Schaatsen krassen op het ijs en echoën de kreet van de coach in de arena ten noorden van Toronto: “Go! Move, move, move!”
Vier tieners die van de ijsbaan afdalen, achter een ademloze puck aan.
De scène mag dan typisch Canadees zijn, alle spelers zijn bezoekers – jonge Chinezen zijn hier om hockey onder de knie te krijgen.
“Omdat Canada de beste plek ter wereld is om te hockeyen”, zei de 13-jarige Bert Wayne, die speelt voor Toronto Nationals AAA.
Deze vier spelers, geboren in Peking, verhuizen op negen of tienjarige leeftijd met hun ouders de halve wereld over om zich bij de Canadese juniorenteams aan te sluiten. Ze sluiten zich aan bij vele anderen die op zoek gaan naar de ijzige tijd die China niet biedt.
Peking heeft misschien meer dan $ 4 miljard in de komende Olympische Winterspelen gepompt, maar het worstelt om een gerespecteerd nationaal team samen te stellen en er zijn weinig kansen voor jonge hockeyspelers.
“Ze hebben er honger naar”, zegt Sonia von Kaufmann, die de Toronto Maple Leafs en verschillende digitale skaters heeft geholpen hun voetprestaties te verbeteren en trainingskampen heeft geleid in Shanghai.
Net als de vier spelers op het ijs van vandaag, zijn steeds meer van zijn jonge klanten hockeyenthousiastelingen uit China.
“Ze hebben hier een echte kans, van de oostkust tot de westkust van Canada”, zei ze. “Elke dag kunnen ze het ijs op om hun vaardigheden te oefenen. Daar is het anders.”
zeer moeilijke beslissing
Voor Zhous was de verhuizing naar Canada vijf jaar geleden het nastreven van de hockeyhoop van hun zoon. Jason en zijn moeder, Fanny, pakten hun spullen in Peking en verhuisden naar een buitenwijk van Toronto.
“Het is een heel moeilijke beslissing om zijn vader, grootmoeder, grootvader en al onze vrienden achter te laten”, zei Fanny Chu. “Maar voor mij is zijn droom mijn droom. Dus ik kwam hier met hem.”
Ze omschrijft zichzelf nu als de moeder van een hockeyspeler.
Jason was negen jaar oud, geobsedeerd door hockey, maar “was er niet zo goed in”, ondanks skiën en spelen in China sinds hij vier was. heldin? Wayne Gretzky.
Hij heeft hier voor uitdagingen gestaan, eerst Engels lerend en zich vervolgens aanpassend aan een sneller en zwaarder spel.
“Soms kijken mensen naar me en denken ze niet dat ik kan hockeyen”, zei Jason. “Sommigen weten niet eens dat we in China van hockey begonnen te houden. Steeds meer begonnen het te spelen.”
Jason is een spits bij het Toronto Marlboros Under-15 AAA-team. Naast school draait zijn wereld om sport. Hij traint in de sportschool in de kelder van zijn familie en oefent schoten op doel in een kamer die speciaal is ontworpen om eruit te zien als een hoek van een ijsbaan.
Zijn droom is om professioneel te concurreren in de NHL. Geen enkele in China geboren speler heeft dat gedaan. De dichtstbijzijnde was Andong (Micha) Song, die in 2015 werd opgesteld door New Yorkers, maar nooit een NHL-wedstrijd speelde.
De toekomst van hockey in China is in gevaar
Dit is het soort “hack” dat het Chinese hockey zou helpen, zei Mark Simon, een Canadese coach die 13 jaar met spelers in Peking en Shanghai heeft gewerkt en de sport op alle niveaus probeert te promoten.
Maar hij zegt dat China echt behoefte heeft aan een systeem dat vergelijkbaar is met dat van Canada, met veel coaches en faciliteiten voor jonge spelers en meer teams voor beginnende competitie.
“Er kunnen daar tienduizenden, zelfs miljoenen kinderen hockeyen”, zei Simon. “En als een dergelijk systeem in China goed kan worden geïmplementeerd, dan heb je over 15 of 20 jaar, als kinderen het gaan doormaken, waarschijnlijk [strong] Olympisch team.
Simon zei dat het antwoord is om niet te blijven vertrouwen op Canada voor hun training.
“Wat gebeurt er met de toekomst van hockey in China als al deze 10-jarigen vertrekken? Wat blijft er over?”
Hockey is nooit een Chinese prioriteit geweest, ondanks de kans om thuis op het ijs te schitteren tijdens de Winterspelen in Peking in februari. Meestal is dit van cruciaal belang voor China, waar geen Olympische Spelen uitsluitend aan sport zijn gewijd, maar eerder een politieke zoektocht naar nationale glorie – een kans om zichzelf te profileren als een sportieve supermacht.
Focus op het individu
Maar Peking gaf er de voorkeur aan zich te concentreren op individuele evenementen in plaats van massale evenementen. In deze sporten is er een heel systeem van staatsscholen waar tienduizenden kinderen worden opgeleid om goud te winnen.
Bij hockey is dat niet zo.
China We hopen alleen op de wedstrijden van 2022 Ze zijn een patchploeg met Chinezen en buitenlanders – meestal Canadezen – die spelen in Kunlun Red Star, een professioneel team gevestigd in Moskou dat deelneemt aan de Russische KHL League.
China is rang 32tweede afkorting In de wereld in hockey, achter Servië en Spanje, en iets voor Australië. Ze kwalificeerde zich niet om deel te nemen aan deze Olympische Spelen, maar ze kan speciale toestemming krijgen vanwege de gastrol van Peking. De International Ice Hockey Federation zal naar verwachting de komende dagen een definitief besluit nemen over de vraag of het Kunlun-team goed genoeg is om de strijd aan te gaan.
Simon zei dat het toestaan van China om te spelen een “gênante” en “tegenvaller” kan zijn voor het hockeyprogramma van het land.
“Tegen Canada, de Verenigde Staten, Rusland en de rest van de 12 beste landen ter wereld zal moeilijk zijn”, zei hij, vooral omdat de NHL-spelers als onderdeel van hun nationale teams op het ijs zullen staan.
Speel op een andere manier
Kailin Chen zal de komende Winterspelen niet voor China spelen, maar hij droomt ervan zijn nationale team te helpen bij de komende Olympische Spelen.
Hij is een spits voor de St. Michael Boozers van de Ontario Junior Hockey League. Hij zei dat Chen al zes jaar in Canada speelt, lang genoeg om een ”andere stijl” van hockey te kiezen die hem een betere speler zou maken nu hij 17 is.
“In China hebben mensen de neiging zich te concentreren op hun individuele vaardigheden. Ze houden ervan om de schijf zelf vast te houden in plaats van te passen en met hun teamgenoten te spelen”, zei hij.
Op een recente vrijdagavond stond Chen voor het Canadese volkslied voordat hij het ijs opging voor de Buzzers. Hij kijkt ernaar uit om het Chinese volkslied te horen voor zijn toekomstige wedstrijden.
“Daar zou ik trots op zijn”, zei hij. “Ons land beoefent een sport waar we zo van houden en die we samen proberen te ontwikkelen. Ik vind het geweldig.”
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”