sMisschien zullen de Olympische Spelen van 2021 in Tokio het antwoord bieden op een oude vraag: wat gebeurt er als een niet te stoppen kracht een stilstaand object ontmoet? Terwijl de Covid-19-pandemie de wereld blijft verwoesten en het Internationaal Olympisch Comité standvastig blijft in zijn motto dat de Spelen doorgaan, wacht de wereld op de openingsceremonie op 23 juli om te zien wat er gebeurt bij een botsing.
De Olympische Spelen worden niet om één reden overgemaakt: geld. Driekwart van de inkomsten van het IOC komt alleen uit televisie-uitzendrechten, en twee evenementen – de zomer- en winterspelen – worden om de vier jaar gehouden. Voor het Internationaal Olympisch Comité is het risico van een zwart gat van miljarden dollars in zijn begroting te groot om te dragen. Vervloekte Covid.
Ondertussen, voor de regeringen van Japan en Tokio, maken officiële uitgaven van A $ 20 miljard aan games annulering onverteerbaar (het werkelijke totaal wordt geschat op het dubbele van dat bedrag). Nu Peking begin volgend jaar gastheer is van de Winterspelen, na de Commonwealth Games en de Olympische Spelen in 2024, 2028 en 2032, is verder uitstel onpraktisch.
Dus het kippenspel gaat door met de pandemie, ondanks de groeiende afkeuring onder Japanse burgers. Een recente kop van de Associated Press zei: “De Spelen in Tokio hebben 500 verpleegsters nodig; de verpleegsters zeggen dat de behoeften elders liggen.” De gemiddelde zeven dagen voor Covid-gevallen in Tokio schommelen rond de 1.000 per dag. In minder dan drie maanden zal de stad echter 11.000 atleten verwelkomen en mogelijk het dubbele aantal personeelsleden, coaches, rechters en journalisten. Bovendien, bijna onvermijdelijk, COVID-19.
Het Internationaal Olympisch Comité en de Japanse regering hopen dat veel papierwerk het probleem kan frustreren. Afgelopen zaterdag ontvingen journalisten die nog steeds van plan waren naar Tokio te reizen een “brochure” van 51 pagina’s, verzonden door het lokale organisatiecomité, waarin de regels en beperkingen uitvoerig uiteen werden gezet die elk van hen zou moeten volgen. Mediaorganisaties moeten een “Covid-19-verbindingsofficier” aanstellen, terwijl alle journalisten een dagelijks “activiteitenplan” moeten opstellen en een schriftelijke belofte moeten ondertekenen die verantwoordelijk is voor het naleven van de spelregels. Geen verplichting, geen toegang tot Japan.
Het valt nog te bezien of de regels van het spel deze bijzonder verderfelijke vijand zullen overleven, maar de beperkingen blijven escaleren – ongetwijfeld verzachten ze de angsten van het Japanse publiek. Voor vertrek moeten Olympische delegaties twee keer op het virus worden getest (in de vorige versie van het document was dat slechts één keer), en daarna opnieuw bij aankomst. Media is vereist om de eerste drie dagen te isoleren – een andere nieuwe vereiste – ook al is het nog steeds in staat om “kerngokactiviteiten” uit te voeren terwijl het nominaal in quarantaine is geplaatst. Bezienswaardigheden in Tokio staan misschien niet op de agenda.
Voor atleten zijn de beperkingen moeilijker. Hoewel de laatste tegenmaatregelen tegen Covid voorlopig niet zullen worden bevestigd, behoren tot de regels die tot nu toe zijn voorgesteld dagelijkse tests, een verbod op het aanmoedigen van teamleden en het niet contacteren van concurrenten uit andere landen. Om deze ‘bubbel’ te helpen, zullen olympische atleten worden aangemoedigd om de food court van de atleten te vermijden en in plaats daarvan te voorzien van zelfgemaakt verpakt voedsel. Dit zijn de moeite die het Australische Olympisch Comité gaat doen om zijn atleten een extra voorsprong te geven die zelfs AOC van plan is te brengen, Japan’s Covid supersnelle testmachine. Nu al marginale winsten.
Internationale toeschouwers zijn al geweerd en het lokale organisatiecomité moet nog beslissen of buurtbewoners de tribunes mogen vullen. Het lijkt onwaarschijnlijk; Japanse media hebben rapporten gepubliceerd over de mogelijkheid dat de spellen plaatsvinden voor de lege hokjes, in wat een opzettelijke PR-strategie lijkt te zijn om de basis te leggen voor de advertentie. En dus zullen op griezelig rustige pleinen ’s werelds beste atleten strijden – in elke betekenis van het woord – in een scène gewijd aan televisie.
Wat er uiteindelijk ook gebeurt, er zullen een paar echte winnaars zijn. Atleten die zich de afgelopen vijf jaar hebben voorbereid op dit moment, maar hun hoop op de medaille kunnen worden gestrand door nauw contact met een bevestigd geval van Covid-virus in het dorp Al-Riyadi. De Japanse regering, die miljarden heeft gestoken in games die voor altijd zullen worden herinnerd, om de verkeerde redenen. Het Internationaal Olympisch Comité, dat terecht zou worden bekritiseerd als de Spelen zouden uitgroeien tot een superpopulair evenement, zal sowieso waarschijnlijk niet veel lof krijgen.
Dit is een gevoel van ongeloof over de vraag of de Spelen echt zo zullen doorgaan dat, iets meer dan 10 weken voordat de atleten naar Tokio afreizen, velen nog steeds sceptisch zijn. De psychologische pijn die door deze onzekerheid wordt veroorzaakt, terwijl ze hun fysieke grenzen blijven verleggen in de hoop op Olympische glorie, moet pijnlijk zijn.
Maar tenzij het IOC knippert, gaan ze naar Tokio. Atleten mogen slechts vijf dagen voor de wedstrijd arriveren en moeten binnen 48 uur na voltooiing reizen. Bij hun terugkeer in Australië hebben ze 14 dagen in quarantaine in het hotel om hun deelname aan wat ongetwijfeld de vreemdste Olympische Spelen zijn die ooit zijn geregistreerd, te overdenken.
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”