De legendarische carrière van de oudste gevechtspiloot van India, Dalip Singh Majithia, die morgen 100 wordt

New Delhi:

Op 5 augustus 1940 vertrok een jonge Sikh-piloot met zijn twee Britse instructeurs op zijn eerste trainingsvlucht in een Tiger Moth-vliegtuig vanaf het vliegveld Walton in Lahore.

17 dagen later vloog Dalip Singh Majithia, toen net 20, zijn eerste solo-vlucht, een vlucht die de weg vrijmaakte voor de rest van de luchtvaart – eerst bij de luchtmacht en daarna als privépiloot.

Onderweg beleefde Dalip Singh Majithia zijn deel van avonturen als gevechtspiloot die tijdens de Tweede Wereldoorlog met de legendarische Hawker Hurricane aan het Birma-front vloog en de eerste persoon werd die enkele decennia later een vliegtuig landde in de Kathmandu-vallei.

Morgen wordt Dalip Singh Majithia, die in augustus 1947, het jaar van onze onafhankelijkheid, met pensioen ging als Squadron Leader bij de Indiase luchtmacht, 100 jaar.

Hij is de oudste nog levende gevechtspiloot van India.

‘Ik heb nog steeds het gevoel dat ik erin zit als ik elkaar ontmoet [Indian Air Force] officieren, “zegt Squadron Leader Majithia.” Mijn groep mensen is er niet meer, we hadden onze vergaderingen al enige tijd op 1 augustus van elk jaar. “

Het verhaal van Dalip Singh Majithia wordt door Pushpinder Singh Chopra, de belangrijkste luchtvaarthistoricus van India, beschreven als ‘een verhaal over geloof, moed en avontuur’. Tegen de tijd dat hij afstudeerde als piloot, was hij goed genoeg om de beste piloot van zijn opleiding te worden.

Dalip Singh Majithia vloog tijdens de periode vóór de onafhankelijkheid met de Indian Air Force verschillende vliegtuigen, waaronder de Westland Wapiti IIA, de Hawker Audax en Hart die het No. 1 Squadron, het enige squadron van de IAF op dat moment, hadden uitgerust.

Nadat hij aanvankelijk was toegewezen aan Coast Defense Flights, waar hij maritieme patrouilles over de Golf van Bengalen vloog, werd hij opnieuw toegewezen aan No.6 Squadron, Indian Air Force, dat op de shortlist stond om een ​​van de meest geavanceerde vliegtuigen ter wereld te besturen. tijd, de legendarische Hawker Hurricane.

“Het was een prachtig vliegtuig. De orkaan is erg bekend omdat hij de Battle of Britain heeft gewonnen en we hadden veel respect voor hen omdat hij een geweldige motor had”, zegt Dalip Singh Majithia. ‘Ik hield van dit vliegtuig. Het was erg zwaar. Ze zeiden altijd:’ je kunt een boom raken ‘en komen dan nog steeds terug.’

De Hurricane was het eerste gevechtsvliegtuig dat tijdens een vlakke vlucht meer dan 300 mph reed en was uiterst veelzijdig. Tussen 1942 en 1944 werden meer dan 300 varianten van de orkaan aan de IAF geleverd. De jager werd de ruggengraat van de operaties in de campagnes van Assam en Birma.

Dalip Singh Majithia zou gaan dienen in Oost-India en over het Birma-front vliegen onder bevel van de legendarische Baba Meher Singh, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd onderscheiden met een Distinguished Service Order en een Maha Vir Chakra kreeg voor zijn rol in de oorlog van 1947-48 met Pakistan.

‘Elke missie [on the Burma front] was erg moeilijk, maar we moesten gewoon de Japanners vinden, maar hun gebruik van camouflage was erg goed. “Vliegende missies over enkele van de dichtste oerwouden op aarde was een ongelooflijke uitdaging voor het squadron.” De jungle was erg dik en we moesten lokaliseren waar zij waren. Het Japanse leger was op weg naar India en we moesten ze detecteren. ‘

De orkanen van het No.6 Squadron kregen de opdracht om verticale en schuine foto’s te maken. Ze zouden in twee vliegtuigformaties vliegen. Bij elke vlucht nam ‘de’ leider ‘foto’s en deed hij het werk en zijn nummer twee, de’ wever ‘, beschermde de staart van de leider’ tegen vijandelijke onderscheppingen en grondvuur.

