De aankondiging van Bungie dat Marathon opnieuw zou worden bedacht als een PvP-shooter tijdens de PlayStation-show op 24 mei was zeker een aangename verrassing. Uit de commentaren op Twitter en in de live chat tijdens de uitzending werd duidelijk dat er een hele generatie gamers is die niet op de hoogte is van de indrukwekkende erfenis van 29 jaar achter de naam, en laten we eerlijk zijn: waarom zouden ze dat zijn? Opslaan in Gratis uitgave Gebouwd om te draaien op moderne Macs, pc’s en Linux-systemen in 1999, een Xbox Live Arcade-poort van Marathon: Durandal in 2007, een poort voor iOS in 2011, en een heleboel paaseieren verborgen in zowel Halo als Destiny (Marathon-code knalt overal in de eerste drie Halo-games bijvoorbeeld) is de franchise aan zichzelf overgelaten sinds de derde game in de trilogie, Marathon: Infinity, uitgebracht in oktober 1996.
Hoewel de nieuwe game Altered Carbon-achtige overdrachten van menselijk bewustzijn naar aanpasbare klonen zal bevatten die vechten in een competitief extractie-schietscenario (als je niet bekend bent met de meest populaire moderne live-service shooters van het genre, overweeg dan Escape from Tarkov of Hunt: Krachtmeting waar je buit verzamelt en vecht tegen objecten in de omgeving plus andere spelers voordat je intact uitkomt) De oorspronkelijke release uit 1994 was een vroeg voorbeeld van een methodische, op verhalen gebaseerde shooter, in sommige opzichten vergelijkbaar met het schoksysteem van Warren Spector dat datzelfde jaar werd uitgebracht.
Terwijl de release van Doom voor MS-DOS-pc’s in december 1993 wordt herinnerd voor het vaststellen van veel van de conventies die we tegenwoordig als vanzelfsprekend beschouwen, worden de bijdragen van Marathon aan het moderne lexicon van game-ontwerp vaak over het hoofd gezien omdat het een Mac OS-game was.
Er was een periode in de vroege jaren 2000 waarin Marathon vaak werd opgenomen in veel van de top 100 games aller tijden, samen met Doom, Quake en hun soortgenoten. In de afgelopen twee decennia is het echter langzaam vervaagd in ons collectieve geheugen. Hoe dan ook, haar bijdrage aan de manier waarop we spelen kan niet worden genegeerd, dus hier zijn enkele van de belangrijkste manieren waarop ze de moderne tijd heeft beïnvloed.
De muis kijkt toe
Hoewel het niet de eerste game is waarin je in een eerstepersoonsperspectief kunt rondkijken (Dark Force, Ultima Underworld, System Shock en Heretic laten je sinds 1992 op en neer kijken met je toetsenbord), was Marathon de eerste game die gelijkspel de camera naar elementen. Muisbesturing zoals we die nu allemaal als vanzelfsprekend beschouwen. Deze conventie kwam pas een jaar later echt naar voren in pc-gaming met Interplay’s release van de bewegingsziekte-inducerende Descent in maart 1995, en het werd pas de standaard gaming-standaard vóór Bethesda’s impopulaire Terminator: Future Shock in augustus van de hetzelfde jaar. Hoewel de meeste iD Software’s release van Quake in 1996 lovend waren over het populair maken van de monteur, was het Marathon die ons op dit pad zette.
Verhalen over het milieu
Veel moderne games vertellen hun verhaal via audiologboeken of dagboeken die handig op nachtkastjes zijn achtergelaten en die een soort cliché zijn geworden. Terwijl de meesten van ons Ken Levine’s release van Bioshock uit 2007 waarschijnlijk beschouwen als het perfecte spel om “vast te leggen wat er gebeurt met dingen in de omgeving”, is deze technologie ontwikkeld door Marathon. Alle belangrijke plotpunten werden doorgegeven via vermeldingen op stations verspreid over de UESC Marathon – een gigantisch kolonieschip uitgehouwen uit de Marsmaan Deimos draait nu in een baan om Tau Ceti IV – en via berichten van de drie AI’s die daar zijn gestationeerd, Leela, Durandal en Tycho .
