Misschien twee zalige minuten na het laatste fluitsignaal dachten de Los Angeles Chargers eigenlijk dat ze iets te vieren hadden.
Justin Herbert had een eindzone-fade-pass gegooid naar Donald Parham Jr., die binnenkwam met de bal in zijn handen voordat hij op de grond viel zonder tijd op de klok.
De officials staken hun armen omhoog voor een touchdown en de Chargers werden gek. Na een seizoen van historische ineenstortingen en hartverscheurende nederlagen behaalden de Bolts een verbluffende comeback-overwinning op de Las Vegas Raiders.
“We zaten aan de zijlijn en dachten dat dat het was, en we deden wat we moesten doen om het spel op te ruimen”, zei Chargers die terugkwam, Kalen Ballage zondag. ‘En uit het niets letten we niet eens op, en we zagen ze vieren. We hadden zoiets van: ‘Wat? Waar heb je het over? Wat is er aan de hand?'”
De existentiële vragen van Ballage hadden betrekking kunnen hebben op bijna alles wat er dit jaar met de Chargers is gebeurd.
In 2020 is de neiging van deze lang geleden franchise tot ondragelijke, histrionische verliezen beslist surrealistisch geworden.
Een week nadat ze de winnende touchdown op de laatste snap in Denver hadden opgegeven, verloren de Chargers door de schijnbaar winnende touchdown op de laatste snap te scoren – alleen om die weg te halen.
Parham had de bal op de weg naar beneden laten wiebelen. De oproep op het veld werd teruggedraaid.
De punten kwamen van het SoFi Stadium-scorebord en de Raiders wonnen zondag met 31-26. De Chargers hadden hun zesde nederlaag van het seizoen – allemaal met een gecombineerde 24 punten.
“Ik wil niet weten hoeveel we er kunnen meenemen,” zei Chargers-coach Anthony Lynn.
De Chargers reageerden op de omkering met het ellendige ontslag dat nu aanvoelt als de standaardinstelling van deze franchise.
Hoewel hun talent onmiskenbaar is rond een van de meest opwindende jonge quarterbacks van de NFL, zijn de Chargers sinds begin vorig seizoen ook een overweldigende 2-15 in wedstrijden met één score. Ze hebben een epische lijst met opgeblazen leads, late game-fouten en cruciale mislukkingen op drukke momenten samengesteld.
Dit verlies eindigde met twee mislukte fades van de Raiders 4 na een gruizige aandrijving van 71 meter, ontworpen door Herbert en zijn begaafde ontvangers.
Herberts eerste worp ging naar Mike Williams, die er niet alleen niet in slaagde zich los te worstelen van de onervaren Vegas-cornerback Isaiah Johnson, maar ook geblesseerd raakte tijdens het spel, waardoor de grote wideout de laatste snap moest missen.
Herbert had run-pass-opties op beide finales. Met 1 seconde op de klok koos hij ervoor om in principe dezelfde pass naar Parham te gooien, het 6-foot-8 tight end waarvan de eerste twee NFL-vangsten voor touchdowns waren geweest.
Parham had de bal totdat hij dat niet deed, en de scheidsrechters keerden uiteindelijk hun call terug.
Johnson, die het hele seizoen slechts 30 defensieve kiekjes had voor de Raiders voor zondag, keek met opgetrokken wenkbrauw naar de viering van de Chargers.
“Ze denken dat het nog steeds compleet is, dus ze denken dat ze de wedstrijd hebben gewonnen”, zei Johnson. “Ik weet in mijn gedachten dat als die camera het laat zien, we hebben gewonnen, (en) ik ga vieren voordat ze het weten, omdat ze vierden voordat ze zelfs maar het definitieve vonnis hadden gekregen. Ik weet wat er werkelijk is gebeurd. “
De Chargers betwistten de omkering met de halfslachtige frustratie van een team dat het gevoel heeft dat het tegen grotere kosmische krachten vecht dan welke andere bemanning dan ook.
‘Ik weet niet of het de juiste oproep was of niet,’ zei Lynn. “Ik vond het zeker niet leuk. Ik dacht dat hij de bal had gevangen. Hij had een inslag van een knie en een voet. Ik dacht dat het een touchdown was. “
Herbert voegde eraan toe: “Ik weet niet genoeg over wat een vangst is en wat geen vangst is om die call te maken, maar egoïstisch had ik graag gezien dat dat een touchdown was.”
Het is moeilijk om te onthouden dat het seizoen van epische verliezen van de Chargers eigenlijk begon met een bloedstollende overwinning: de Bengals misten een velddoelpunt van 31 meter met nog 2 seconden te spelen in Cincinnati, waardoor LA op 13 september een 16-13 overwinning behaalde. .
Sindsdien zijn de storingen van de Chargers steeds operatischer en steeds ongelooflijker geworden.
Ze bliezen een voorsprong van 11 punten en verloren in verlenging van Kansas City in hun SoFi Stadium-opener. Ze hadden een laatste snik kans om Carolina te verslaan, maar verknoeiden een hook-and-ladder-spel dat waarschijnlijk een winnende touchdown zou opleveren.
De Chargers bliezen vervolgens 16 punten voorsprong in Tampa Bay en in New Orleans en slaagden er niet in om twee solide tegenstanders op pijnlijke wijze uit te schakelen. Ze bliezen opnieuw een voorsprong van 16 punten tegen Jacksonville, maar verzamelden zich om de jammerlijke Jaguars toch te verslaan.
En toen blies Los Angeles vorige week een voorsprong van 21 punten in Denver en werd het het eerste team in de geschiedenis van de NFL dat een voorsprong van minstens 16 punten verspilde in vier opeenvolgende nederlagen.
Hé, de Chargers bliezen in dit geval tenminste geen late voorsprong: ze raakten halverwege het derde kwartaal met 11 achter en gingen de vierde down acht binnen.
Sinds zijn debuut in week 2 is Herbert 2146 yards gepasseerd met 17 touchdowns en vijf onderscheppingen. Omdat hij voor de Chargers speelt, is het record van de rookie 1-6.
Maar Herbert geeft niet op, en hij is nog niet gebogen door het gewicht van de mislukkingen van zijn franchise.
“Niemand geniet hiervan, en iedereen werkt hard en doet zijn best”, zei Herbert. “De dingen gaan veranderen. We zijn heel dichtbij. … Er zijn geen magische woorden die zullen veranderen wat er gebeurt. Het gaat erom dat je in de rij gaat staan, in de modder kruipt en het werk doet, en dat is wat er gaat gebeuren. “
___
Meer AP NFL: https://apnews.com/NFL en https://twitter.com/AP_NFL
“Valt vaak neer. Subtiel charmante tv-liefhebber. Toegewijde internetfan. Muziekbeoefenaar.”