18 juli markeert het eenjarig jubileum van Aaron Boone die “Savage” gaat in het stadion op de thuisplaat, scheidsrechter Brennan Miller, omdat hij Brett Gardner heeft opgeroepen voor stakingen:
‘Onze jongens zijn f –– g wilden in die doos!’
Als je probeert een honkbalseizoen te spelen, ook al is het maar een honkbalseizoen van 60 wedstrijden en 66 dagen, heb je Savages nodig – stoere, slimme, gedisciplineerde, verantwoordelijke, allesomvattende Savages – overal als je van plan bent de laatste team staan.
Je hebt ook de manager nodig om een Savage te zijn.
Iemand die de grote verwachtingen kan managen, het spel kan beheren en alle persoonlijkheden kan beheren en de 11-jarige kampioenschapsdroogte van de Yankees kan beëindigen.
Iemand als Aaron Boone.
“Ik weet niet of iemand weet hoe hiermee om te gaan”, vertelde Bob Boone telefonisch aan The Post. ‘Er is geen handleiding voor managers over hoe u hiermee omgaat.
“Maar ik denk dat hij zijn werk net zo goed zal doen als iedereen kan.”
Bob Boone – 72-jarige honkbal-lifer, voormalig speler en manager – is de vader van Aaron.
Hij herinnert zich een jonge jongen die honkbal, voetbal en basketbal vasthield, een jonge man die zo gek was dat hij die legendarische ALCS Game 7-walk-off 2003 van Red Sox-reliever Tim Wakefield sloeg. Maar nu COVID-19 pinstriped dromen van dat ongrijpbare 28e World Series-kampioenschap wil saboteren, weet de vader zeker dat zijn zoon naar een andere gelegenheid zal stijgen.
“Ik weet voor mij dat als ik een leider moest hebben, ik Aaron gemakkelijk zou kiezen, wat het ook is”, zei Bob. “Hij heeft net dat soort make-up. Hij is zijn hele leven zo geweest. Hij brengt mensen bij elkaar.
‘Iedereen houdt van Aaron. Hij geeft om mensen – niet alleen spelers – hij geeft om mensen, en dat heeft hij altijd gedaan. Hij brengt zogezegd allerlei mensen de tent in. ‘
Aaron Boone zal, net als Joe Maddon en Joe Girardi en Luis Rojas en elke andere manager, te maken krijgen met plotselinge en bliksemsnelle gezondheidscrises. Het zal een van zijn vele enorme uitdagingen zijn.
‘Nou, zijn eerste is om al die jongens gezond te houden,’ zei Bob Boone lachend, ‘hij heeft dat vorig jaar erg slecht gedaan.’
Er is natuurlijk meer urgentie om snel te beginnen in deze gekke sprint.
“Ik denk niet dat je iets anders doet”, zei Bob. ‘Je gaat elke dag naar het park om te winnen. Jouw taak is om dat spel te winnen. Het is niet om 10 wedstrijden te winnen. “
De vader was een viervoudig All-Star catcher die een World Series won met de Phillies uit 1980 en uiteindelijk vorig seizoen opnieuw als assistent GM en vice-president van de ontwikkeling van spelers van de Nationals. De zoon werd opnieuw gedreven om bijna onmiddellijk zijn eerste kampioenschap te winnen, nadat zijn tweede seizoen stierf in Game 6 van de ALCS op Jose Altuve’s negende inning walk-off homer op Aroldis Chapman.
Ironisch genoeg was de vader in Minute Maid Park de Yankees aan het verkennen voor een mogelijke World Series-bijeenkomst.
‘Ik wilde zeggen:’ Hé, denk je [Giancarlo] Stanton komt morgen goed, gaat hij spelen? ’Dat kon ik hem niet vragen, ‘zei Bob Boone.
Hij hoefde Aaron niet te vragen hoe lang het hem kostte om over de Altuve-breker te komen.
“Tien seconden. … Je hoeft je geen zorgen te maken over wat er in het verleden is gebeurd, ‘zei Bob. “Hij hoefde niet naar een psychiater te gaan of zoiets.”
De vader was 371-444 (.455) die de Royals en Reds beheerde. Toen hij eind juli 2003 werd ontslagen, speelde Aaron voor hem.
“Hij zat op een moeilijke plek, omdat hij mijn zoon was. Weet je, hé, papa is de manager, ‘zei Bob. ‘Ik weet dat spelers naar hem toe zouden komen:’ Hé, wat zei je vader over wie het team hier gaat maken? Wie wordt de 25e man? ’Aaron wist altijd dat hij me nooit zoiets moest vragen.”
Torre-achtig qua temperament, Aaron Boone is gegroeid in zijn vak.
“Hij kreeg de nummer 1-baan ter wereld voor een sportteam,” zei Bob Boone, “zonder ervaring met het runnen ervan. Er is een heel bijzonder persoon voor nodig om iemand anders te overtuigen hem in die rol te tekenen. ‘
Die heel speciale persoon zou vriendschap sluiten met klasgenoten van schooljongens en teamgenoten van alle status en populariteit.
‘Hij zou de underdog altijd helpen. … Hij zou iedereen helpen, ‘zei Bob.
Hij begreep perfect Aarons Savages-tirade.
‘Je moet opkomen voor de jongens,’ zei Bob. “Het is waarschijnlijk een van de grootste argumenten die ik ooit heb gezien als manager.”
Savages terug in The Bronx.
“Deze jongens zijn een stel jongens die hier komen om te spelen, en ze komen hier om te doen of te sterven”, zei Bob Boone, “en dat is waarschijnlijk het beste compliment dat ik ooit een manager kan geven.
“Wat ervoor zorgt dat managers niet worden ontslagen, is hoeveel je uit je spelers haalt. … Zelfs als u een manager van een 7-Eleven of een supermarkt bent, is het uw taak om ervoor te zorgen dat al die mensen die u helpen deze winkel te runnen, hun best doen. En dat is waarschijnlijk het belangrijkste onderdeel van het werk van een manager, het maximale uit elke man halen. “
Savages in de box en op de heuvel. En ook in de dugout.
“Tvaholic. Zombie-geek. Toegewijde reisbeoefenaar. Introvert. Gecertificeerde communicator.”