AI-vrienden
Microsoft verwierf Bungie in 2000, wat leidde tot de release van Halo: Combat Evolved in november 2001 als lanceringsspel voor de originele Xbox. De lanceringsroute was tumultueus en zag de tijd als een real-time strategiespel, third-person actiegame en first-person shooter, maar het begon eigenlijk als een indirecte opvolger van de tweede game in de Marathon-trilogie, Durandal Marathon. Achteraf gezien komt veel van die connectie in de vorm van de relatie tussen de vlijmscherpe beveiligingsbeambte die je speelt met de charismatische AI. Veel van de gekoesterde momenten tijdens Bungie’s Halo-games tussen de Master Chief en Cortana hebben veel te danken aan werkontwerpers Jason Jones en Alex Seropian die brieven schreven vanuit het commando van Marathon AI Leela en later de meer manipulatieve Durandal. Zelfs de term “ongebreidelde” wanneer deze wordt gebruikt om de boze toestanden van Cortana en Guilty Spark te beschrijven, is een terugkeer naar de dialoog van de eerste marathon, waarbij Leela Durandal dezelfde term gebruikt om te beschrijven hoe ze vrij voor zichzelf denkt en daarom volledig geïrriteerd is.
Existentiële reflecties over bedwelmende onderwerpen
Zo nu en dan wekt een game controverse op vanwege zijn psychologische of sociale overpeinzingen en krijgt het de reputatie je buiten de ervaring zelf te laten denken. De Metal Gear-games speelden op moderne geopolitiek en het militair-industriële complex, en de eerste Bioshock-game was gebouwd op objectiviteit en het gebrek aan echte vrijheid van spelers. Marathon heeft vergelijkbare onderwerpen meer dan 10 jaar eerder aangepakt. Wanneer kunstmatige intelligentie Durandal het overneemt van Leela om je door de doelstellingen van het spel te leiden, begint het met je te praten over noties van vrijheid en het ontwikkelen van zijn eigen zelfbewustzijn. Naarmate het verhaal zich ontvouwt, leer je dat de beveiligingsbeambte eigenlijk een supercyborg-soldaat is – ook wel een Mjolnir Mark IV-cyborg genoemd – wat je onbetwiste verlangen als speler verklaart om instructies op te volgen en taken uit te voeren voor de AI aan boord. Evenzo trekt Durandal zijn slaafachtige bestaan in twijfel en begint hij terug te lopen, waarbij hij benadrukt dat niet alleen de twee personages in het spel behoorlijk op elkaar lijken, maar jij als speler ook.
Het valt nog te bezien hoeveel van de overlevering uit de originele trilogie zijn weg vindt naar de nieuwe titel van Bungie. Te oordelen naar de kleine hoeveelheid informatie die over het spel wordt gedeeld websiteEn wat fans ontdekten ARG-modus Ter ondersteuning van de lancering van de game lijkt de nieuwe Marathon zich 56 jaar na de eerste af te spelen en behoudt hij het gigantische kolonieschip en de Tau Ceti IV-setting van het origineel. Na ongeveer 48 seconden in de nieuwe teaser is er een glimp te zien van S’pht, een zwevende cyborg-alien met een kap en een groot gloeiend groen licht in zijn borst die in de originele trilogie verscheen als vijanden en bondgenoten, een hint naar wat de PvE-elementen van de nieuwe titel zou kunnen zijn. Het lijkt waarschijnlijk dat spelers artefacten zullen verzamelen, zoals vermeld in Bungie’s eerste ViDocDe “lang slapende” AI-systemen die in vroege materialen worden genoemd, zullen een terugkeer zijn naar de vorige games, wat suggereert dat de nieuwe game het origineel kan volgen door zijn verhaal te onthullen door middel van verhaalelementen over de omgeving.
Bungie zegt dat het alfa nadert in de ontwikkeling van de game, en dat het lange tijd in het ongewisse zal blijven voordat de daadwerkelijke gameplay wordt getoond en de releasedatum van de game wordt onthuld. Wanneer het wordt gelanceerd, zal Marathon beschikbaar zijn voor PS5, Xbox Series X en S, en pc, inclusief cross-play en opslaan op alle platforms.
“Tv-goeroe. Bekroonde student. Webliefhebber. Slechte reisnerd. Beeraholic.”