Met de overgave van de Japanners en de Tweede Wereldoorlog werd Dalip Singh Majithia geselecteerd om deel uit te maken van de British Commonwealth Occupation Forces en verhuisde naar het BCOF-hoofdkantoor in Melbourne, waar hij Joan Sanders ontmoette (wiens vader bij de Brits-Indiër was Leger). Op 18 februari 1947 trouwde Dalip Singh Majithia met Joan in zijn ouderlijk huis in Gorakhpur, waar de familie aanzienlijke grondbezit en zakelijke belangen had.

Hij werd overgehaald om de Indiase luchtmacht te verlaten, maar het was duidelijk dat zijn liefde voor vliegen nooit afnam.

‘Vlak voor het einde van de oorlog verkochten de Amerikanen al hun vliegtuigen in India en mijn oom kocht deze twee lichte L5-vliegtuigen.’ Maar deze vliegtuigen vliegwaardig maken was geen gemakkelijke taak. ‘We hadden geen monteur’, zegt Dalip Singh Majithia. ‘Ik had een automonteur die voor de garage zorgde. Mijn oom en hij hadden de leiding en hij kwam de magneto’s van het vliegtuig controleren.’ Wonder boven wonder werden de vliegtuigen met succes gerepareerd. ‘Ik heb deze twee vliegtuigen overal heen gevlogen en gelukkig had ik eerder een vliegbrevet, dus ik had geen probleem.’

De familie verwierf twee Beechcraft Bonanza-vliegtuigen. Dit waren vliegtuigen met vier zitplaatsen, waarvan er één later luchtvaartgeschiedenis schreef met Dalip Singh Majithia aan de knoppen.

Op 23 april 1949 landde Dalip Singh Majithia in Kathmandu, Nepal. Dit was de eerste landing van een vliegtuig in de Kathmandu-vallei en volgde op een verzoek van de premier, Mohan Shumsher Jang Bahadur Rana. In een brief aan de Indiase ambassadeur vroeg de premier van Nepal: ‘Ik heb me afgevraagd of het mogelijk zou zijn om met kleine transportvliegtuigen gebruik te maken van padie naar Kathmandu Valley na de regen, wetende dat Dakotas een landingsplaats nodig hebben die zou moeilijk zijn om zich voor te bereiden. “

‘Mijn oom (Surjit Singh Majithia) was de ambassadeur en hij wilde heel graag dat ik de premier zou ontmoeten.’ Het gesprek werd verplaatst naar vluchten naar Nepal met snelle toestemming.

‘Ik heb eerder goed gekeken [landing] en hij had helemaal geen hulp op de grond “, zegt Dalip Singh Majithia, die zijn eerste nadering in Kathmandu beschreef.” Mijn oom zette een windzak voor me neer. Dat is alles wat ik had. “Dalip Singh Majithia deed twee pogingen om te landen.” De eerste was niet zo goed omdat het eind april was met veel wolken. Maar de tweede keer cirkelde ik rond Kathmandu en haalde het. ‘Dit was een onvoorbereide strook.’ Gelukkig was er niemand op de grond. Mijn oom kwam me ophalen. ‘Vandaag is het gebied waar Dalip Singh Majithia zijn eerste landing maakte, de locatie van de huidige Tribhuvan International Airport in Kathmandu.

De passie voor luchtvaart van Dalip Singh Majithia bleef tientallen jaren bestaan. Hij maakte zijn laatste geregistreerde vlucht op 16 januari 1979, opnieuw in een Beechcraft Bonanza. Na verloop van tijd kwam de familie verschillende vliegtuigen aanschaffen. Sommige hiervan zijn nog steeds actief op het gebied van luchtcharter bij Saraya Air Charters, andere zijn nu met pensioen.

Op de vraag hoe het is om een ​​eeuw in het leven te scoren, zegt de Squadron Leader: “Wel, God is geweldig en ik ben erg dankbaar voor alle hulp die ik van mijn familie heb gekregen.”

Fitness is een belangrijk onderdeel van het leven van Dalip Singh Majithia geweest, Golf een blijvende passie. ‘Ik ben God erg dankbaar dat hij me veel heeft laten golfen. Ik heb een aantal keer een hole gekregen, en mijn laatste hole in één was vorig jaar op de golfbaan in Nainital.’