De coronaviruspatiënt in Florida ging binnen enkele dagen van diagnose naar sterven in de armen van haar dochter

‘Iedereen is bang’

Haar familie zou op 6 juli hun jaarlijkse reis naar de westkust van Florida gaan maken, maar een week voor de reünie begon Laurens zich onwel te voelen, zei Fereira.

De ziekte begon met maagklachten, maar de dochters van Laurens merkten al snel dat ze erg zwak was en niet logisch, zei Fereira.

Eind woensdag 1 juli bracht haar dochter haar naar het Memorial Hospital in Pembroke Pines, Florida, zei Fereira. Vanwege virusvoorzorgsmaatregelen kon zijn tante niet in het ziekenhuis verblijven bij Laurens, die onderliggende aandoeningen had, waaronder diabetes en geen Engels sprak.

In de vroege uren van donderdagochtend belde het ziekenhuis de familie om hen te vertellen dat bij Laurens de diagnose coronavirus was gesteld, zei Fereira. Tijdens dat telefoontje van het ziekenhuis riep Laurens tegen haar familie dat ze bang was.

Volgens een medisch document van Fereira werd ze donderdag rond 3 uur ’s nachts vrijgelaten met instructies om recepten op te halen en haar arts te bellen voor een vervolgconsult binnen twee dagen. Maar haar familie kon op geen enkele manier rechtstreeks contact met haar opnemen, omdat ze geen mobiele telefoon bij zich had en het zes uur ’s ochtends was voordat het ziekenhuis hen liet weten dat ze opgehaald kon worden, zei hij.

Het ziekenhuissysteem zei dat het geen commentaar kon geven op het specifieke geval van Laurens, maar dat de beslissingen over opname gebaseerd zijn op een aantal factoren en de beoordeling van de arts.

Die donderdagavond, nog steeds onwel, werd ze door haar dochter naar een andere Miramar-locatie in het Memorial Hospital gebracht, zei Fereira. Ze kreeg opnieuw de diagnose Covid-19 en schreef nieuwe medicijnen voor haar symptomen voor, volgens documenten van Fereira.

Hoewel documenten van het ziekenhuis haar hadden opgedragen om rond 4 juli een vervolgbezoek in te plannen, zei Fereira dat de medische kantoren voor de vakantie gesloten waren en dat ze vroeg die week een afspraak kreeg.

Maar Laurens heeft die dag niet gehaald, zei Fereira.

De dochters van Laurens zorgden dit weekend voor haar. Ze had zaterdag een slechte dag, met koorts, koude rillingen en pijn in het lichaam, maar leek zondag te verbeteren, zei Fereira. Van zondagavond tot maandagochtend kreeg ze pijn in haar borst, had ze moeite met ademhalen en zweette ze hevig, vertelden Fereira’s moeder en tante hem.

Fereira zegt dat hij maandagochtend om twee uur ’s nachts wakker werd van zijn vader, waarin stond dat Laurens met haar dochters in een ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht.

In de armen van zijn tante sloeg Fereira’s grootmoeder plat in de ambulance, zei hij. Een EMT keek bevroren toe en zijn tante vertelde Fereira dat ze hem eruit moest schudden.

‘Het blijkt maar, iedereen is bang’, zei hij.

Medisch personeel probeerde haar in het ziekenhuis nieuw leven in te blazen, maar ze redde het niet, zei Fereira.

Fereira woont dicht bij het Pembroke-ziekenhuis waar zijn grootmoeder op haar laatste momenten met spoed naar toe werd gebracht, en hij zei dat hij haar dood elke dag opnieuw beleeft.

‘Ik hoor dat de ambulances eens in de twee uur naar dat ziekenhuis gaan’, zei hij. ‘De gedachte eraan, dat mijn moeder mijn arme oma in een ambulance moest zien vastgebonden aan levensreddende apparaten … het is zo fris.’

En dezelfde dag dat hij ambulances hoort die meer patiënten naar het ziekenhuis brengen met stijgende gevallen, zei Fereira dat hij gefrustreerd is om mensen zonder maskers te zien rondlopen alsof er niets anders is.

Een verzorger en matriarch op zoek naar betere gezondheidszorg

Op woensdag kwam het gezin in een kleine groep bijeen voor haar begrafenis. De meesten moesten zich online aansluiten omdat veel van degenen die Laurens een moeder, grootmoeder, overgrootmoeder, zus, tante en vriend noemden, in Colombia of Venezuela wonen.

Waar ze ook zijn, ze rouwen allemaal om een ​​matriarch, zei Fereira. Ze had altijd het beste advies en had een natuurlijke of emotionele remedie voor iedereen die zich down of onwel voelde, zei hij.

Al het geld dat ze verdiende als een persoonlijke huisbewaarder voor ouderen, zei Fereira, stuurde ze terug naar haar zonen en dochters die de pandemie behandelden in Colombia en Venezuela, waar ze begin jaren 2000 immigreerde in de hoop op een comfortabeler en beter leven gezondheidszorg, zei Fereira.

‘Hoe erger het wordt, hoe erger het wordt in ziekenhuizen’

“Ik ben zo dankbaar voor die mensen, maar tegelijkertijd heb ik het gevoel dat alle medische diensten op dit moment zo overweldigd zijn. Onze medische professionals hebben een soort van ondersteuning nodig”, zei hij.

Memorial Healthcare System, dat de Pembroke- en Miramar-locaties omvat waar Laurens werd behandeld, zei in een verklaring dat het ziekenhuissysteem geen commentaar kan geven op patiëntenzorg vanwege HIPAA-voorschriften.

“Als openbare gezondheidszorg heeft Memorial, noch hebben we ooit, de beschikbaarheid van bedden toegestaan ​​om zorgbeslissingen te bepalen, een beleid dat we ondanks de golf van COVID-19-gevallen naar verwachting zullen voortzetten. Opname in een ziekenhuis is een op artsen gebaseerde beslissing op veel factoren, waaronder de vitale functies van een patiënt en klinische presentatie op de eerste hulp, “zei het ziekenhuissysteem. “In de hele staat bezoekt ongeveer 20% van de patiënten die COVID-19-positief zijn, spoedeisende hulp. Uiteindelijk blijkt uit gegevens over de hele staat dat ongeveer 11% van de mensen met COVID-19 wordt opgenomen in ziekenhuizen.”

Fereira hoopt dat het verhaal mensen zal aanmoedigen om meer maatregelen te nemen om de verspreiding van het virus te verminderen en medisch personeel te ondersteunen naarmate de beperkingen opheffen en de gevallen toenemen.

‘Hoe erger het wordt, hoe erger het zal worden in ziekenhuizen – en dit soort dingen zal blijven gebeuren’, zei hij.