Als er te veel zouden worden geplaatst, zou het universum instorten en zou iedereen verliezen. Dit kan een climaxfinale zijn of een flauw, onbevredigend einde. Maar de game spoort je aan om tot deze conclusie te komen omdat deze symbolen gevaren kunnen opleveren voor The Discovery, en de kaarten die je plaatst vaak krachtige waarden hebben die je kunt gebruiken in de uitdaging.
Tijdens mijn sessies met Black Alert wenste ik soms dat ik soortgelijke risico's had genomen in andere delen van het spel. Ik had graag meer grote en soms provocerende werken gezien die het landschap radicaal konden veranderen. Het is een effectief spel en het legt zeker de bron vast, maar het raakt de grens van grootsheid en slaagt er nooit helemaal in om die te overschrijden.
Star Trek: Discovery – Black Alert is een doelgerichte en gestroomlijnde game die erin slaagt om in relatief korte tijd een complete ervaring te bieden. Het is niet opgeblazen of duur, en het is precies het soort middelzware bordspel dat de afgelopen jaren zeldzamer is geworden. De game ondersteunt alleen face-to-face spelen tussen twee spelers, maar op kleinere schaal, wat het plezier aanzienlijk vermindert. Werkt het beste met vier.
Waar koop ik?
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”