Waarom vergelijken mensen Valheim met Dark Souls?

Valheim veroverde de pc-gamingwereld stormenderhand en verkocht meer dan vijf miljoen exemplaren in minder dan een maand. Er zijn meer dan 120.000 overweldigend positieve recensies van gebruikers op Steam, maar waarom vergelijken zo veel van hen Valheims actie-RPG met Dark Souls?

Een van de eerste gebruikersrecensies die ik tegenkwam, ging ervan uit dat het in wezen Dark Souls was zonder problemen. Een ander houdt vol dat hij “zielig vechten en de doodstraf” heeft. De echte haartrekker is echter: “Valheim is als Minecraft’s versie van Dark Souls.” Als je Valheim niet kent, het is een overlevingsspel in de open wereld dat meer lijkt op Terraria dan op Rust. Het richt zich op coöp in de sandbox-modus, in plaats van op de PvP-multiplayer-modus. Je kunt je personage besturen vanuit het perspectief van een derde persoon, een procedureel gegenereerde wereld verkennen en je voorbereiden op een verscheidenheid aan vijanden en legendarische bazen.

Zeker, het heeft RPG-systemen, veel buit, lichte en zware aanvallen en blok- en rolmechanismen. Dark Souls heeft die dingen zeker – het is tenslotte een moderne RPG-actiegame – maar deze gameplay-descriptors komen niet in de buurt van de essentie van Souls-games. The Witcher 3 past in die beschrijving, dus maakt het het als een ziel? Hoe zit het met Zelda: Breath of the Wild of Monster Hunter World?

Gevechten zijn een van de sleutels tot wat de Souls-franchise speciaal maakt. Het bestrijden van vijanden is bestraffend, en het allerbelangrijkste: platform- en uitrustingsupgrades verminderen nooit het belang van de strijd, zelfs niet tegen de grunts van de vroege game. Je moet aanvalspatronen, timing en richting van dribbels leren en hoeveel schade een vijand kan oplopen voordat je hem een ​​schok geeft. Alleen als je je tegenstander goed kent, kun je hem gemakkelijk inhalen.

Dark Souls is ook geliefd vanwege zijn complexiteit en kosmopolitische design. Een pad banen naar een nieuw vuur, snelkoppelingen ontgrendelen en geleidelijk elk gebied beheersen, is een integraal onderdeel van de Souls Experience. De fictieve doolhofomgevingen komen ook overeen met zeer doordachte en subtiele elementbeschrijvingen en personageontwerpen – het samenstellen van de verhalende context van een nieuwe regio en het begrijpen van de geschiedenis ervan is een ontmoedigend proces, net zoals het beheersen van de fysieke planning of het overwinnen van de inwoners in een gevecht.

Valheim bevat geen van deze. Gevechten in Valheim zijn praktisch maar eenvoudig, en het zijn vaak je statistieken of de uitrusting die je hebt die bepalen of je een gevecht wint of verliest. Het bevat geen leesbare animaties en nauwkeurige Souls die boxen raken, of speciale aanvallen zoals backlash lunges en reacties.

De Valheim-wereld is ook procedureel geconstrueerd. Elke wereld is een unieke verzameling biomen, vijanden, locaties en resource-knooppunten. Alles genereren met Valheim-zaden heeft het voordeel van extra herspeelbaarheid, maar is het tegenovergestelde van de polariteit van de zorgvuldig handgemaakte levels en omgevingen van Dark Souls.

De originele Soulslike-games, zoals Nioh en The Surge, bevatten al deze elementen, plus passende brede beschrijvingen van moderne RPG-actiegames. Zeker, er zijn enkele kleinere mechanische overeenkomsten tussen Valheim- en Souls-games – de eerste Doen Je hebt een parry-systeem dat getimede blokken beloont, en als je sterft, laat je een kleine grafsteen achter met al je bezittingen, waarvoor je een kans krijgt om erop te reageren en ze terug te krijgen. Maar er is een enorm verschil tussen twee ingrediënten lenen en het hele recept reproduceren, en er is een verschil Dus echt Lijst met games zoals Dark Souls zijn direct of indirect geïnspireerd door de FromSoftware-serie.

In het kielzog van de originele Doom-release is ‘Doom clone’ een acroniem geworden voor first-person shooters. Deze ‘Soulslike’ is synoniem geworden met veel moderne actie-RPG’s, en daarom is het een bekend fenomeen – Dark Souls is een van die zeldzame games waarvan de impact zo ongebruikelijk is dat de oneindige vergelijkingen Ik werd een meme​ De Doom-kloonfranchise verdween echter grotendeels aan het eind van de jaren negentig toen shooters zoals Half-Life zich afwisselden van het Doom-blok, en die diversiteit is al aanwezig in moderne RPG’s. Twaalf jaar na de release van Demon’s Souls, moeten we stoppen met het plakken van een “Soulslike” sticker in elk van deze spellen met ontwijk-roll.