Verloren in een willekeurige recensie | Xbox-serie X | S-recensies.

willekeurig verloren Klinkt als het soort spel dat 15 jaar geleden zou zijn uitgebracht. Dit wil niet zeggen dat het er verouderd uitziet, helemaal niet, maar het komt uit een tijdperk waarin ontwikkelaars unieke en interessante IP-adressen riskeerden. Het is het soort spel dat je je zou kunnen voorstellen in je plaatselijke videogamewinkel met verleidelijke boxart die je smeekte om het te proberen, voordat je er later achter komt dat je er verliefd op werd. Pas jaren later zou het verrassend zijn om niemand te vinden die je kent die van het spel heeft gehoord, laat staan ​​het heeft gespeeld. Deze vorm van cultklassieker is moeilijk te bereiken, maar we denken dat Lost in Random de komende jaren gaat haperen.

Alles aan de game heeft een Tim Burton-gevoel. Desondanks heeft het altijd een eigen identiteit en voelt het nooit als een kopie van eerdere werken van de regisseur. Het verhaal plaatst je in de rol van Even, die door de wereld van Random reist om Odd te vinden, je zus die is gevangengenomen door de Evil Queen. Van alle kinderen in Random wordt verwacht dat ze de dobbelstenen gooien wanneer ze 12 worden, om te beslissen tot welk van de zes landen ze behoren. Helaas is zelfs een Oner niet zo blij dat haar zus, Sixer, is meegenomen. Niet lang in het verhaal ontmoet je ook Dicey, een schattige metgezel die je op reis zal vergezellen.

Het avontuur neemt je mee door elke wereld van Random, elk met zijn eigen persoonlijkheid. Two Town is bijvoorbeeld een plaats waar zijn burgers last hebben van een splitsing in karakters en, in sommige gevallen, een body double in de letterlijke zin. Er is ook Threedom, een oorlogsgebied dat wordt geregeerd door drielingen die tegen elkaar vechten. Een nieuw terrein betreden is altijd spannend en biedt nieuwe bezienswaardigheden, geluiden en verhaalbeats om te ontdekken. Voor het grootste deel houdt het de combo fris, maar loopt het af en toe vast door ophaalmissies en snelheidsproblemen.

Wanneer je deze prachtige gebieden niet verkent, zul je betrokken raken bij een uniek gevecht. Ze heeft niet eens wapens tot haar beschikking behalve haar vertrouwde katapult, maar het is niet om vijanden te vernietigen. In plaats daarvan moet je kristallen naar de vijanden breken, die op hun beurt worden geabsorbeerd door Dicey. Naarmate ze meer verbruiken, kun je ze kwijtraken, waardoor de tijd stopt en je een reeks willekeurige kaarten kunt gebruiken. Afhankelijk van de dobbelsteenworp, kun je er één of alle kiezen, elk met speciale vaardigheden. Je kunt een zwaard krijgen om je vijanden aan te vallen of je kunt zelfs een Dicey gebruiken als wandelende tijdbom. Het is uniek, hectisch en voegt tactische elementen toe aan de gevechten.

Het gaat echter niet altijd naar beneden. Hoewel je een kaartspel van maximaal 15 kaarten kunt toewijzen, kan het willekeurige karakter van de gevechten enige verveling veroorzaken. In sommige situaties loopt u het risico nutteloze kaarten te krijgen. Sommige vliegende vijanden zijn bijvoorbeeld erg ongevoelig voor melee-aanvallen, tenzij ze stuiteren, dus je kunt situaties tegenkomen waarin je constant kristallen moet pakken en dobbelstenen moet gooien. Vaak verschijnen deze barrières niet, maar als ze dat wel doen, kan het enigszins frustrerend zijn.

Het is ook vermeldenswaard dat hoewel het spel erg leuk is, het niet zonder een groot aantal bugs is. Gedurende onze tijd hebben we nevenmissies gehad die niet markeren als volledige en onjuiste trackers, en de meest irritante momenten waarop we nergens mee konden werken zonder onze saves opnieuw te laden. Hoewel deze geen deals breken, voegen ze wel wat verveling en een gevoel van gebrek aan glans toe aan de algehele productie. Lipsynchronisatie is ook overal in de winkel.

Ondanks deze obstakels twijfelen we er niet aan dat ze de komende weken zullen worden gladgestreken. Wat zal blijven is een ondergewaardeerd juweeltje dat helaas onder de radar is verdwenen. Komt in dezelfde week uit als verhalen over opstandingEn Het leven is vreemd: ware kleuren En Sonic kleuren: UltiemHet spel lijkt verloren te zijn gegaan in het lawaai. Het is jammer, maar we zijn er zeker van dat er een publiek zal worden gevonden voor mensen zoals wij die van dit spel zullen houden en het zullen omarmen – wratten en zo. Lost in Random zal misschien niet bij iedereen een snaar raken, maar voor degenen die dat wel doen, zullen ze er absoluut dol op zijn.